بیانیه آزادی محمد کاهکش

بيانيه
May 14, 2020

این روزها روز آزادی من است ؛ روز آزادی من از بند اسارت است.

این روزها زمان پاره شدن زنجیر از پای من است ؛ روز پرواز من از قفس است.

برخلاف دیگران که ازاین آزادی خوشحال هستند من ازاین آزادی ذره ایی خوشحال نیستم.

3 سال بدون دلیل در زندان بودم ، بدون اینکه بتوانم از خودم دفاع کنم.

3 سال از اوج جوانی خود ، آن هم در بهترین دوران زندگی ورزشی ام را در زندان بودم.

چه ماهها و چه روزهایی که گذشت ، چه ثانیه هایی که مانند کابوس سپری شد.

هم لبخند و اشک بود و هم غصه و شادی ، هم تلف شدن عمر بود و هم کسب تجربه ، ولی تجربه ایی که بسیار گران تمام شد.

من آزاد شدم ولی دوستان و برادرانم چه؟

سهیل عربی هنوز در بند اسارت است ، دکتر بابک سجده ئی (بنیانگذار اقتصاد سیاسی در جهان) هنوز در بند اسارت است.

چه لذتی دارد این آزادی وقتی خودت آزاد باشی و برادرانت در قفس اسارت باشند.

چقدر تهدید شدم ، چقدر توهین شنیدم ، چقدر سختی کشیدم ، چقدر ناامیدی دیدم ، ولی گذشت همه و همه گذشت... زندان بالاخره با تمام سختی هایش به پایان رسید.

کاش روزی برسد که هیچ زندان و زندانبانی نباشد ، کاش روزی برسد که هیچ کس بخاطر افکار و عقایدش در زندان نباشد ، کاش روزی برسد که کسی را بخاطر خطای کوچکی زندانی نکنند.

نمی خواهم از جرم خودم بگویم چون گذشت و تمام شد ، نمی توانم از شرایط سخت خودم در زندان بگویم چون دیگر فایده ایی ندارد ، نمی خواهم از روزهایی که سپری شد بگویم چون کابوس دهشتناکی بود که به پایان رسید.

چقدر انسان بیگناه در زندان دیدم ، چقدر زندان ، چقدر زندانی ، چقدر اعتصاب غذا مشاهده کردم ، چقدر خودکشی و خود زنی دیدم ، چقدر بی تفاوتی مسئولین را از نزدیک لمس کردم.

چرا هیچ کدام از اینها برای جامعه جهانی و سازمانهای حقوق بشری ذره ایی اهمیت ندارد.

"حقوق بشر"..... خدا می داند نمی دانم منظور از حقوق بشر چیست.

ولی هنگامی که رسانه های داخلی ایران در مورد شرایط بد زندانهای آمریکا و فرانسه ، جایی که خانم مرضیه هاشمی (خبرنگار شبکه پرس تی وی) و آقای جلال روح الله نژاد (که به تازگی از فرانسه به ایران بازگشته) در آنجا زندانی کشیدند را مشاهده کردم ، از خودم پرسیدم آیا این افراد هم در زندان های آمریکا و فرانسه مانند من در زندان های ایران سختی کشیدند.

آنها هم مانند من در زندان های آمریکا و فرانسه حمام نداشتند ، آب نداشتند ، حق تماس تلفنی با خانواده خود را نداشتند ، حق ملاقات با خانواده خود را نداشتند ، حق انتخاب وکیل نداشتند ، مانند من در زندان حق اعتراض نداشتند ، آنها هم مانند من ...

چه بگویم ... از چه بگویم ...

من موارد وحشتناکی را در زندان مشاهده کردم که در هیچ زندانی در هیچ کجای دنیا وجود نداشته و نخواهد داشت.

خانم مرضیه هاشمی و آقای جلال روح الله نژاد از شرایط بد زندان های آمریکا و فرانسه می گویند ، کاش روزی برسد که آن 2 تن بیایند و با من مصاحبه کنند تا هر 3 نفرمان از شرایط بد دوران حبس مان بگوییم.

آن موقع متوجه خواهند شد که این 2 نفر اصلا در زندان نبودند بلکه فقط چند روزی آنها اجازه تفریح و گردش نداشتند.

زندان یعنی جایی که من "محمد کاهکش" در آنجا حبس کشیدم ، جایی که آب ندارد ، حمام ندارد ، تلفن ندارد ، نان هم کم دارد ، فقط خواهش میکنم خانم مرضیه هاشمی و آقای جلال روح الله نژاد لحظه ایی به شرایطی که من در آن اسیر بودم فکر کنند آن موقع متوجه خواهند شد که ...این کجا و آن کجا...

دوست دارم پاسخ این 2 عزیز را بشنوم ولی مطمئن هستم که آنقدر با سیاست و با منطق پاسخ میدهند که من محکوم میشوم.

بگذریم...

می خواهم از تمامی دوستانی که در مدت حبس من حتی ذره ایی تلاش کردند از همه و همه تشکر و قدردانی کنم و بگویم جانم بی ارزش ترین هدیه ایی است که نثارتان میکنم.

تشکر من به خاطر کمک های شما نیست ، تشکرم به خاطر معرفت و انسانیتی است که در حقم من روا داشتید ، دست تک تک شماها را به گرمی میفشارم.

این آزادی را به تمام مادران زندانیان از جمله مادر خودم و مادر سهیل عربی تقدیم میکنم.

 

 

باتشکر و قدردانی

محمد کاهکش

13  MAY 2020