کبریت بی خطر !
تتمه ای بر نوشتۀ قبلی .
در مورد نوشتۀ قبلی ام از دوستی سئوال کردم . متوجه شدم مطلب تا حدودی گنگ و در مورد شجریان ناکافی بوده است . این نظر درستی است .
منظور از سنت در آنجا تفکر و دیدگاهی است که در مقابل پیشروی ها در جامعه میایستد . شجریان نمایندۀ این سنت بود .
قبل از قیام شاید سفارشی و از روی اجبار سرودی در ستایش شاهان خوانده است . قیام بر او تحمیل میشود و در کنار این حکومت سرود و قرآن میخواند و با توده ای ها دم خور بوده است . در سال های اخیر در مصاحبه ای مقولۀ انقلاب و چپ ها را بشدت نفی میکند . از این دو مقوله بیشتر دلگیر بوده است تا از حکومت .
با نارضایتی مردم از حکومت از اصلاح طلبان دفاع میکند و بعد ها از حکومت فاصله میگیرد و حزب توده را هم رد میکند .
بعد از مرگ ایشان حکومت هم به ستایشش پرداخت . شجریان برای حکومت یک کبریت بی خطر بوده است .
سیر حرکت و تفکر حاکم بر نظر و عمل شجریان لیبرالیسم او را نشان میدهد . شایع است که نوشته ای در مورد قانون اساسی نوشته ، قطعا” با توجه به شناخت لیبرالیسم مفاد اصلی آن خواهد بود .
بهروز شادیمقدم
۱۴٫۱۰٫۲۰۲۰