گفتگوی نشریه "سوسیالیسم امروز" با محمود صالحی در باره موقعیت کنونی جنبش کارگری و آلترناتیو کارگری-سوسیالیستی

مصاحبه
February 23, 2019

گفتگوی نشریه "سوسیالیسم امروز" با رفیق محمود صالحی

در باره موقعیت کنونی جنبش کارگری و آلترناتیو کارگری-سوسیالیستی

سوسیالیسم امروز: مبارزات کارگری در ایران در شکل بسیار گسترده ای در جریان است، اما هنوز شاهد اتحاد و همبستگی طبقاتی و سراسری که نیازمند این جنبش  به ویژه در دور خطیر کنونی میباشد، نیستیم، چرا؟

محمود صالحی: اگر منصفانه به اعتراضات موجود در بستر خیابان نگاه کنیم ، خواهیم دید که کارگران هر روز و یا هر ساعت در اعتراض به وضعیت معیشتی و یا پایمال کردن حقشان از سوی کارفرما در بستر خیابان هستند. اعتراضات و اعتصابات  در بعضی مناطق به یک ماه نیز رسیده است. ما در گذشته شاهد آن نبودیم که کارگران معترض در خیابان صدای حق خواهی خود را به گوش و اذهان عمومی برسانند. در حقیقت این تاکتیک در چند سال گذشته یک قدم جنبش کارگر را به جلو هول داده. این تاکتیک در مبارزه و علنی کردن اعتراضات و اعتصابات در بستر خیابان به سود جنبش کارگری و تقویت گرایشات رادیکال و برابری طلبی در جامعه بوده. امروز دیگر کارگر همان کارگر بیچاره ای نیست که تنها برای کار کردن از او یاد کنند. اگر امروز ما شاهد آن اتحاد و همبستگی طبقه کارگردر عمل  نیستم، از عدم آگاهی نیست. بلکه فشار بیکاری، اخراج ، احضار، تهدید، محاکمه، زندان و از همه مهم تر مسایل اقتصادی است. بنابراین کارگر از نظر سیاسی آن آمادگی لازم را دارد که در یک مقطع مشخص بتواند تشکل های خود را تشکیل و در آن منسجم شود.

سوسیالیسم امروز:مدتی است به درستی بحث ایجاد تشکل شورای کارگری در برخی مراکز کارگری راه افتاده است، زمینهای پیشروی و عملی شدن آن با توجه به موانعها و محدودیتهای سر راه جنبش کارگری چگونه می بینید؟

محمود صالحی: بحث ایجاد تشکل شورای مربوط به امروز و یا ابداع زمان ما نیست. بلکه بحث تشکل شورای از روزی که طبقه کارگر عزم خود را جزم کرده تا با مناسبات سرمایه داری مبارزه کند، راه افتاده است. از روزی که طبقه کارگر با نظام سرمایه داری جنگ را شروع کرده ، بحث تاسیس شورا های کارگری و کار و فعالیت جمعی را در دستور کار خود قرار داده است.  ما در گذشته شاهد به قدرت رسیدن شورا های کارگری بوده ایم. بنابراین اگر امروز بحث تشکیل تشکل شورا مطرح می شود به این معناست که طبقه کارگر از انواع تشکل ها و کمیته های رنگا رنگ ناامید شده اند و این را لمس کرده است که تنها با جمع شدن در یک تشکل نمیشه به استثمار انسان به دست انسان پایان داد.

 چرا؟ به حکم اینکه تشکلهای موجود استراتژی به قدرت رسیدن طبقه کارگر را در دستور کار خود ندارد. شورا  در حقیقت، باید نماینده‌ منافع  پرولتاریا باشد. شورا برای کسب قدرت و اقتدار سیاسی خود مبازره می‌کند و هدف اصلی او انقلاب کارگری است.

سوسیالیسم امروز: شکل دادن به یک آلترناتیو کارگری و سوسیالیستی متحد و قدرتمند، یک رهبری و هژمونی واحد انقلابی و سوسیالیستی و سراسری، که  نیرو ومحور اصلی آن  نیز نه خارج کشوری که عمدتا  داخل کشوری باشد، بر بستر تحولات پر تلاطم سیاسی در ایران به یک ضرورت مبرم جنبش ما تبدیل شده است.  رهبران پیشرو و سوسیالیست کارگری  در راس جنبش ما بطور عملی چگونه میتوانند در شرایط کنونی ایران  به این نیاز زمانه جنبش طبقه کارگر پاسخ فوری بدهند و عملا در ایجاد آن گام متحدی بردارند؟ آیا اصولا  شما موافق چنین تلاشی برای ایجاد یک حزب سیاسی بزرگ کارگری، یا به بیان دیگر، شکل دادن به یک ، آلترناتیو متحد کارگری و سوسیالیستی و ضد کاپیتالیستی، که برای استقرار یک نظام سوسیالیستی تلاش میکند را در این مقطع عملی و ممکن می دانید؟  اگر نه چرا؟

محمود صالحی: طبقه کارگر و پیشروان آن طبقه در طول تاریخ جهت خلاصی از استثمار به تاسیس انواع تشکلها از جمله سندیکا؛ اتحادیه، کمیته  و انجمن اقدام کرده اند. اما با توجه به ماهیت این تشکل ها طبقه کارگر نتوانسته به خواست خود که همان پایان دادن به استثمار است ، برسد. بنابراین باید دنبال یک ظرف دیگر رفت. من بعنوان یک کارگر از همه تشکلهای کارگری که به نیروی خود کارگران تاسیس میشوند حمایت خواهم کرد. اما من به شخصه با تمام توان از گرایش رادیکال و سوسالیستی در داخل تشکل های موجود حمایت و آن جناح را تقویت خواهم کرد. هر کارگری که خواستار رسیدن طبقه کارگر به قدرت سیاسی باشد طبیعتا" باید ضد نظام کاپیتالیستی باشد. با برندازی نظام سرمایه داری است که طبقه کارگر می تواند نفسی راحت بکشد. در سالهای  گذشته و امروز نیز تعدادی از فعالان کارگری تلاش می کردند که گرایشات مختلف داخل جنبش کارگری را با هم آشتی دهند و با هم کار مشترک کنند. این تلاش ها در اصل به حکم اینکه جنبش کارگری مخلوتی از گرایشان مختلف است،  مثبت می باشد.  اما در اصل نمیشه گرایشات مختلف داخل جنبش کارگری را با چسپ دو قلو به هم  چسپاند. گرایش رادیکال و سوسیالیستی نمی تواند دست روی دست بگذار و منتظر یک ناجی باشد. گرایش رادیکال و سوسیالیستی باید آلترناتیو خود را رسما اعلام و طبقه کارگر را حول آن سازماندهی کند. هر چند نظام سرمایه داری در این مورد احساس خطر کرده است و بر همین اساس ما در مراکز های امنیتی مکررا در این رابطه بازجوی شده ایم. نظام حاکم برای اینکه گرایش رادیکال و سوسیالیستی داخل جنبش کارگری را به حاشیه براند از هر ترفندی استفاده می کند تا آن گرایش را در نطفه خفه کند. ما در واقع شاهد دستگیری و زندانی کردن کسانی هستیم که به شکلی خود را با برابری طلبی تداعی می کنند. نظام سرمایه داری و حامیان سرکوبگر آن از هر ابزاری برای سرکوب فعالان سوسیالیستی استفاده میکند. اگر ما به اتحادیه ها و تشکل های موجود در سراسر جهان نگاهی کوتاه داشته باشیم خواهیم دید که تعداد زیاد از کارگران در آن تشکلها و اتحادیه ها متشکل و عضو هستند. اما در حقیقت این اتحادیه ها و تشکلها کارگری تحت تاثیر سوسیال دمکراسی نه تنها از تکامل آگاهی اتحادیه ای به آگاهی سوسیالیستی ممانعت بعمل آورده اند، بلکه تا مغز استخوان به دامن رفرمیسم بورژوائی در غلطیدند. کارگران برای روی آوری به راه کارهای انقلابی و سوسیالیستی باید از اتحادیه ها عبور کنند. بنابراین کارگران در این زمان معین و مشخص در کشور ما ، قبل از وارد شدن به دوران تلاطم های سیاسی و انقلابی، باید در تدارک تهیه ملزومات ایجاد تشکل و حزب سیاسی خود باشند تا بتوانند مهر خود را به تحولات انقلابی آینده بکوبند. ما شاهد هستیم که در گذشته طبقه کارگر ایران به دلیل اینکه نتوانسته بود در دوران قبل از انقلاب ٥٧  تشکل و تحزب  خود را تاسیس کند. نتوانست مهر خود را به آن انقلاب بزند. از این رو نتیجه اش دوباره به نفع سرمایه داران و دشمنان طبقه کارگر تمام گردید. اینبار نباید چنین اتفاقی تکرار گردد، و این مهم در گروه تامین فوری آن ملزومات و اتحاد و صف مستقل بیش از پیش صفوف طبقاتی جنبش ما است.

سوسیالیسم امروز: در آخر اگر پیام و یا حرف دیگری دارید بفرمائید؟

محمود صالحی : ممنون از اینکه این وقت را در اختیار من قرار دادید.

 سوسیالیسم امروز: با تشکر!

 

 

منبع: شماره ٨٨ نشریه سوسیالیسم امروز

٤ اسفند ١٣٩٧

٢٣ فوریه ٢٠١٩