روز جهانی حمایت از ژورنالیزم و تکلیف ٣ نسل کمونیزم ایرانی!

سعيد صالحى نيا
May 04, 2019

salehinia@aol.com

مقدمه:

این مقاله را در بزرگداشت ژورنالیزم و در حمایت از روز جهانی حمایت از ژورنالیزم می نویسم و نگاهی می اندازم به یکی از معضلات کمونیزم ایرانی در این موضوع:

در اغاز انتشار نقدهایم به لنینیزم زمانی که هنور کادر حزب کمونیست کارگری بودم(1) با "پاسخی" از محسن ابراهیمی مواجه شدم که بسیار پر معنی بود. ایشان بجای پاسخ به نقدهای من به لنین و سیاستهایش ، من را به "ژورنالیزم" چسباند تا محکوم کند! در آن دوره دقت نداشتم که همین متد هم علامت بیماری بسیار ریشه داری در کمونیزم ایرانیست.

کمونیزم ایرانی علاوه بر اینکه ناتوانست از پاسخگوئی و مناظره متمدنانه، علاوه بر اینکه از متد پرتاب توپ به زمین مخالف و برچسب زدن استفاده می کند، به علاوه دشمنی بسیار ریشه داری با ژورنالیزم دارد!

نوع مخالفت کمونیزم ایرانی با ژورنالیزم کاملا همجنس دشمنی همه دیکتاتورهای دنیاست! در مذهب کمونیزم ایرانی ژورنالیزم ماهیتا بورژوائی است. اخ است درست مثل روشنفکری! لذا برای محسن ابراهیمی و امثالهم کاملا طبیعی است که مخالفت با مذهبش را به ژورنالیزم به روشنفکری به بورژوازی و "تبلیغاتش" بچسباند! این متد  از توده ایزم اغاز شد به فدائیزم و پیکاریزم رسید و کمونیزم نسل سوم هم روی همین متد استوار بوده.

اگر به جهت "کمپینی" و استفاده مقطعی سیاسی این 3 نسل کمونیزم از سرکوب ژورنالیستها صحبت کرده اند ، صرفا برخوردی ابزاری بوده و درکی استراتژیک در مورد اهمیت ژورنالیزم در جامعه آزاد پشت این کمپینهاشان نیست. سر بزنگاه توی دعواهای نظریشان دم خروس را می شود دید و نشان داد! مخالفشان را روشنفکر و ژورنالیست می نامند براشان یک فحش است!

 

(1)روز جهانی حمایت از ژورنالیزم:

از سال 1991 به پیشنهاد یک ژورنالیست افریقائی بنام ویندهوک روز جهانی حمایت از ژورنالیزم اعلام شد.

هر ساله هزاران هزار ژورنالیست در کشورهای مختلف توسط حکومتها و گروهای تروریستی مورد شکنجه و تعقیب قرار می گیرند کشته می شوند. فقط در کشورهای جهان سوم هم نیست.در همین امریکا حکومت ترامپ دشمنی خود را با ژورنالیستها بارها و بطور علنی اعلام کرده! روسیه و چین هزاران هزار ژورنالیست را تحت تعقیب و شکنجه قرار می دهند. حکومتهای دیکتاتوری مثل رژیم اسلامی از جانیان مهم ژورنالیستهاست.

موارد بالا فاکت است.تحلیل سیاسی نیست. سوال اینست که چرا؟ چه دلیلی هست که محسن ابراهیمی و کمونیزم ایرانی در تهاجم به ژورنالیزم در کنار همه دیکتاتورها و حاکمان بورژوائی قرار می گیرد و تنها زمانی یاد ژورنالیستها می افتد که قرار است حزبش استفاده تبلیغاتی بکند؟

ایا در دوران حکومت لنین ژورنالیستها ازاد بودند نقد کنند؟ خوب لنین حتی روزنامه ماکزیم گورکی را هم تحمل نکرد و در سال 1919 تعطیل کرد! راستی چه علتی دارد؟ اگر ژورنالیزم بخشی از نهاد بورژوائی است چرا حکومتهای بورژوائی دائم در محدود کردنش می کوشند؟

 

 (2)تاثیر طبقاتی بودن جامعه در ژورنالیزم:

طبیعی است در جامعه طبقاتی تمامی پدیده های اجتماعی تحت تاثیر قطب بندی طبقاتی قرار دارد. خود جنبشهای اجتماعی منجمله کمونیزم هم همین هستند.لذا انواع کمونیزم انواع جنبشهای اعتراضی داریم و هرگز یک دیدگاه واحد وجود نخواهد داشت.

ژورنالیزم هم از این قادع مستثنا نیست. در جامعه سرمایه داری ژورنالیزم با گرایشات مختلف ساخته می شود در عین اینکه می شود یک گرایش عمومی در هر مقطع زمانی برایش قائل شد.مثلا ژورنالیزم راست و چپ.

خارج از این تقسیم بندیها، ژورنالیزم را باید بعنوان یک نهاد اجتماعی در جامعه مدنی مورد بررسی قرار داد و جایگاه انرا در نظام قدرت بررسی کرد. اینجاست که مسئله جایگاه ژورنالیزم در جامعه مدرن و برنامه کمونیستی از دید من مطرح می شود.

ضمن اینکه اعلام می کنم 3 نسل کمونیزم ایرانی دقیقا در این تعیین تکلیف ژورنالیزم کاملا رفوزه از کار در آمده اند به لایه بعدی بحثم وارد می شوم:

 

(3) پذیرش تفکیک قوا و جایگاه ژورنالیزم در برنامه کمونیزم نسل چهارم:

در مقاله مستقلی (3)توضیح دادم که کمونیزم ایرانی اساسا بحثی در تقسیم بندی قوا ندارد! درکی بسیار سطحی مبتنی بر اینکه "نظام شورائی" همه فوا را فاطی می کند! می شود قانون گذاری اجرائیه بطور همزمان! تاریخا تئوریهای اینچنین دیکتاتوری را فرموله کردند چه بنام طبقه کارگر چه اسلام چه ناسیونالیزم و نژاد برتر!

اما در نظامهای "دموکراسی" ژورنالیزم را بعنوان پایه چهارم دموکراسی مطرح کردند.طبیعتا در جامعه سرمایه داری نظام سرمایه می خواهد ژورنالیزم خود را محکم کند و نوعی روایت راست را در جامعه فالب کند. اما این اصل که نهادی بتواند خارج از 3 قوا بطور مستقل واقعیات جامعه را بکاود

از دید من کمونیزم نسل چهارم باید تا زمانی که قدرت سیاسی هست انرا غیر متمرکز کند. گفتن اینکه نظام شورائی است کافی نیست.تقسیم 4 گانه قوا را باید در نظام شورائی ضرب کرد و حفظ استقلال ژورنالیزم را حمایت کرد.

وظیفه و جایگاه ژورنالیزم در جامعه آزاد اینست که امکان بازنگری و انتقاد دائم را در همه عرصه های اجتماعی فراهم آورد.دولت و حکومت حق مداخله در این عرصه را ندارد.دولت و حکومت وظیفه دارد که ژورنالیزم را اعم از اینکه چه دیدگاهی را تبلیغ می کند بخاطر آزادی بیان از سرکوب از محدودیت حفاظت کند.

تا همینجا 3 نسل کمونیزم ایرانی در برنامه سیاسیشان چنین نهادی را نپذیرفته اند و تاکیید می کنم فقط از "مظلومیت" ژورنالیستهای مخالف حکومت در دوره معینی در بستر سیاستهای محدود خود دفاع کرده اند. حتی در زمان کنونی اگر ژورنالیستی راست است انقدر مورد حمایتهای کمونیستهای ایرانی نیست بلکه فقط وقتی مظلوم است ممکنست توجهی بهش بشود. اصل حق بیان اصل حمایت از نهاد ژورنالیزم در برنامه سیاسی کمونیستهای ایرانی غائب است چرا؟

یکی از اولین نهادهائی که به مخالفت با سیاستهای سرکوب و پلیسی لنین بعد انقلاب اکتبر پرداخت همین ژورنالیزم بود.مطبوعات! لذا مثل همه دیکتاتورها لنینیستها نسبت به ژورنالیستها انتی پاتی دارند و کهیر می زنند! همانطور که از روشنفکران متنفرند!

 

خلاصه کنم:

در سالزوز حمایت جهانی از نهاد ژورنالیزم فقط اشاره ای داشتم به بخشی از ایرادهای کمونیزم ایرانی تا کنونی در موضوع ژورنالیزم و نشان دادم که حمایت از ژورنالیستهای معین در تاریخ معاصر توسط کمونیستهای ایرانی فقط شکل ابزاری و مفطعی دارد و همه این 3 نسل در دشمنی تاریخی با ژورنالیزم متفق هستند و انرا رسما فحش می دانند مثل روشنفکر!

کمونیزم نسل چهارم باید ژورنالیزم را به مثابه یکی از ارکان جامعه آزاد برسمیت بشناسد .اینست مسیر برنامه سیاسی کمونیزمی که از 3 نسل عقب مانده کمونیزم ایرانی فاصله کیفی خواهد گرفت.

 

 

 

منابع بیشتر:

 

(1)پاسخ به محسن ابراهیمی و دفاع عصبیش از لنین  (سعید صالحی نیا)

http://monazere-siasi.com/%D8%AF%D8%B1-%D9%86%D9%82%D8%AF-%D9%84%D9%86%D9%8A%D9%86%D9%8A%D8%B2%D9%85/404-%D9%86%D9%85%D9%88%D9%86%D9%87-%D8%A7%DB%8C-%D8%A7%D8%B2-%E2%80%9C%D8%AF%D9%81%D8%A7%D8%B9%E2%80%9D-%D8%B6%D8%B9%DB%8C%D9%81-%D9%88-%D8%B9%D8%B5%D8%A8%DB%8C-%D9%84%D9%86%DB%8C%D9%86%DB%8C%D8%B3%D8%AA%DB%8C-%D8%A7%D8%B2-%D9%84%D9%86%DB%8C%D9%86-%D9%AC-%D9%BE%D8%A7%D8%B3%D8%AE-%D8%A8%D9%87-%D8%B1%D9%81%DB%8C%D9%82-%D9%85%D8%AD%D8%B3%D9%86-%D8%A7%D8%A8%D8%B1%D8%A7%D9%87%DB%8C%D9%85%DB%8C

 

(2)روز حمایت جهانی از ازادی مطبوعات و ژورنالیزم  (سوم می )

https://en.wikipedia.org/wiki/World_Press_Freedom_Day

 

(3)جدائی 4 قوا در نظام قدرت اینده و سرگیجه 3 نسل کمونیزم ایرانی   (سعید صالحی نیا)

http://monazere-siasi.com/%D8%AF%D8%B1-%D9%86%D9%82%D8%AF-%D8%A8%D8%B1%D9%86%D8%A7%D9%85%D9%87-%D8%AF%D9%86%DB%8C%D8%A7%DB%8C-%D8%A8%D9%87%D8%AA%D8%B1/1040-%D8%AC%D8%AF%D8%A7%D8%A6%DB%8C-4-%D9%82%D9%88%D8%A7-%D8%AF%D8%B1-%D9%86%D8%B8%D8%A7%D9%85-%D9%82%D8%AF%D8%B1%D8%AA-د من م %D8%A2%DB%8C%D9%86%D8%AF%D9%87-%D9%88-%D8%B3%D8%B1%DA%AF%DB%8C%D8%AC%D9%87-3-%D9%86%D8%B3%D9%84-%DA%86%D9%BE-%D8%A7%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86%DB%8C

 

 

(4) پروژه مناظره شماره 175

در حاشیه سوختن کلیسای نوتردام، تحریم سپاه پاسداران توسط ترامپ و اهمیت اول ماه مه

مصاحبه با سعید صالحی نیا

با مدیریت سیمین مجد

 

کلیپ فشرده 175 برای ایران:

 

https://www.youtube.com/watch?v=QkgRiGSN_zk&feature=youtu.be&fbc
lid=IwAR2YcP6pcsTlrx7T2IZZsomClBT7GgSroicwYQiSywqnz5uImOnrSgCfBCQ