کرونا / شمی صلواتی
شعر
March 01, 2020کرونا
٭٭٭
شنیدی که!
دروازه خانه اش را
از ترس کرونا
به روی بندگان خود بسته است؟
[خدا!
در ایام کودکی!
در خواب می دیدم
پیرمردی کور - عصا به دست
نیازمند کمک است
[در دور دست ها!
فهمیدم که او خداست.
من مرگ خدا را دیدم
وقتی که
در زباله دانی شهر
کودکی گرسنه به دنبال نان می گشت
[فهمیدم
"فاجعه بار ترین
افسانه ی ذهن بشر
همین آفرینش خدا بود"
٭٭٭٭
در ایام نوجوانی
من مرگ خدا را
در خواب می دیدم
زمانی که!
"خمینی در آسمان می رقصید"
در آن لحظه!
آسمان سیاه و شهر تاریک بود
اما مومنین تصور کردن او در ماه است...
جلوه های جهل تصور امید شده بود
[در آن زمانه تلخ
من مرگ خدا را می دیدم
که در دور دستها دفن شده بود.
٭٭٭٭٭
دیشب دوباره در خواب می دیدم
آن پیرمرد کور- و عصا به دست
از ترس کرونا
دروازده خانه اش را بسته بود
با قفل بزرگ آهنی
از دور می شد دید!
٭٭٭٭
زواران نمی دانستند
که خدا سالهاست دفن شده است
برای زیارت جلو در ورودی به انتظار ایستاده بودند
اما خدا قبل از کرونا مرده بود..
او اصلا نبود
وجود ش ساخته ذهن بیمار من و تو....
در سالهای دور
یعنی انسان بود که خدا را آفرید.
۲۸ فبروا ۲۰۲۰ #شمی_صلواتی
