نماز جمعه هفته پیش یک نقطه عطف مهم در تاریخ جمهوری اسلامی بود. نه بخاطر سخنان رفسنجانی و یا مانور باصطلاح "زیرکانه" او. بلکه بخاطر بلایی که مردم بر سر اسلام آوردند. از یک هفته پیش از آن ملی – اسلامی ها و جریان توده ای – اکثریتی به درگاه رفسنجانی استغاثه کردند و به او هشدار دادند که سازش نکند. رسانه های غربی و "میز های ایران" شان از نام رفسنجانی اشباع شد. آبا و اجداد رفسنجانی را توضیح دادند و تفسیر کردند. چشمان این رسانه ها و ملی – اسلامی ها به رفسنجانی خیره شد. سوال این بود: آیا این امامزداده معجزه خواهد کرد؟

رفسنجانی همانگونه که انتظارمیرفت کوشید ورای جناح ها قرار گیرد. در ژست رهبر نظام ظاهر شد. کوشید به شکلی مردرندانه مانور دهد. اما مساله اینجاست که اوضاع سیاسی آنچنان پیش رفته است که فضایی برای مانور برای این جلادان باقی نمانده است. خیزش شورانگیز و شجاعانه مردم، تداوم مبارزات آزادیخواهانه مردم علیرغم سرکوب خشن و بیرحمانه رژیم، ناقوس مرگ نظام را به صدا درآورده است. از این رو است که دعواهای دو جناح این چنین بالا گرفته است. حفظ نظام هدف همه شان است. اما شرایط به گونه ای است که نه راه پس دارند و نه راه پیش. این معما لاینحل تر از آنست که رفسنجانی "زیرک" از پس آن برآید. بوی الرحمن رژیم شان را شنیده اند. هر تاکتیکی که اتخاذ میکنند، گودال زیر پایشان را عمیق تر میکند.

رژیم رفتنی است. در این روزها این حکم مردم هر چه بیشتر دارد به عمل نزدیک میشود. مرگ این رژیم فقط به معنای خلاصی مردم ایران از این نظام ارتجاعی و زن ستیز نیست. سرنگونی رژیم اسلامی تاثیرات مهم و جدی در کل منطقه دارد. اسلام سیاسی و تروریسم اسلامی سریعا به حاشیه رانده خواهد شد. یکی از مهمترین و اولیه ترین نتایج این سقوط، خلاصی زنان از یوغ یک نظام عمیقا ارتجاعی و ضد زن در ایران و پر وبال گرفتن جنبش آزادی زن در کل منطقه تحت سلطه اسلام است.

جنبش آزادی زن یکی از مهمترین و سرسخت ترین دشمنان رژیم اسلامی است. جدال زنان با این رژیم از روز نخست آغاز شد. جنبش آزادی زن آنتی تز نظام اسلامی است. همراه با تولد این رژیم، آنتی تز آن نیز متولد شد. رژیم اسلامی سی سال پیش با شعار "یا روسری یا توسری" به زنان هجوم برد. یک آن کشمکش میان این رژیم و جنبش آزادی زن متوقف نشده است. جمهوری اسلامی کوشید تا ارتجاع عتیق اسلامی را توسط مدرن ترین و پیچیده ترین دستگاه سرکوب در جامعه پیاده کند. از طریق شکنجه و کشتار هزاران انسان حجاب سیاه اختناق بر سر جامعه کشید. بنیان های آپارتاید جنسی را مستقر کرد. زنان را به زیر حجاب اسلامی برد.

زنان یک لحظه از مقاومت در مقابل این احکام ارتجاعی اسلامی دست برنداشتند. علیرغم اسارت، شلاق، شکنجه، تجاوز، اعدام و سنگسار بر حقوق خود پای فشردند. کوتاه نیامدند. هر بار که در مقابل هجوم سبعانه این رژیم عقب نشستند، نیروی خود را ترمیم کردند و قدرتمند تر به سنگرهای ارتجاع حمله ور شدند. در این جدال همیشه زنده ی جنبش آزادی زن با رژیم، مبانی اسلام به لرزه افتاد. از حسین پارتی های شب عاشورا تا اجرای نماز جمعه مختلط، این "مقدسات" اسلام زن ستیز و عقب مانده است که به سخره کشیده شده است.

اهمیت اصلی نماز جمعه هفته پیش در این تقدس شکنی ضد اسلامی آن نهفته است. ملی –اسلامی ها و جریان اصلاح طلب دولتی ممکن است بکوشند نمایش قدرت مردم را در روز جمعه به پای خود بنویسند. آن را نشانی از حمایت از جناح موسوی- رفسنجانی قلمداد کنند. این تحلیل خود خدمت کن در این شرایط اهمیت چندانی ندارد. از روی استیصال و لاعلاجی است. همه دیدند که زنان شجاع و آزادیخواه در این روز کمر اسلام را شکستند. حضور زنان "بدحجاب" آرایش کرده که در میان مردان نماز میگذاشتند (اگر بخواهیم به سبک خمینی بگوییم) لگدی بود بر بیضه اسلام. این نماز جمعه را باید در تاریخ ثبت کرد. این یک ضربه مهم به اصول و اساس اسلام بود. نشان داده شد که مردم برای اسلام تره خورد نمیکنند. تمام خرافه هایی که باسم مقدسات به خورد مردم داه اند در مقابل چشمان حیرت زده جهان دارد دود میشود و به هوا میرود.

خیزش مردم علیه رژیم اسلامی همان کاری را با اسلام میکند که انقلاب کبیر فرانسه با مسیحیت و کلیسا در غرب کرد. سرنگونی رژیم اسلامی چالشی مهم و اساسی برای اسلام نه فقط در ایران بلکه در سطح جهان است. یک عصر نوین روشنگری آعاز میشود. در طول تاریخ، اسلام هیچگاه به این شکل به مصاف طلبیده نشده است. با سرنگونی رژیم اسلامی، نور و امید به یک دنیای روشن تر و بهتر در منطقه پدیدار میشود. جنبش آزادی زن و سکولار شکوفا میشود و سریعا رشد میکند. آزاد اندیشی و خلاصی از خرافات دینی باب میشود. در اثر شکست رژیم اسلامی، فقط اسلام سیاسی حاشیه ای نمیشود، اسلام بعنوان یک دین و ایدئولوژی نیز تضعیف میشود. جنبش آزادی زن در این دستاورد نقشی بس مهم و اساسی ایفاء کرده است.