باز هم مسئله ی کوموله و “حزب کمونیست ایران”
وقتی خیلی ها بخصوص انقلابیون حرفه ای براین باورند که اگر قدرت را بگیرند همه چیز را به سود آنهایی که آرزویش را دارند پیش خواهند برد، وقتی مدافعین سانترالیزم دموکراسی و هیرارشی درون حزبی و سازمانی بر این باورند که دیسیپلین و سرفرود آوردن در مقابل مصوبات حزبی و سازمانی به نفع اکثریت است، وقتی که اکثریت پایه حزب و یا سازمانی مدتی طولانی به این دیکتاتوری متمرکز سر تمکین فرود می آورد، دیگر نمی توان تعجب کرد که چرا دیکتاتور های فکری و سازمانی عمرشان طولانی می شود. وضعیت بل بشو و( کی بود کی بود من نبودم ) که از سوی کادر های شناخته شده ی حزب کمونیست ایران و همچنین از گوشه وکنار تشکیلات حزب کمونیست ایران بلند می شود، واقعن باعث تاسف است. رفقایی که مدعی مبارزات شوراهای کارگری و به قولی مدعی بخش چپ جنبش کارگری هستید چرا سالها در مقابل جناح راست درون حزبتان سکوت اختیار کردید؟، چرا زمانیکه آقای حسن شمسی به نمایندگی حزبتان اگر اشتباه نکنم در ۲۷٫۰۷٫۲۰۱۳ در کنگره ی ملی کردستان به مماشات پرداخت و شرکت در این کنگره را مثبت قلم داد کرد اعتراض نکردید؟ عده ای از کادرهای حزب رهبری حزب را مقصر می دانند، اما همگی می دانیم که اینطور نیست، مگر کادرها و اعضای حزب حق رای ندارند؟ نباید از یاد برد که در شرایط آزاد و دموکراسی همیشه پایینی ها هستند که بالایی ها را انتخواب می کنند. در صورتی که اینطور نیست، بلکه خود شما هم بخشی از رهبری هستید، رهبری را اطرافیان ویا پایه هایی که تمکین می کنند استحکام می بخشند. و اما من جوابم به همه ی کادرها و اعضایی که معترض به بحران کنونی حزب کمونیست ایران این است، که دست همه ی کادرها، اعضا در وضعیت کنونی آغشته است و آزادی شما رفقا از این بنبست فقط باور به دموکراسی شورایی و دموکراسی مستقیم شورایی است. رفقا ی حزب کمونیست ایران من حدودن ۷ سال پیش دل درد خودم را در زمینه ی مماشات حزب شما با بورژوازی کردستان به شرح زیر علنی کرده ام، اما عکس العملی از شما رفقا نه خوانده و نه شنیده ام. از این لحاظ و به دلیل ضرورتی که خود من بر آن باور دارم مطلب ۷ سال پیش را بنا به ضرورت زمان دوباره منتشر می کنم
مسئله ی شرکت کوموله در کنگره ی ملی کردستان
دوستان ورفقای عزیز، این مطلب در تاریخ ۱۲٫۰۸٫۲۰۱۳ منتشر شده، که با تغییرات دیکته ای دوبار منشر می شود.
باوضعیت کنونی احزاب وسازمان ها می توان از این حرکت کرد، که گرایشات کمونیستی موجود درون جنبش مبارزاتی طبقه ی کارگر با این موضوع موافقند، که راهکارها، شعارها و بر نامه های راهبردی درون جنبش کمونیستی همراه با تشتت، تزلزل ونا روشنی ها یی مواجه است. اما این موضوع هنوزبرای بخشی از جنبش چپ ایران از جمله کومه له سازمان حزب کمونیست ایران و حتی خود حزب بعنوان تئوریسین این سازمان روشن نیست. توضیح من بر مبنای مصاحبه ایست که رادیو پیام در تاریخ ۲۷٫۰۷٫۲۰۱۳ با آقای حسن شمسی از کمیته ی مرکزی حزب کمونیست ایران نموده است تأکید دارد. آقای شمسی بدون اینکه محتوی طبقاتی این نشست را توضیح دهند، آنرا مثبت می دانند، وادامه ی این نشست را در آینده به عنوان یک مرجع بین الملی برای مردم کردستان مثبت ارزیابی می کنند. قابل توجه اینکه آقای شمسی عمد تا منافع کارگران وزحمتکشان کردستان را در این نشست بیان کرد ند، دراینجا این سوال پیش می آید، که حزب کمونیست ایران به چه راهکارها و راهبرد جدیدی رسیده است، که از طبقه ی کارگر پنهان می کند. مگرمنافع طبقه ی کارگر کردستان با منافع طبقاتی سایر کارگران ایران فرق دارد، ویا اینکه بورژوازی کردستان را یکی از متحد ین طبقه ی کارگر میداند!. اگر چنین است چرا حزب کمونیست ایران برای طبقه ی کارگر اندیشه ی آینده ی به قدرت رسیدن خودرا علنا اعلام نمی دارد! به باور من حزب کمونیست ایران، احزاب بورژوازی موجود کردستان ترکیه، عراق، سوریه وایران را ناسیونالیست می داند اما آنهارا مرتجع وضد انقلاب وبر علیه منا فع طبقاتی طبقه ی کارگر نمی داند. مشکل این حزب مثل برخی از احزاب وسازمانهای به اصطلاح کمونیستی این است، که بدون روشن نمودن محتوی طبقا تی دو لت ومنا سبات طبقاتی درون جامعه یعنی داربست های طبقاتی جامعه، این حزب را تشکیل داده است وبه شعار های دهن پرکن کارگری می پردازند. از سوی دیگرهر انسان انقلابی این سؤال را از اعضا وهواداران این حزب دارد، که چگونه از این حرکت غیر کارگری وآشتی طلبانه با بورژوازی سکوت را اختیار کرده اند.! من به عنوان یک فعال کارگری وکمونیست بر این باورم، که شرکت دراین چنین نشست ها وکنفرانسها بر ضد منافع طبقاتی طبقه ی کارگر است، ودر جهت تمکین به خواسته های بورژوازی جهانی وبورژوازی کرد عمل می کند. این کنگره هد فش در نهایت فریب طبقه ی کارگر انقلابی است. رفقا وهمکاران مبارز وانقلابی، بورژوازی جهانی تاکنون توانسته صدای بزک کرده ی ضد انقلابی خودش را از بلند گوهای سازمانها واحزاب به اصطلاح کارگری که در حا ل پشت کردن به ما هستند، پخش وتکثیر کند، بر این اساس ما باید هوشیار باشیم. دیروز کو مه له عبدلا مهتدی رفت و امروز اگر آگاهانه به اعتراض نپردازیم حزب کمونیست وسازمان او یعنی کو مه له، مارا ترک خواهد کرد! کارگران انقلابی و کمونیست خواهان هیچ گونه مذاکره ای با بورژوازی نیست، به جز نابودی بورژوازی وسیستم سرمایه داری. این است پیام ما به «کنگره ی ملی کردستان». یک کارگر کمونیست هویت انترناسیونالیست کارگری را دارا است وحزب کمونیست ایران عرق کارگران کرد را. رفقا وهمکاران کارگر که در بخشی ازجغرافیای کره ی زمین مثل کردستان کار می کنید؟، آیا اگرقانون گذاران در سیستم استثماری سرمایه داری، کرد، ترک، عرب، بلوچ، فارس و یا بورژواهای ملیت های دیگری باشند، فکر میکنید رابطه ی کالایی، کار مزدی، ستم ملی، ستم بر زن، کار کودکان ودر کل روابط استثماری وبهره کشی از کار نفی و به پایان خواهد رسید؟ رفقا وهمکاران عزیز سرمایه در لباس های مختلف مد تهاست که در مقابل ما بعنوان نیروی استثمار گر عمل می کند وبه شکل و شمایل دیگری هم ظاهرخواهد شد، ماهم در اقسا نقا ط جهان به ا شکا ل مختلف به مبارزه ومقابله با آنها ایستاده ایم .در این رابطه یاد آوری من به تعرضات طبقه ی کارگر ومزدبگیران ضد سرمایه در اسپانیا، یونان، پرتغال، ایتالیا، مصر، تونس ترکیه و… می باشد، به باور من قضیه رفرمیسم با حزب کمونیست ایران خاتمه پیدا نمی کند، بلکه در تند پیچ های مبارزاتی طبقه ی کارگر ما شاهد کجروی های دیگر سازمانها واحزاب چپی خواهیم بود، که هنوز موضع خودرا باسیستم سرمایه داری در ایران وجهان روشن ننموده اند. اما گرایش انقلابی وکمونیستی طبقه ی کارگرگر فقط به این جنبش اعتبار می دهد، که تنها با انقلاب اجتماعی طبقه ی کارگر بوسیله ی شوراهای انقلابی آنها است، که انسا نها ازقید کار مزدی وهمه ی ستمها آزاد ورها خواهند شد. ما در روند مبارزه ی طبقاتی خود ، با تند پیچ های مختلفی در نابودی این سیستم رو به روخواهیم بود، که اگردر مبارزه ی خود هوشیارانه با آن بر خورد نکنیم، با موانعی دررسیدن به هدف نهایی خود روبرو خواهیم شد. امروزه نشریات موجود جنبش کارگری کمونیستی، مملواز شعار های متفاوت، دهن پرکن وغالبا ذهنی است. اما این شعارها تا زمانی که محتوی دولت ومناسبات طبقاتی از یکسو وازسوی دیگر حاکمیت سیاسی، اجتماعی و اقتصادی حکومت آینده از سوی احزاب وسازمانهای فوق روشن نشود، شعارهای ذهنی ودهن پر کنی بیش نیستند، که فقط می تواند در به انحراف کشاندن جنبش کمونیستی کارگری عمل کنند. تا زمانی که جنبش گرایش کارگری کمونیستی ماهیت دولت ومناسبات طبقات را روشن نکرده باشد، هر طرح و تاکتیکی بی مورد و بی ربط می باشد. بد نیست که احزاب وسازمانهای موجود، نظر وموضع خود را در زمینه ی ماهیت دولت، مناسات طبقاتی و حاکمیت سیاسی بورژوازی ارتجاعی موجود درون جامعه را روشن کنند. هم چنین بد نیست که نقش حا کمیت شوراها ی انقلابی کارگران را در روند نا بودی ماشین دولتی بورژوازی ومناسبات خود را در این زمینه بیان دارند. واما احزاب وسازمان های زیادی از نفی کار مزدی ولغو ما لکیت خصوصی صحبت می کنند، آیا این امر مهم را با حاکمیت شورا ها ی انقلابی کارگران می خواهند عملی کند ویا با حا کمیت احزاب و…..؟
علی برومند ۱۳٫۰۹٫۲۰۲۰