رهبری مجاهدین سالهاست که با سیاستهای خود در واقع باعث بوجود امدن یک سلسله از سیاستهایی گشته است که امروز منجر به وضعیت اسفبار در اردوگاه اشرف شده است .

از سیاست گذشته مجاهدین که با رفتن به عراق در عمل سرنوشت خود را با سرنوشت رژیم صدام گره زدند تا هماهنگی کامل با سیاستهای جنگ طلبان ونئوکانها در هیئت حاکمه آمریکا وامروز که حتی هنوز در این وضعیت اسفبار هنوز به فکر استفاده ابزاری از افراد مستقر در ارودگاه اشرف میباشند.
رهبری مجاهدین خلق که با صرف میلیونها دلار هزینه در فکر حفظ اردوگاه اشرف د رعراق میبودند میتوانستند این هزینه ها را صرف خروج این نیروها نمایند. همانگونه که رهبری مجاهدین مخفیانه در ابتدا خود را با  همراهانش به فرانسه رساند. همانطور که مسعود رجوی غیب شده است وهمانطور که میلیونها دلار هزینه وکیل برای خانم رجوی کرده اند که در فرانسه مورد محاکمه قرار نگیرند. وهمانطور که میلیونها دلار هزینه نمودند که از لیست تررویستی خارج شوند  وهمانطور که چندی پیش تعداد صد وپنجاه نفر از افراد مهم خود را از عراق خارج کرده است . ولی رهبری مجاهدین تمامی تلاش وکوشش نه برای نجات این انسانها بوده است بلکه استفاده از آنها میباشد.
رهبری مجاهدین میتوانست که تلاش کند ودر خواسته های اولیه اش طی سالیان گذشته از اتحادیه اروپا ودیگر کشورها این باشد که سرپناهی به این افراد بدهند. ولی امروز مریم رجوی به دنبال نامه نگاری مسعود رجوی با مجلس خبرگان وقبول کردن غیر مستقیم ولایت فقیه رزیم با یک بیانیه دیگر این افراد را باز هم قربانی میکند.
او ازیک طرف میگوید که رژیم ایران تضمین دهده که برای افراد بازگشت داده شده به ایران اتفاقی نیافتد ودر عین حال چون میداند رژیم ایران چنین تضمین کتبی این هم اگر خواسته مریم رجوی باشد جوابگو نخواهد بود باز ادامه میدهد که در صورت عدم این تضمین دولت عراق باید به مصوبه های اتحادیه اروپا متعهد شود!یعنی ادامه استقرار در عراق وسرنوشت نامعلوم این افراد.  رجوی در حالی این خواسته ها را مطرح میکند که میداند بازی را باخته است همانطور که مسعو د رجوی میداند که بازی را باخته است وبرای همین نیز خود را همراه با جنبش هایی نشان میدهد که ابدا تاکنون ارزشی برای اونداشته است ومیخواسته است با «ارتش آزادیبخش »خود به «رهایی خلق»بپردازد که البته همه این ها با همکاری بیگانگان عراقی وصدامی و آمریکایی باید انجام میگرفت.
درواقع یکی از کسانی که با این افراد مستقر دراشرف دشمنی میکند همین سران مجاهدین میباشند که ذره ای برای جان این افراد ارزش قائل نمیباشند. وحتی امروز هم علی رغم زرنگی که خا نم مریم رجوی میخواهد نشان دهد باز دست را برای رژیم عراق وایران باز میگذارد که این افراد به ایران بازگردانده شوند چون اعتراف میکند که بخشا این افراد به ایران میخواهند باز گردند وگرنه او چنین سخنی را بیان نمیکرد .البته رژیم ایران بارها اعلام کرده است که این افراد میتوانند باز گردند و حتی تاکنون بین چهارصد تا پانصد نفر ازاین افراد نیز به نزد رژیم بازگشته اند. البته رهبری مجاهدین بارها ناراضیان خود را در مرزهای ایران وعراق در زمان صدام رها کرده اند تا به خیال خودشان بهتر است که این افراد به نزد رژیم بروند تاموی دماغ آنها در خارج کشور شوند. البته کسانی هستند که میگویندرهبری مجاهدین پس از نامه های مکرر رجوی به خبرگان واطلاعیه های اش به پشتیبانی از موسوی این سیاست  بابازگرداندن افرادش به ایران را هم باید در سیاست نزدیکی به بخشی از رژیم ارزیابی کرد .ولی باتوجه به کشاکش ووضعیت نیروها درون رژیم اگر رجوی واقعا هم در تلاش در این راستا میباشد یاید گفت بازهم خیالاتی شده است و ذهن خود را همانند گذشته با واقعیت ها بسته است. رژیم ایران به این ها باجی نمیدهد. 
رهبری مجاهدن امروز هم بجای یک راه حل صلح آمیز با رژیم عراق که خواستار اعمال حاکمیت خود به ارودگاه اشرف بوده است با جو سازی وآماده سازی «حماسه ای» باصطلاح «دفا ع از ناموس اشرف» افرادشان را درمقابل نیروهای مسلح عراق قرار دادند . این طبیعی است که دولتی بخواهد کنترل بر بخشی از خاک خود داشته باشد که تا دیروز این نیرو ها با رژیم دشمنش در حال همکاری بوده اند و بخواهد ارودگاهی را وتحولات درونی آن را به عنوان یک دولت تحت اختیار داشته باشد بویزه که مجاهدین در امورداخلی عراق با همکاری وهزینه کردن با افراد وابسته به حزب بعث سابق هنوز در ارتباط بودند و سعی در اثر گذاری در سیاست داخلی عراق بوده اند. کدام دولت جهان است که در این مورد شکایت دارد میتواند این دولت خود پذیرای این مهمانان باشد؟ حقوق بشر دروغین سران کشورهای اروپایی در این است که حتی به نهصد نفر از افرادی که در کمپ اشرف دارای اقامت ویا پناهدگی در کشورشان بوده اند اجازه بازگشت نمیدهند. پس این ها صرفا نمایش حقوق بشری را بازی میکنند. وگرنه دل این ها هم به حال ا ین افراد نسوخته است. بهرروی رهبری مجاهدین با جو روانی ایجاد کرده در افراد اردوگاه اشرف درواقع زمینه خونریزی وآن «فاجعه ای » را که مدتهاست نوید آنرا میداده اند مهیا کرده اند  . البته که حمله وحشیانه دولت عراق به این شکل محکوم است زیرا که میشد که تحت نظارت بین المللی وسازمانهای حقوق بشری مذاکرات را طولانی تر کرد ودر چند ساعت واز سران مجاهدین خواست که اعمال حق حاکمیت دولت عراق در این اردوگاه را امکان پذیر سازند . البته باید گفت این شک وجوددارد   که رهبری مجاهدیدن طبق معمول چنین آکسیونهایی را به نفع خود مصادره نمیکرد و باز هم افراد را مهیا تر نمیکردوبازهم زیر بار نمیرفت.
بهرروی مسئول اول این چنین وض