"رتبه ۹۴ ایران از ۱۰۰ کشور فقیر جهان در سال ۲۰۱۹"

نسان نودينيان
April 06, 2019

۱-  "رتبه ۹۴ ایران از ۱۰۰ کشور فقیر جهان در سال ۲۰۱۹"
خبر: (فهرست ۱۰۰ کشور فقیر جهان در سال ۲۰۱۹؛ ایران رتبه ۹۴- در این فهرست ایران وضعیت کشورهای فیجی، مقدونیه، نامیبیا و اردن از ایران بهتر است. به گزارش ایلنا به نقل از اتاق بازرگانی ایران سایت "NaijaQuest" که اطلاعات کلی و عمومی دست اول را در سراسر جهان به کاربرانش ارائه می‌دهد، گزارشی تهیه کرده و بر اساس آن فهرستی به‌روز را از ۱۰۰ کشور فقیر جهان در اوایل سال ۲۰۱۹ ارائه کرده است. این فهرست به‌روز شده‌ ۱۰۰ کشور فقیر جهان در این لحظه است. این رتبه‌بندی بر مبنای تولید ناخالص داخلی (GPD) و برابری قدرت خرید (PPP) برای هر نفر در هر یک از این کشورهاست. بدین شیوه قادر خواهیم بود که استاندارد حقیقی زندگی افراد در بیشتر کشورها را برآورد کنیم. در واقع امروزه در بعضی از فقیرترین کشورها در جهان، افراد ثروتمندی وجود دارند که می‌توان آنها را میلیاردر تلقی کرد اما در عوض جمعیت آنهایی که در فقر زندگی می‌کنند بسیار بیشتر از جمعیت اغنیا در آن کشورهاست...)

رتبه ۹۴ ایران تحت حاکمیت جمهوری اسلامی از ۱۰۰ کشور فقیر جهان، به ساختار و موقعیت دولت و سرمایه داری درایران گره خورده است.  دشواری های سرمایه داری در ایران یکی دو تا نیست. ساختار سرمایه داری نه خصوصی است نه دولتی، سپاه پاسداران و نهادهای وابسته به نهاد خامنه ای نقش مهمی در اقتصاد مالی در ایران ایفا میکنند. بخش عمده اقتصاد و درآمدهای مالی در اختیار نهاد سپاه پاسداران است که بزرگترین و قدرتمندترین طبقه بورژوا در ایران را تشکیل میدهد. در مقابل دولت روحانی از زمره بدهکارترین دولتها به موسسات خودی است. یکی از شاخصهای دشواری دولت بدهکار حمله به سفره مردم است، در کنار پایین بودن دستمزدهای سه برابر زیر خط فقر، تلاش برای حذف یارانه ها در صدر سند کار این دولت است. از جمله دشواری های  دولت روحانی اینها است که آشکارا در اخبار بین المللی و کانالهای مختلف دیده میشود، که دولت روحانی  قادر به پرداخت بدهی های هنگفت خود به نهادهای مختلف (از جمله به بانک های خصوصی و دولتی، بانک مرکزی، سازمان تأمین اجتماعی، شهرداری تهران، وزارت نیرو و صدها شرکت پیمانکاری) نیست. بخش عمده خصوصی سازی ها از کانال دادن امتیازهای متعددی است که  دولت روحانی به طلبکاران حمایت شده، نهاد و عناصر درجه اول بیت رهبری و بورژواها فروخته است.  
آوار خانمان برانداز اقتصاد به بن بست رسیده در ایران بر دوش میلیون ها نفر از کارگران و مزدبگیران جامعه سنگینی میکند.

نوروز امسال برای مردم نوروز فقر نامیده شد. فقر و گرانی در ایران تحت حاکمیت جمهوری اسلامی بیداد میکند. شکاف طبقاتی هر روز عمیقتر میشود. مرکز آمار و ایلنا و دوایر مختلف حکومت اسلامی سرمایه بی شرمانه رتبه بندی فقر را اعلام میکنند. به این قصد مزورانه که بگویند: "ما هم بر فقر"، "فاصله فقر" در ایران با کشورهای جهان واقفیم و نتیجه گیری کنند "نباید نومیدانه بشرایط برخورد کرد" و در آیات مذاهبشان میگویند فاصله فقیر و سرمایه سرنوشت "خدایی" است.  اما آنجه کارگران و مردم در چند سال گذشته در مراکز کار و خیابان تجربه کرده اند، مبارزه طبقاتی علیه "وضع موجود" است.  طبقه کارگر امیدوارانه و قاطعانه مبارزه طبقاتی و خواستهای اعتراضی را رادیکال کرده اند. کارگران با صدها اعتصاب و راه پیمایی و تجمع علیه وضع موجود ایستاده اند. و میگویند راه حل از بین بردن شکاف طبقاتی در دست دولت و سرمایه داران و نظام حاکم جمهوری اسلامی نیست. گزارش مرکز آمار فریب و روش مزورانه جوامع سرمایه داری است. ارائه آمار شکاف طبقاتی صورت مساله جامعه طبقاتی در ایران است، اما جواب و راه حل از بین بردن شکاف طبقاتی در دست کارگران و مزدبگیران است!
اکثریت قریب به اتفاق مردم در ایران بر این باورند که این جامعه وارونه است. تولید کنندگان ثروت جامعه، کارگران، بی چیزند و بیکارگان ثروتمند. پست ترین و فرومایه ترین عناصر، نجبا و عالیجنابان این جامعه اند و شریف ترین مردم، توده زحمتکشان فرودست و بی حقوق اند. آنها که یک عمر کار کرده اند و ثروت ساخته اند حتی پس از سی سال برای گذران هر روز از زندگی خود باید از نو برای کارشان مشتری پیدا کنند. قدرت خلاقه و مولد کارگر خود را در قدرت اجتماعی و سیاسی روزافزون سرمایه و فرودستی هرچه بیشتر خود کارگر نشان میدهد. برای حفظ این جامعه وارونه دولت ها پیدا شده اند، ارتشها ایجاد شده اند، زندانها و شکنجه گاهها بنا شده اند، خدایان آفریده شده اند و مذاهب ساخته شده اند. مساله از روز روشن تر است. این جامعه مبتنی بر بردگی است. بردگی مزدی. هیچ درجه رشد خدمات اجتماعی و بیمه ها و افزایش درآمد کارگران که تازه همه باید با نبرد و با زور از حلقوم طبقات حاکم بیرون کشیده شوند، در اساس این موقعیت برده وار کارگر تغییری نمیدهد. کودکی که امروز در میان ما متولد میشود مهر استخدام سرمایه شدن را بر پیشانی خود دارد. چند میلیون کودک بر اثر فقر از تحصیل محروم میشوند. چند میلیون از جوانان در بازار کار سرگردان و بیکارند. چند میلیون جوان تحصیلکرده از فرصت شغلی و استخدام، محرومند. اعتیاد، بی خانمانی و فحشا سرنوشت بخشی از لشکر بیکار و کم درآمد جامعه را رقم میزند. جواب آمار فقر و خلاصی از زندگی فقر مبارزه طبقاتی است. هیچکس تردید ندارد که حکومت و اقتصاد سرمایه داری در ایران دچار یک بحران عمیق است و جامعه ایران در آستانه تحولات سیاسی تعیین کننده ای قرار گرفته است. دیر یا زود جدال طبقات اجتماعی در ایران اوج تازه ای خواهد گرفت. احزاب و نیروهای بورژوازی، چه در داخل حکومت اسلامی و چه در خارج آن دارند خود را برای زورآزمائی های نهائی آماده میکنند. اینبار ما باید تضمین کنیم که طبقه کارگر بعنوان یک نیروی مستقل، زیر پرچم خود و با آرمان انقلاب کارگری به میدان خواهد آمد. این کار عملی است. حکومت اسلامی هم اکنون فشار اعتراضات مزدبگیران جامعه را بشدت بر پیکر خود احساس میکند. اول ماه مه فرصت مناسبی برای اعلام کیفرخواست علیه نابرابری و شکاف طبقاتی، است.! (در این نوشته از مقاله "کارگران و انقلاب" منصور حکمت استفاده شده است.)