تعرض به کُردستان سوریه، تداوم نقشۀ امپریالیستی در منطقۀ خاورمیانه

شباهنگ راد
October 15, 2019

تعرضِ تازه‏ای را قدرت‏مداران بین‏المللی و در همراهی با دولت‏های سرکوب‏گری هم‏چون ترکیه، علیۀ توده‏های ستم‏دیدۀ کُردستان سوریه سازمان داده‏اند که تاکنون هزاران تن آواره، صدها تن کُشته و هزاران تن دیگر در تیررسِ ارگان‏های سرکوب‏گر دولتِ ترکیه‏اند. مقیاسِ نقشه‏های امپریالیستی و جنایات دولت‏های وابسته، دسته‏جات و سازش‏کاری‏های به اصطلاح مدافع حقوق توده‏های ستم‏دیدۀ کُردستان سوریه را نمی‏توان بطور دقیق توضیح داد. یکی پس از دیگری در حالِ وقوع است و بی‏گمان قربانیان اصلی، کارگران، زحمت‏کشان، توده‏های ستم‏دیده و محرومان‏اند. 

به بهانۀ دفاع از حقوقِ انسانی و مردمی، شهرها و روستاهای فاقدِ استانداردهای زندگی را، از زمین و هوا نشانه می‏گیرند تا از "حرمت" آنان دفاع کنند؛ به بهانۀ برقراری صلح و امنیت، صلح و امنیتِ نیم‏بندِ طبقۀ سرمایه‏داری را در هم می‏ریزند تا نقشه و طرحِ "چشمه صلحِ" «اردوغان» را پیاده کنند؛ بمب و گلوله به طرفِ کودکان پرتاب می‏کنند تا آیندۀشانرا "تضمین" کنند. و ...

 

این روزها مخابرۀ تصاویرِ چهرۀ خونین کارگران، زحمت‏کشان و کودکان، و بدنباله با خاک یکسان کردن خانۀ میلیون‏ها تودۀ دربند، به نانِ دم و دستگاه‏های تبلیغاتی امپریالیست‏ها تبدیل گشته است. روشن است که همه - بغیر از قربانیان نظام امپریالیستی و بویژه توده‏های ستم‏دیدۀ کُردستان سوریه -، در ایجادِ چنین وضعیتِ وخیمی ذینفع‏اند. نقشه راهی است که باید و می‏بایست در دنیای سرمایه‏داری و نیز در منطقۀ خاورمیانه پی گرفته شود؛ خاورمیانه‏ای که سال‏هاست به میدانِ لشکرکشی و وحشی‏گری‏های دولت‏مردان بزرگ و دیگر دسته‏جات ارتجاعی و مسلح‏شان تبدیل شده است. میزانِ تجهیزات و ادوات کَشنده و اعزام نیروهای سرکوب‏گر به منطقه، قابل شمارش نیست و علاوه بر این‏ها، قراردادهای نظامی بمنظور تحکیمِ سلطه و مناسبات امپریالیستی، کشورهای منطقه را به یکی از خریداران درجه یک و بی‏انتهای سلاح‏های پیشرفته و مدرن، تبدیل ساخته است.

در هر صورت دو نکته و یا چندین نکته را می‏توان در لشکرکشی دولتِ ترکیه به کُردستانِ سوریه، مورد توجه قرار داد؛ اینکه دولت «اردوغان» بدون اجازه، همکاری و در توافق با بزرگان جهانی‏ای هم‏چون امریکا، روسیه و دیگر دولت‏های وابسته‏ای هم‏چون ایران و سوریه، قادر به اشغال و هجومِ همه‏جانبه به کُردستان سوریه نبُوده است؛ اینکه، عاقبتِ انتخابِ، الگوها و تکیه‏گاه‏های سازمان‏ها و احزابِ مدعی منافع مردمی و بویژه خلق محروم کُردستان، جز آن‏چه را که این‏روزها در سوریه شاهد آنیم، نمی‏باشد؛ اینکه قدرت‏مداران بین‏المللی نشان داده‏اند که تحت هیچ شرایطی، منافع خود را با منافع دسته‏جات، دولت‏ها و دیگر وابستۀشان گره نخواهتد زد و بنابه مصالح و بمنظور پیشبرد بهتر نقشه‏های شوم‏شان، رژیم‏ها و یا عناصر تازه‏ای را، جایگزینِ رژیم‏ها و عناصر پیشین خواهند کرد؛ پس در وحلۀ نخست حملۀ دولت ترکیه به کُردستان سوریه، بر اساس طرح‏های از پیش تعیین شدۀ امریکا و در توافق با روسیه و دیگر دولت‏های وابستۀشان صورت گرفته است، و در ثانی تاییدگر این نظر است که سرانجامِ هرگونه وابستگی، به دولت‏های بزرگ و دیگر دارودسته‏های ارتجاعی - و آن‏هم با هر دلیل و بهانه‏ای -، جز، ردِ الگوها و تکیه‏گاه‏های مردمی نیست.

 

به هررو این‏روزها، توده‏های ستم‏دیدۀ کُردستانِ سوریه، وحشیانه و با استفاده و خصوصاً با حمایتِ سلاح‏های امپریالیستی، توسط دولتِ جنایت‏کار ترکیه مورد حمله قرار گرفته‏اند و دارند، به خاک و خون کشیده می‏شوند. کاملاً آشکار شده است که  «اردوغان» در چهارچوبۀ سیاست‏های امپریالیستی مرتکب جنایات فجیع، در حق محروم‏ترین اقشار جامعه  شده است که بر عکس دعوی‏اش، چنین رخ‏داد‏های فاجعه‏باری، نه تنها دربرگیرندۀ برقراری امینت مردم، و یا نابودی "تروریست"ها، بلکه مولّد ناامنی بیش از پیش منطقه، و امن‏تر کردن چرخۀ مناسبات و سیستم نظام امپریالیستی است.. بی دلیل نیست که «اردوغان» جنایت‏کار، با اشغال بخش‏هایی از این‏کشور، در صدد است تا هزاران نفر را آواره و در عوض سه هزار  پناهندۀ سوریه‏ای - را در سرزمینِ مادری‏شان -، سکنی دهد!! بر خلافِ داد و قال، «اردوغان» قسمت‏هایی از کُردستان سوریه را اشغال کرده است تا از یک‏سو، نقشه‏های امپریالیستی را پی گیرد و از سوی‏دیگر، به سرکوبِ نارضایتی‏های درونی و بویژه به قلع و قمع اعتراضات و خیزش‏های احتمالی کُردستان ترکیه بپردازد.

 

متأسفانه جنگ در کُردستان سوریه، باردیگر شعله‏ور شده است؛ جنگی که منطبق بر خواست‏ها و سیاست‏های امپریالیستی در منطقه است و در این وسط عاملان و بازیگران سیاسیِ امپریالیست‏ها هم، در عمل به اثبات رسانده‏اند که حامی مردم نیستند و فکر و ذکرشان، تأمین و تضمین منافع درازمدت و پیگیری نقشه‏های شوم سرمایه‏داران و اعمالِ حاکمیت ارتجاعی در منطقۀ خاورمیانه است. ترامپ جنایت‏کار هم، پای خود را - علی‏رغم گلایه و التماس‏های "یگان‌های مدافع خلق" و "نیروهای دمکراتیک سوریه" و بظاهر برای تداوم حضور در کُردستان سوریه -، کنار کشیده است تا سه هزار نیرو برای "دفاع" از خاک عربستان منتقل کند! چرا که می‏بایست امینتِ نیم‏بند طبقۀ سرمایه‏داری، هم‏چنین حجم و پس اندازِ مالی این‏کشور را با موقعیتِ دیگر کشورهای درگیر در جنگ‏های امپریالیستیِ منطقۀ هم‏طراز کرد؛ می‏بایست با فروش ابزار و آلات نظامیِ بیش از پیش به دولت‏های منطقه از جمله عربستان، سوریه، ایران، لیبی، عراق و غیره، فضای کشورهای منطقۀ خاورمیانه را متشنج‏تر و ناامن‏تر کرد و از قبل آن‏ها، اقتصادِ فرتوتِ و گندیدۀ نظام امپریالیستی را سر و سامان داد.

 

دهه‏هاست که امپریالیست‏ها، سیاست خود بر ضایع‏تر کردن و تخریبِ بیش از پیش زندگی میلیون‏ها انسان دردمند پی ریخته‏اند. تعرضِ به خانه و کاشانه، و به سفرۀ محرومان بی‏حد و حصر شده است و دامنۀ ناامنی، نداری، جنگ و خون و خون‏ریزی دارد، پهن و پهن‏تر می‏شود. پیداست که همۀ این‏ها از سرِ خیر سیاست‏های رذالت‏بار امپریالیست‏ها و هم‏چنین به ندانم‏کاری‏ها، و به توهم بعضاً سازمان‏ها و احزاب مدعی منافع مردمی به بالائی‏ها مربوط می‏شود. در حقیقت دولت‏های سرکوب‏گری هم‏چون دولت ترکیه دارند بر نقش و بر وظایف ضد انسانی‏شان می‏افزایند، به این علت که انرژی و پتانسیل مردمی، دارد در خلافِ پاسُخگوئیِ اساسی به مطالبات و به حقوق پایمال شدۀشان سازمان داده می‏شود؛ مردم مورد تعرض وحشیانه قرار گرفته‏اند به این دلیل که آمال و آرزوهای مدعی منافع توده‏ها، در جهت بند و بست‏های سیاسی با عاملین وضعیت فعلی است. امّا و علی‏رغمِ حیاتِ چنین نقصان‏ها و اعمال سازش‏کارانه، مردم هم‏چنان و با صلابیت بیش از پیش، نسبت به وضعیت کنونی معترض، و از دستِ دولت‏های امپریالیستی و جنگ‏طلبی هم‏چون دولت ترامپ و دیگر دولت‏های وابستۀشان ذله‏اند. به دُرست دریافته‏اند که عامل اصلیِ دربدری و بی‏خانمانی‏شان، حاکمان کنونی و مدافعین بی‏چون و چرای مناسبات و سیستم جهانِ سرمایه‏داری‏ست. در نتیجه، پس زدن افکار و خواستِ مردمی و بویژه التماس و کمک از آمرین و عاملان نقشه‏های امپریالیستی در کُردستان سوریه، چیزی جر تن دادن به سیاست‏های جنگ‏طلبان، و چیزی جز روان‏تر کردن نقشه‏های امپریالیستی در منطقه نیست. پس هرگونه مراوده با جانیان بشریت و تن دادن به سیاست‏های امریکا و آن‏هم به بهانۀ برسمیت شناختن حقوق توده‏های ستم‏دیدۀ کُردستان، انتخابِ روش و سیاست‏های رهائی از زیر یوغ قاتلان و سرکوب‏گران توده‏های ستم‏دیدۀ کُردستان سوریه نیست.

خلاصه و بر خلافِ گفته‏های «مظلوم عبدی» فرماندۀ نظامی "نیروهای دموکراتیک سوریه" مبنی بر "... هنگامیکە تمامی جهان از حمایت ما دوری جستند، دست بە سوی آمریکا دراز کردیم. ما با آنها دست دادیم و حمایت سخاوتمندانە آنها را ارج نهادیم. بە درخواست واشنگتن، ما موافقت کردیم کە اسلحەهای سنگین خودمان را از مناطق مرزی با سوریە بیرون کشیدە، استحکامات دفاعیمان را خراب کنیم و رزمندگان با تجربە ما عقب نشستند. بر اساس تعهدات دولت آمریکا با ما قرار بود ترکیە هیچگاە ما را مورد حملە قرار ندهد"، باید گفت که دوستان حقیقی مردم، ترامپِ بانی و مدافع سرکوب و غارت‏گری میلیون‏ها انسان زحمت‏کش و دردمند نیست. این جانیان هیچگونه قرابتی با برسمیت شناختن حقوق دیرینۀ توده‏های ستم‏دیدۀ کُردستان سوریه ندارند؛ آمده‏اند تا زندگی باقی‏ماندۀ آنانرا نابود و جنبش‏های حق‏طلبانۀشانرا لت و پار کنند. بنابراین هرگونه انتظار، دوستی و گفتمان با بانیان زندگی وخامت‏بار توده‏ها، به معنای هم‏سوئی و همکاری با اجرای بهتر سیاست‏های دولت امریکا در منطقه است. باید دانست که الگوها و سمبُل‏های مبارزاتی مردم، با الگوها و سمبُل‏های دولت‏های برزگی هم‏چون امریکا، روسیه و دیگر وابستگان‏شان، یکی نیست؛ باید دانست که جنگ‏های براه افتادۀ تاکنونی، نه خواست و جنگ‏های دلبخواۀ مردم بساکه جنگ‏های منطبق با منافع دولت‏مردان بزرگ و دیگر دولت‏های وابستۀشان می‏باشد.

بر همین اساس و جدا از افشاء و محکوم کردن راه‏اندازان جنگِ تازه در کُردستان سوریه، ضروری‏ست تا خواست مردم را در جنگ‏های مختص با منافع‏شانرا سازمان داد و مهمتر از آن به این نکته دقت نمود که بدونِ تکیه، و بدون پشتوانۀ مردمی، نمی‏توان به زندگی وخیم و به آوارگیِ میلیون‏ها تودۀ دربند، و خصوصاً به جنگ‏های امپریالیستی پاسُخ مثبت داد. تابحال سرمایه‏داران بدلیل فقدانِ حامیان سالم و کمونیستی، هزینه‏های بس زیادی از توده‏های ستم‏دیده و بویژه از توده‏های محروم کُردستانِ سوریه گرفته‏اند. نباید بیش از این، اجازه داد تا بر تعرض و بر کُشتارِ بیش از پیش شان بی‏افزایند. پس تنها با اتکاء به نیروی توده‏های ستم‏دیدۀ کُردستان سوریه و با همگانی‏تر کردن شعار "ما نباید شکسته شویم، ما بستگانِ ایستادگانیم" و آن‏هم با هدایتِ سازمان رزمنده و متضاد با منافع جانیان بشریت است که می‏توان، جهتِ جنگ‏های امپریالیستی را برگرداند و نقشه‏های شومِ آنانرا در منطقه، بی‏حاصل کرد.

 

15 اکتبر 2019

23 مره 1398

 

 


 
 

  Share/Save/Bookmark 

 
 

     مطالب مرتبط

 
   
 

Copyright © 2006 azadi-b.com