٢٠١٨ سال شرم آور برای ایران

حسن رحمان پناه
January 25, 2019

٢٠١٨ سال شرم آور برای ایران  

عنوان بالا از گزارش سازمان عفو بین الملل است . سازمان  عفو بین الملل کە در زمینه حقوق بشر فعال است،  روز پنجشنبه ٤ بهمن ١٣٩٧ برابر با ۲۴ ژانویه ٢٠١٩، با انتشار بیانیەای  آماری اعلام کرد "در سال ٢٠١٨ میلادی مقامات جمهوری اسلامی کارزار گسترده ای  برای سرکوب معترضان به راه انداختند."

این سازمان اعلام نمود " که در طول سال ۲۰۱۸ بیش از هفت هزار تظاهرکننده از جملە ، کارگر ، دانشجو، خبرنگار، فعال حقوق زنان ، فعالان محیط زیست، حقوق اقلیت‌ها به شکل اغلب خودسرانه و غیرقانونی در ایران بازداشت شده‌اند."

"فلیپ لوتر"  مدیر تحقیقات خاورمیانه و شمال آفریقا در این سازمان می‌گوید " تاریخ ، سال ۲۰۱۸ را به عنوان سال ننگ جمهوری اسلامی ایران ثبت خواهد کرد. طی این سال، مقامات ایرانی سعی کردند که با لگد مال کردن بیش از پیش حق آزادی بیان، تشکل و تجمع مسالمت‌آمیز و انجام دستگیری‌های گسترده، هر گونه صدا‌ی اعتراضی را در لحظه‌ی بروز خفه کنند."

در بخش دیگری  از این گزارش با اشاره به "سرکوب" تظاهرات مسالمت آمیز" در ایران به ویژه در دی ماه، تیر ماه و مرداد ماه سال گذشته میلادی، کە طبق آمارها دست‌کم ۲۶ تظاهرکننده کشته شدند و هزاران  نفر به احکام سنگین زندان ، شلاق ، قرار وثیقە محکوم شده‌اند، آمده است "ابعاد هولناک بازداشت‌ها و احکام حبس و شلاق نشان می‌دهد که مقام‌های ایرانی حداکثر توان خود را برای سرکوب مخالفت‌های مسالمت‌آمیز به کار گرفته‌اند."

طبق این گزارش در سال گذشتە " دست‌کم ۹ نفر از افرادی که در جریان اعتراضات بازداشت شده بودند در شرایطی مشکوک در بازداشتگاه جان خود را از دست دادند."  البتە این مرگ ها مشکوک نبود ، بلکە به فرمان مقامات سطح بالای نظام و به منظور زهرچشم گرفتن از تودەهای ناراضی، هر ٩ نفر در زندانهای رژیم زیر شکنجە وحشیانە جانباختند.

گزارش ، به آمارهای دیگری اشارە دارد و مینویسد  "در مجموع حدود ۱۱ وکیل، ۵۰ خبرنگار و فعال رسانه‌ای و ۹۱ دانشجو به دلیل اعتراض یا در نتیجه انجام کارشان به طور خودسرانه بازداشت شده‌اند". گزارش همچنین "به بازداشت ۱۱۲ فعال حقوق زنان و معترضان به حجاب و پوشش اسلامی اجباری اشاره شده است."

 در گزارش عفو بین الملل همچنین آمده است  "بر اساس گزارش رسانه‌ها، حداقل ۶۳ فعال محیط زیست و محقق در سال ۲۰۱۸ در ایران بازداشت شدند. مقامات ایران بدون ارائه مدرک تعدادی از آنها را به جمع آوری اطلاعات محرمانه درباره مناطق استراتژیک ایران تحت پوشش پروژه‌های حفاظت محیط زیست متهم کرده است و دست‌کم پنج نفر از آنها با اتهام "افساد فی الارض" رو به رو هستند که مجازات اعدام در پی دارد."

 

در بخش دیگری از گزارش عفو بین‌الملل به سرکوب اعتراضات مسالمت آمیز زنان "علیه حجاب اجباری و تبعیض آمیز در ایران" که به "دختران انقلاب" شهرت یافت و احکامی علیە آنان  صادر شد اشارە شدە است.

سرفصل دیگری از گزارش عفو بین الملل بە  " سرکوب اقلیت‌های دینی و بومی ،  برخورد با دروایش گنابادی و صدور احکام ناعادلانه برای دراویش زندانی، بازداشت ۱۷۱ نفر از نوکیشان مسیحی و ادامه آزار اقلیت‌های دینی از جمله بهائیان اختصاص یافتە است.

این گزارش تمام حقایق کارنامە سیاە جمهوری اسلامی در برخورد به مخالفین و معترضین و تودەهای به جان آمدە از دست رژیم را منعکس نمی کند. گزارش بر اساس آمارهای منتشر شدە در مطبوعات و کانالهای علنی و وابستە به رژیم و بعضآ نهادهای غیر وابستە تنظیم شدە است کە تعداد آنها در داخل ایران محدود و امکانتشان ناچیز است . این گزارش تنها نیمه آشکار سیمای کریە حکومت مذهبی حاکم بر ایران را نشان می دهد، نیمە پنهان آن کە جنایات و توحش بسیار بیشتر است ، از انظار مردم ایران و جهان پنهان ماندە و می ماند. در این گزارش بە نمونەهای بسیار برجستە و آشکار از جنایت رژیم اگاهانە یا نااگانه از قلم افتادە کە در سال ٢٠١٨ میلادی اتفاق افتادە و تقریبآ همه کس از آنها مطلع است کە مواردی از آن را یادآور می شوم.

گزارش به آمار اعدامها در ایران اشارە ندارد (یا من آنرا ندیدەام) در صورتیکە  طبق آمارها بیش از ٣٠٠ نفر در سال ٢٠١٨ توسط نهادهای قضائی رژیم اعدام شدەاند  . در حال حاضر در جهان ٥٧ کشور کماکان احکام اعدام را اجرا میکنند کە جمهوری اسلامی حاکم بر ایران در رآس آنان قرار دارد. هزاران تن نیز در پشت میل های زندان قرار دارند و صدها تن در نوبت اعدام هستند.

آمار کشتار روزانە کولبران ،بعنوان بخشی از طبقە کارگر ایران کە در تیر رس مستقیم نیروهای رژیم قرار دارند و طبق آماری کە سایت تلگرامی "کولبرنیوز" منتشر کردە " در ٣٠٠ روز اول سال جاری ٢١٥ کولبر، از ماکو تا ایلام در شلیک مستقیم نیروهای مسلح، انفجار مین، یا بر اثر حوادثی چون سقوط از صخرەها و ارتفاعات، یا با گرفتار آمدن در برف و سرما و بهمن، و یا در تعقیب و گریز نیروی انتظامی در جاده های کردستان ، کشته و مجروح شدند. از این جمع ٧٥نفر جان خود را از دست دادند و شانس دیدار دوباره با عزیزانشان را هرگز باز نیافتند و ١٤٠ نفر نیز مجروح شده اند که در میان آنها شمار زیادی برای همیشه و بدون داشتن هیچگونه امنیت اقتصادی از کار افتاده و زمین گیر شدند" ، هیچ اشارەای نشد است . گزارش "کولبر نیوز" تنها به استانهای غرب کشور محدود است . در صورتیکە در استانهای شرق و جنوب کشور از جملە  سیستان و بلوچستان و در مرزهای ساحلی خلیج فارس ، روزانه شاهد کشتار و جانباختن کارگران کولبر و کسانیکە در خطوط مرزی مشغول انتقال کالا هستند ، می باشیم .

همچنین لازم است  به مرگ سالانه چند هزار نفر از جوانان ایران بر اثر مصرف مواد مخدر کە مافیای سپاە پاسدارن در رآس آن قرار دارد، اشارە نمود کە جزو مرگ های خاموش در ایران هستند و در هیچ جای اسامی آنان ثبت و منتشر نمی شود.

به این آمار باید اسامی صدها زن و دختر جوان را افزود کە بر اثر فرهنگ ارتجاعی _مذهبی و مردسالار وادار به خودسوزی ، خودکشی و یا به بهانە ناموسی به قتل می رسند و اسامی آنان در هیچ کجا ثبت نمی شود . در صورتیکە رژیم اسلامی عامل و مسبب چنین قتل های عمد و یا برنامە ریزی شدە است. به این لیست ها میتوان موارد زیاد دیگری افزود کە از چشم نهادهای مدافع حقوق انسانها پنهان ماندە و یا می مانند.

گزارش "سازمان عفو بین الملل" سال ٢٠١٨ را برای جمهوری اسلامی ، "سال شرم آور" نامیدە است . اما حقیقت این است کە تنها سال ٢٠١٨ برای جمهوری اسلامی "سال شرم آور" نیست. بلکە از بهمن ١٣٥٧ کە استبداد فاشیستی مذهبی در ایران به همت قدرتهای امپریالیستی بر اریکە قدرت نشست ٤٠ سال گذشتە است  کە تاریخی  شرم آور برای این نظام ضدمردمی و قرون وسطائی و حامیان آن در داخل ایران و در سطح بین المللی بودە و هست . اما تفاوتی کە در سال ٢٠١٨ نسبت به سالهای قبل برای جمهوری اسلامی وجود دارد در تغییر توازن قوا میان مردم و رژیم بخصوص بعد از رویدادهای دیماه گذشتە و خروش نارضایتی مردم در بیش از ١٠٠ شهر ایران است کە عفو بین الملل گزارش خود را بر سرکوب های بعد از آن اعتراضات مستند کردە کە تنها گوشەای از حقیقت توحش اسلامی علیە مردم ایران در یک فاصلە زمانی کوتاه نشان می دهد. بعد از اعتراض و اعتصابات اخیر کارگران " نیشکر هفت تپه و گروە ملی اهواز" ، دستگیری ، زندان ، شکنجە و اعتراف گیری تحت فشار و سناریوهای نخ نمای رژیم علیە رهبران کارگری ، باردیگر چهرە کریە جمهوری اسلامی را در برابر اذهان عمومی داخل و خارج کشور به نمایش گذاشت. جامعە کارگری و تودەهای جان به لب رسیدە به جای ترس و وحشت کە هدف رژیم و گرانندگان سناریوهای سوختە بودند، از آنان بیشتر متنفر و روز شمار مرگ جلادان و قاتلین فرزندان و شکنجەگران آنان را می کشند.

امروز و در سالگرد قیام ١٣٥٧ و بعد از چهل سال از شکست آن قیام توسط ضدانقلاب اسلامی ، جامعە ایران ابستن تحولات عظیم است . تحولاتی کە اگر با اتکا به نیروی کارگران و زحمتکشان این جامعە ، رژیم سرمایەداری جمهوری اسلامی را به گورستان تاریخ بسپارد و رژیمی برخواستە از نیازهای مردم قیام کنندە را به ارمغان آورد ، از جملە  دست قدرتهای امپریالیستی را از سرنوشت تودەهای زجرکشیدە مردم ایران کوتاه نماید ، داغ و مصائب این مردم نە تنها در سال "شرم آور ٢٠١٨"، بلکە در طول ٤ دهە  گذشتە نیز به درجە زیادی التیام خواهد یافت و مردم این کشور و کل منطقە نسیم آزادی را در غیبت حکومت مذهبی احساس خواهند کرد. بە دست آوردن  کل مطالبات مردم ایران ، تنها از رهگذر سرنگونی انقلابی جمهوری اسلامی متحقق خواهد شد. در آن صورت دیگر نیازی به گزارش سالانه "سازمان عفو بین الملل" در مورد نقض حقوق انسانها در ایران هم نخواهد بود.

 

جمعە ٥/١١/١٣٩٧ ، ٢٥/١/٢٠١٩