معضلات واقعی پناهندگی و قوانین روی کاغذ سازمان ملل!

عزیز عبداله پور
February 02, 2019

معضلات واقعی پناهندگی و قوانین روی کاغذ سازمان ملل!

" کنواسیون آوارگان ١٩٥١ ژنیو و پروتوکل ١٩٦٧ آن، - قانون مادر -  در امور پناهجویان خوانده می شود ١٤٨ کشور این کنواسیون و پرتوکل یا حداقل یکی از دو را پذیرفته و آن را امضاء کرده اند "
برخی از حقوق اولیه آوارگان/
- حق اخراج نشدن، به استثناء شرایطی خاص و قاطع ( ماده ٣٢)
حق مجازات نشدن  به خاطر ورود غیره قانونی به کشورهای امضاء کننده کنواسیون ( ماده ٣١)
حق کار ( ماده ١٧ تا ١٩)
حق سرپناه ( ماده ٢١)
حق تحصیل ( ماده ٢٢)
حق استفاده از امکانات و کمک های عمومی ( ماده ٢٣)
حق آزادی دین ( ماده ٤)
حق دسترسی به محکمه ( ماده ١٦)
حق جابجایی آزادانه در قلمرو کشور میزبان ( ماده ٢٦)
حق داشتن مدارک هویت و اسناد سفر ( مواد ٢٧ و ٢٨)
" آوارگان باید قوانین و مقررات کشور میزبان را رعایت کنند و به اقداماتی که برای حفظ نظم عمومی انجام می شود، احترام بگذارند".

اول از همه چیز باید به یکی از سخنگویان کمیساریای عالی آوارگان ( UNHCR )
توجه کنیم که گذارشی را منتشر کرد که حدود ١٨٠ زن طی سال ٢٠١٧ از خشونت جنسی و جنسیتی در یونان رنج می برند.
سیسیل یوئیلی، سخنگوی کمیساریای عالی آوارگان می گوید که شمار واقعی مربوط به خشونت جنسی بسیار از رقم رسمی است چرا که بسیاری از قربانیان از گذارش دادن آن به مقامات هراس دارند.
" دویچه وله با شماری از زنان ساکن در کمپ های پناهجویان در یونان صحبت کرده است.
آن ها از جریان فرار ، دلیل آوارگی و وضعیت زندگی در یونان سخن می گویند. این زنان از جنگ، آزار و اذیت و سوء استفاده جنسی فرار کرده اند.٢٨،١١،٢٠١٨
 سیسیل یوئیلی، می گوید که حکومت باید اقدامات بیشتری برای امن نگه داشتن مهاجران انجام دهد. او می گوید که به عنوان مثال نور افشانی بیستری در طول شب  .افزایش پرسونل امنیتی، جدا سازی مکان های شستشو و اقامت مردان و زنان می تواند تغییر بزرگی در کاهش تجاوز کند.های جنسی در این کمپ ها ایجاد
 در حال حاضر، حدود ٥٥٠٠ نفر در دو کمپ موریا و واتی زندگی می کنند که این شمار در واقع دو برابر ظرفیت این کمپ هاست.
" طبق معاهده ای که در سال ٢٠١٦ بین اتحادیه اروپا و ترکیه امضاء شد، پناهجویانی که از ترکیه به جزایر یونان می رسند باید در کمپ های این جزایر بمانند تا دوسیه آنها بررسی شود اگر دوسیه آنها رد شود، این پناهجویان دوباره به ترکیه فرستاده می شوند".
 " یک روزنامه آلمانی به نقل از گزارش محرمانه کمیسیون اتحادیه اروپا نوشته که در سال ٢٠١٨ شمار مجموعی مهاجرین جدید از ترکیه، ٥٠ هزار ٧٨٩ نفر بوده است.

 حالا به وضعیت زندگی این پناهجویان سیاسی و آوارگان جنگی کمی بیشتر بنگریم. این پناهندگان چادر ندارند و بعضی وقت ها حتی یک کیسه خواب هم ندارند.بچه ها یشان از مدرسه  و تحصیل  محرومند.این پناهندگان دسترسی به بیمارستان عادی ندارند، و فقط در کمپ ها کمک درمانی میگیرند.این پناهندگان حتی برای خریدن مواد غذایی مورد احتیاج نمی توانند کمپ ها را ترک کنند، آنها در اصل در این کمپ ها زندانی هستند و هیچ حق و حقوق انسانی، از جمله  از همان حق و حقوقی که "کمیساریای عالی سازمان ملل" روی کاغذ نوشته و ادعا کرده اند، بهرمند نیستند.
دولت های آن ١٤٨ کشوری که  " قانون مادر " را امضاء کردند اکثریتشان در جنگ های مختلف و کشتار های دسته جمعی کودکان و خانواد هایشان دست دارند، و هیچ مرزی را برای جلوگیری از بدست آوردن سود بیشتر نمی شناسند.
علاوه بر دها  و صدها هزار نفر کشته در جنگ مافیای سرمایه داری در سوریه،افغانستان،یمن، عراق، اریتریا،سومالی و غیره که کشته شده اند و دها میلیون دیگر که آسیب دیده اند، بنا به آمار جهانی سازمان ملل بیشتر از ٦٠ میلیون  انسان پناهنده و آواره جنگی  هم اکنون در جهان  وجود دارد که فاقد حداقلهای یک زندگی انسانی هستند.

"سیسیل  یوئیلی" پیشنهاد افزایش کارکنان بیشتر امنیتی را در کمپ ها می کند، که او البته نیت خوبی دارد، اما اکثریت این زنان بدست همین کارکنان امنیتی مورد تجاوز جنسی قرار میگیرند، و او ظاهرا برای "حفاظت از زنان پیشنهاد می کند که محل زندگی زنان و مردان را از هم جدا کند! که شاید بتوان از تجاوز جنسی به زنان جلوگیر بشود.  جدا سازی جنسیتی اقدامی قرون وسطی  و نوع دیگری از تجاوز به حقوق انسانی زنان است نه کمک به زنان!. راه پایان دادن به این شرایط اجازه دادن به ورود همه آن پناهندگان به اجتماع و شروع زندگی امن و در شان انسان است نه افزایش پرسنل امنیتی و جدا سازیهای جنسیتی!
این مشکلات که اشاره گردید تمرکز دارد روی فقط دو کمپ کوچک درکشور یونان، حال آنکه صدها کمپ پناهندگی در کشورهای آفریقای، لاتین آمریکا،استرالیا،آسیا واروپا را در نظر بگیریم که یک روز نیست که از بی حقوقی، بی حرمتی و تجاوز جنسی به کودکان و زنان و حتی مردان خبر داده نشود. بانی این شرایط سازمان مللی است که از سوی دولتهای عضو در آن مجمع وحشیانه زندگی و کاشآنه را بر سر شهروندان ویران میکنند و حمام خون راه می اندازند، و از سوی دیگری کسانی که  فرار میکنند و پناهنده و آوراه میشوند از جانب همین نماینده دولتها به اسم" سازمان ملل" به این شکلی که اشاره گردید از آنها استقبال می نمایند.  این نهاد سرمایه دارید و جامعه سرمایه داری شرم نمیکنند که از حق و حقوق انسانها نیز حرف می زنند!.
 

اخیرا کشورهلند،  به حدود ٦٠٠ کودک و خانوادهایشان اجازه دادند، پس از سال ها تلاش برای دریافت پناهندگی، در هلند ماندگارباشند. این  اقدام حرکت بسیار مثبت و انسانی است و ضروری است تمام کشورهای پناهنده پذیرهمین سیاست را دنبال کنند.و اما کشور نروژ، بعد از سال ها دعوای سیاسی احزاب راست و چپ، که امروز راست ها حکومت را در دست دارند و سرنوشت انسان ها در این کشور در دست آنهاست، تصمیم گرفته اند که از کمپ های پناهندگی کشورهای دیگر ٣٠٠٠ پناهنده که بودوا آنها را کنترل و با در نظر گرفتن منفعت اتصادی خود تعدادی را دسته چین میکنند و توجه ای به بقیه پناهندگان و کودکان و سالمندان و آسیب دیدگان جسمی در جنگها ندارد. کشور نروژ سالیانه بیشتر از ٢ میلیارد کرون نروژی به مرزبانان  اروپا پرداخت می کنند که جلوی هجوم پناهندگان را بگیرند.
شرم بر دولت های اروپائی با وجود این همه ثروت و امکانات رفاهی، مرزهایشان را بروی انسان های نیازمند بسته اند.
نابود باد جامعه کاپیتالیستی!

منبع: شماره ٨٥ نشریه سوسیالیسم امروز
١٣ بهمن ١٣٩٧
٢ فوریه ٢٠١٩