حمله حمید تقوایی به دانشجویان و ۱۶ آذر سرخ امسال محکوم است!

رحمان حسین زاده
December 13, 2019

حمله حمید تقوایی به دانشجویان و ۱۶ آذر سرخ امسال محکوم است!

(لیدر حزب کمونیست کارگری ایران در فاز کار ۵۹ و پیکار ۱۱۰)

نوشته ای به نام "نئولیبرالیسم و مارکسیسم خط امامی" به قلم حمید تقوایی لیدر حزب کمونیست کارگری ایران علیه دانشجویان چپ و آزادیخواه و علیه ۱۶ آذر سرخ امسال به تاریخ ۲۱ آذر ماه منتشر شده است. سراپای این نوشته، برافروختگی و بی بالانسی در مقابل دانشجویان آزادیخواه و چپ است که به زعم تقوایی کفر کرده و علیه "مجاهد و پهلوی" شعار داده و بنر نوشته اند و البته برای اینکه این موضع اولترا راست را بتواند پرده پوشی کند و به اصطلاح تو ذوق نزند، با تردستی ویژه ای "عبارت نئولیبرالیسم" در گوشه یک بنر همبستگی با مبارزات توده ای فرانسه و عراق و شیلی و لبنان را برجسته کرده، شروع و بیشتر مطلب را ظاهرا به "نقد نئولیبرالیسم" پرداخته است. هر فعال کمونیست صادق و صمیمی و جدی میداند، طرح مساله "نئولیبرالیسم" درپرسپکتیو عمومی و رادیکال و سوسیالیستی امسال دانشگاه اصلا جایگاه جدی ندارد. هر کمونیست مسئول میتواند، در کنار همگامی و حمایت بی اما و اگر از اعتراضات افتخار آمیز ۱۶ آذر امسال، نقد مسئولانه و کمونیستی را هم به این شعار بیان کند. کاری که ما کردیم. اما روش حمید تقوایی این نیست. مثل اینکه بهانه ای به دست آورده تا با لحن و ادبیات سراپا کینه توزانه و گستاخانه به دانشجویان چپ و آزادیخواه خلاق شانزده آذر درخشان امسال بتازد. نوشته اخیر حمید تقوایی ارزش نقد کردن را ندارد، همانطور که نوشته منتشر شده در نشریه کار۵۹ متعلق به سازمان چریکهای فدایی خلق ایران، و بیانیه منتشر شده در نشریه پیکار ۱۱۰ متعلق به سازمان پیکار اگر درست به یاد داشته باشم، هر دو در سال ۵۹ یا  ۶۰ منتشر شدند، ارزش نقد کردن نداشتند. بلکه از جانب مارکسیسم انقلابی آن دوره و حتی گرایش چپ و رادیکال آن دوره و در خود آن دو سازمان نه نقد، بلکه محکوم و طرد شدند. به همین ترتیب نوشته اخیر حمید تقوایی را باید محکوم و طرد کرد. اینجا شاید لازم باشد برای نسل جوان امروز این توضیح ضروری باشد در کار ۵۹ و پیکار ۱۱۰ چه سیاستی طرح شد.

در نشریه کار ۵۹ سیاست جناح "اکثریت" و توده ایستی درون سازمان چریکهای فدایی خلق ایران یعنی سیاست "همکاری و حمایت از امام ضد امپریالیست و رژیم هار اسلامی" با هدایت عنصر شناخته شده ای چون فرخ نگهداردست بالا را پیدا کرد و در نشریه رسمی حزب منتشر شد. این سیاست ارتجاعی وفوق راست اولا برای اقلیت چپ رادیکال درون آن سازمان غیر قابل تحمل بود و به انشعاب انجامید و سازمان چریکهای فدایی خلق (اقلیت) جدا شدند و دوما در سطح افکار عمومی و جنبش چپ و انقلابی آن دوره رسوا و طرد و محکوم شد. در نشریه پیکار ۱۱۰ نیز، جمعی و یا جناحی از رهبری سازمان پیکار که طرفدار حمایت ازجناح لیبرال جمهوری اسلامی که منظورشان  بنی صدر رئیس جمهور وقت و اعوان و انصارش بود، طی بیانیه فوق العاده راست این خط مشی خود را طرح کردند. این موضع گیری به اختلاف و تنش سیاسی در درون سازمان پیکار دامن زد، اما تا آنجا که حضور ذهن دارم این خط مشی موقعیت جدی در سازمان پیکار و در جنبش چپ پیدا نکرد و بسرعت مضمحل شد.

تاسف بار است این نوع سیاست تراژیک توده ایستی و شکست خورده، این بار به نحو کمدی به قلم لیدر حزب کمونیست کارگری ایران، حمید تقوایی و در بیعت و همسویی با اپوزیسیون راست  تکرار میشود. تاکید میکنم این خط مشی راست و بورژوایی به جای غیر قابل تحملی رسیده که درست همانند موارد مشابه نه نقد بلکه باید طرد و منزوی شود.

۲۲ آذر ۱۳۹۸