اخبار و گزارشات کارگری ٢٨ بهمن ماه ١٣٩٨

اخبار کارگرى
February 18, 2020

اخبار و گزارشات کارگری ٢٨ بهمن ماه ١٣٩٨

«با اتحاد پیروز میشویم، با افتراق شکست میخوریم»

- اعتصاب کسبه پاوه برای اعتراض به تیراندازی مستقیم نیروهای نظامی بسوی کولبران وکشته وزخمی کردنشان

- تجمع اعتراضی دانشجویان دانشگاه علم و صنعت

- بیانیه دانشجویان دانشگاه پلی‌تکنیک در تجمع اعتراضی به حوادث آبان، سقوط هواپیما و وضعیت فعلی کشور

- آخرین وضعیت بهاره هدایت از زبان همسرش

- تجمع اعتراضی کارگران نگهداری خط وابنیه فنی راه آهن منطقه خراسان نسبت به عدم پرداخت بموقع مطالبات ونداشتن امنیت شغلی مقابل فرمانداری نیشابور

- بیانیه سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه در مورد دستمزد سال ۹۹

- کارگران قربانی رعایت نشدن اصول ایمنی کار توسط کارفرمایان و عدم بازرسی از طرف اداره کار

*اعتصاب کسبه پاوه برای اعتراض به تیراندازی مستقیم نیروهای نظامی بسوی کولبران وکشته وزخمی کردنشان

روز دوشنبه 28 بهمن،کسبه شهرپاوه دراستان کرمانشاه برای اعتراض به تیراندازی مستقیم نیروهای نظامی بسوی کولبران وکشته وزخمی کردنشان دست به اعتصاب زدند وبا بستن مغازه هایشانخواستار پاسخگویی مسئولان ذیربط شدند.

قابل یادآوری است که روز یکشنبه 27 بهمن بدنبال تیراندازی مستقیم نیروهای نظامی بسوی کولبران در مرز نوسود دوکولبربنام شاهد اداک و احمد صحرایی جانشان را ازدست دادند و تعدادی کولبر زخمی شدند که حال چندنفرشان وخیم گزارش شده است.

*تجمع اعتراضی دانشجویان دانشگاه علم و صنعت

روز دوشنبه 28 بهمن،جمعی از دانشجویان دانشگاه علم و صنعت برای اعتراض به کشتار اعتراضات هفته آخر آبان ماه،قتل موشکی،بازداشت معترضان وفعالین سیاسی واجتماعی،انتخابات فرمایشی و....دست به تجمع زدند وبا سردادن شعار،برافراشتن پلاکارد وتصاویرزندانیان سیاسی واجتماعی وسخنرانی اعتراضشان را بنمایش گذاشتند.

*بیانیه دانشجویان دانشگاه پلی‌تکنیک در تجمع اعتراضی به حوادث آبان، سقوط هواپیما و وضعیت فعلی کشور

به نام ملت رنجدیده‌ی ایران

فاجعه‌ای که امروز گریبان ما را گرفته است، حکایت امروز و دیروزمان نیست. سالهاست که با آن آشناییم. بیش از یک قرن است که در کنار سایر ملت‌ها در جست و جوی زندگی، با مرگ به مبارزه برخاسته‌ایم. زندگی‌ای که هیچگاه به معنای زنده بودنِ صرف نبوده است. در این سالها زنده‌ترینمان را در گورهای بینام و نشان و دورافتاده، به خاک سپردند، اما یاد و راهشان را سینه به سینه، نسل به نسل حفظ کردیم تا فراموششان نکنیم. فراموش نمی‌کنیم آنانی را که برای استیفای حقوق ملت و آزادی از سلطه، انقلاب مشروطه را رقم زدند، فراموش نمیکنیم آنانی که در نهضت ملی شدن نفت در مقابل چپاول خارجی و استبداد داخلی ایستادند، فراموش نمی‌کنیم آنانی را که بر سر آرمان خود در ۱۶ آدر ۳۲ جانشان را فدا کردند. آرمانخواهی پدران و مادرانمان که برای تحقق عدالت و ازادی در انقلاب ۵۷، سلطنت را از بین بردند، فراموش شدنی نیست. جمعیت میلیونی مردم در ۲۵ خرداد ۸۸ و بازپس‌گیری خیابان‌های شهر، علیرغم تلاش اصحاب قدرت فراموش شدنی نیست. و چطور می‌توان فراموش کرد آن عزیزانمان را که در دی و آبان در اعتراض به بی‌عدالتی‌های افسارگسیخته فریاد زدند و به همدستی و ستم اربابان قدرت جان باختند. فراموش نمی‌کنیم که کسانی در پی جنایتی آغشته به دروغ و فریب مظلومانه کشته شدند اما حتی یک نفر پس از حوادث این سال‌ها بازخواست نشد. سینه دانشگاه هنوز از دود گازهای اشک آور سرکوب آن شب‌ها چرکین است. و امروز به آستانه چهلم آن عزیزان رسیده‌ایم.

آری! اکنون علیرغم آنکه عده‌ای با دست‌اندازی به ثروت عمومی مردم، و عده‌ای دیگر با ارتزاق از ثروت به تاراج برده شده در حکومت پیشین، در پیوندی منحوس، عزم به پاک کردن تاریخ مبارزاتیمان و جعل آن در میان اذهان عمومی کرده‌اند؛ ما فراموش نمی‌کنیم برادران و خواهرانمان را که با فدا کردن جان خود، پرچم مبارزه بر سر آرمان‌های عدالت، آزادی و استقلال را برافراشته نگه داشتند و به نسل‌های بعدی انتقال دادند.

ملت ایران! امروز که در این بزنگاه تاریخی ایستاده‌ایم، به زنده‌ترینمان حبس و حصر تحمیل کرده‌اند. فرهاد میثمی، نرگس محمدی، ندا ناجی، امیرسالار داوودی، محمد حبیبی در حبس‌های طویل مدت به سر می‌برند. در همین روزها، نماد ایستادگی جنبش دانشجویی، بهاره هدایت، به واسطه اقدام بی‍‌شرمانه حراست و در جلوی چشم اساتید دانشگاه تهران تحویل سازمان‌های امنیتی داده شد. اینان تنها نمونه‌هایی از افرادی هستند که حقیقت را با هیچ تیغ مصلحت‌اندیشی ذبح نکرده و طنین صدای مردم مظلومشان شده‌اند، مردمی که نبود آزادی و بی‌عدالتی جانشان را به لبشان رسانده و تنها راه خروج از این وضعیت را اتکا به نیروی خود می‌دانند.

امروز ما مطرودین عرصه‌ی قدرت، در مقابل این وضعیت مقاومت می‌کنیم و تنها امکان رهایی از این وضعیت را در گروی کنشی جمعی می‌دانیم و معتقدیم که نهادهای انتخاباتی که قرار بود بنا به نظر جمهور مردم ایجاد شوند، اما بیش از هر زمان دیگری انتصابی هستند، هیچگونه امکان رهایی در درون خود ندارند. به همین دلیل است که به صراحت میتوان امروز را پایان دوباره‌ی همان اصلِ سال‌ها نادیده گرفته شده توسط اصحاب قدرت دانست. یعنی پایان جمهوریت . و باید یادآور شد که راه رهایی ما یافتن گمشده‌ی امروزمان یعنی سیاست مردمی است، سیاستی که در آن مطرودین جامعه نمایندگان حقیقی خود را بازمی‌یابند و بی‌لکنت حق خود را فریاد می‌زنند.

یکشنبه ۲۷ بهمن ۱۳۹۸

*آخرین وضعیت بهاره هدایت از زبان همسرش

همسر بهاره هدایت گفت: در تماسی که امروز(دوشنبه 28 بهمن) با بهاره داشت خبر داده که دیشب ساعت یازده از بازداشتگاه وزرا در حالی که به علت اعتصاب غذا خونریزی معده داشته به زندان قرچک منتقل شده است.

امین احمدیان به خبرنگار رسانه ای گفت: بعد از روزی که دستگیر شد و ۲۴ ساعت که بی‌خبر بودیم و از دادسرا خبردار شدیم تا امروز دیگر خبری نداشتیم. امروز از زندان قرچک با من تماس گرفت و گفت که دیشب از بازداشتگاه وزرا به زندان قرچک منتقل شده است و از روز اول در اعتراض به نحوه‌ی بازداشتش که همراه با ضرب و شتم شدید و بدون ارائه‌ی برگه‌ی بازداشت بوده اعتصاب غذای خشک کرده بود تا روز پنجشنبه که با وعده‌ی رسیدگی این اعتصاب غذای خشک را تبدیل به اعتصاب تر می‌کند و فقط چای و آب مصرف می‌کند. دیشب هم ساعت ۱۱ با خونریزی معده از وزرا به زندان قرچک منتقل می‌شود.

*تجمع اعتراضی کارگران نگهداری خط وابنیه فنی راه آهن منطقه خراسان نسبت به عدم پرداخت بموقع مطالبات ونداشتن امنیت شغلی مقابل فرمانداری نیشابور

روز دوشنبه 28 بهمن، کارگران نگهداری خط وابنیه فنی راه آهن منطقه خراسان برای اعتراض به عدم پرداخت بموقع مطالبات ونداشتن امنیت شغلی  دست به تجمع مقابل فرمانداری نیشابورزدند.

*بیانیه سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه در مورد دستمزد سال ۹۹

چاره کارگران وحدت و تشکیلات است.

تورم افسارگسیخته و افزایش نابهنگام قیمت بنزین در سالی که گذشت مستقیماً سفره‌ی خالی کارگران را نشانه رفت. کاهش دستمزد حقیقی کارگران به چندین مرتبه زیر خط فقر در حالی صورت گرفت که حتی بدون وجود چنین تورمی نیز دستمزد کارگران به هیچ عنوان کفاف تهیه‌ی الزامات ابتدایی معاش از قبیل خوراک، پوشاک، مسکن، آموزش، بهداشت و درمان و امکانات رفاهی را نمی‌داد.

اما این وضعیت نه یک پدیده‌ی طبیعی است و نه برای همه‌ی طبقات اجتماعی یکسان است. بلکه در سوی مقابل چنین فقر تحمیلی بر کارگران، سرمایه‌داران و مدیران حلقه به گوش آنها ایستاده‌اند، که سودهای کلان حاصل از کاهش دستمزد حقیقی کارگران را در قالب درآمدهای میلیاردی و حقوق های چند ده میلیونی بین خود تقسیم می کنند. این در حالی است که اقتصاددانان و اتاق‌های بازرگانی دائما اعلام می کنند که توان پرداخت مزد بیشتر را ندارند. درآمد های میلیاردی و حقوق های چند ده میلیونی خود گواه دروغ بزرگ آنان است.

نظریه‌پردازان و سیاست‌مداران سرمایه، بویژه دولت حامی آنها، تنها به چنین دروغ‌هایی اکتفا نکرده و با ترفندهای مختلف تلاش می‌کنند که دستمزدها را به انحاء مختلف در پایین‌ترین سطح نگه دارند؛ ترفندهایی از قبیل خروج بخش‌های مختلف از شمول قانون کار، از بین بردن امنیت شغلی از طریق شرکت های پیمان کاری نیروی انسانی، برقراری طرح کارورزی (استاد و شاگردی) و نهایتاً در جدیدترین ترفند تلاش برای برقراری دستمزد منطقه ای.

تجربه ما کارگران نشان داده تشکل‌های فرمایشی و دست ساز دولت نه می‌خواهند و نه می‌توانند که به نفع کارگران وارد چانه زنی با دولت و سرمایه داران شوند. چرا که این به اصطلاح تشکل‌ها نه متکی بر کارگران و نه برآمده از مبارزات آنان، بلکه مزدبگیران سرمایه‌داران و ابزار سرکوبی در دست دولت هستند که همیشه علیه کارگران و به عنوان ترمزی در مبارزات آنان نقش ایفا کرده‌اند. مطرح‌ترین این حامیان سرمایه در لباس کارگران همان شواراهای اسلامی کار و خانه کارگر (بخوانید خانه سرمایه) هستند. در سال‌های گذشته شاهد بودیم کارگرانی همچون هپکو اراک کارگران آذرآب و نیشکر هفت تپه و چادرملو و....برای رسیدن به مطالبات‌شان و حقوق معوقه تنها از راه تجمعات اعتراضی و ایستادگی و مقاومت توانستند به حداقل معوقات عقب افتاده دست پیدا کنند. لذا راه رسیدن به دستمزدی عادلانه تنها با ایجاد تشکل‌های مستقل کارگری برآمده از محیط کار (سندیکاهای کارگری) است. به نظر ما و بنا بر تجربه خود در محیط کارمان، کارگران باید با ایجاد سندیکاها  به عنوان دژی در نبرد علیه سرمایه‌داران و دولت بعنوان بزرگترین کارفرمای کشور، برای  تعیین دستمزد و احقاق دیگر مطالبات‌شان کوشش کنند.

 در این راه باید از تمام ظرفیت‌های اجتماعات اعتراضی و اعتصاب استفاده کرده و از هیچ کوششی دریغ نکنند، چرا که صاحبان قدرت هیچ برنامه اقتصادی که بتواند شرایط  و وضعیت اسفبار معیشتی کارگران را بهبود بخشد ندارند.

 سندیکای کارگران شرکت واحد همچون گذشته برای دفاع از حقوق حقه کارگران از جمله تعیین حداقل دستمزد تلاش کرده و در برابر ظلم و ستم و بی‌عدالتی‌ها بر کارگران سکوت نخواهد کرد.

سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران، ضمن محکوم کردن احکام سنگین زندان علیه آقایان حسن سعیدی و سید رسول طالب مقدم دو عضو  سندیکا، خواستار آزادی و توقف برخوردهای پلیسی و امنیتی با دیگر فعالین صنفی کارگران و معلمان و دانشجویان و فعالین مدنی می‌باشد.

سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه

۲۷ بهمن ۹۸

*کارگران قربانی رعایت نشدن اصول ایمنی کار توسط کارفرمایان و عدم بازرسی از طرف اداره کار

بنا به بيان كارشناس سوانح كار اداره كل تعاون ، كار و رفاه اجتماعى خراسان شمالى از ابتدا سال ٩٧ الى شهريور ٩٨ فقط ٢٠ مورد فوت ناشى از حوادث حين كار در پروژه هاى ساختمانى استان خراسان شمالى رخ داده است.

اين كارشناس كه نه خواست نامش فاش شود،گفت: "اين تعداد تلفات انسانى منحصر به كارگاه هاى ساختمانى در سطح استان است." اين تعداد جان باخته نزديك به نيمى از تعداد فوتى هاى ناشى از حوادث ناشى از كار استان را تشكيل ميدهند.

بنابر نظر اين كارشناس تمايل كارفرمايان به رعايت نكردن قوانين فصل دوازدهم آيين نامه مقررات ملى ساختمان كه حداقل هاى ايمنى يك كارگاه ساختمانى را مد نظر قرار داده است رخ ميدهد.

و دليل عدم رعايت ايمنى در ساختمان هاى كوچك را بالا بردن سرعت كار و افزايش كارايى ميداند. و زمانى كه با پرسش چگونه اداره كار اجازه عدم رعايت نكات ايمنى را ميدهد؟ پاسخ ميدهد: "ما به عنوان بازرسان اداره كار حداكثر يك بار فرصت حضور در هر كارگاه كوچك ساختمانى را داريم. كه آن هم با چك كردن و موجود بودن كلاه هاى ايمنى و چند كمر بند مهار در ارتفاع به پايان ميرسد." در واقع با بيان اين مطلب ، اين كارشناس معترف ميگردد كه تعداد بازرسان و به تبع آن بازرسى ها از شرايط ايمنى كارگاه هاى ساختمانى بسيار كم و غير قابل قبول است.

تنها در ١٠ ماه اول سال جارى ١٣٦٣ كارگر در كل كشور جان خود را در حوادث حين كار از دست داده اند. كه بيش از نيمى از آنان در كارگاه هاى ساختمانى مشغول به كار بوده اند.

چه تعداد ديگر از اين عزيزان زحمتكش بايد كشته شوند تا لزوم به كار گيرى نيرو "HSE" در كارگاه هاى ساختمانى الزامى گردد؟

akhbarkargari2468@gmail.com