“دو میلیون نفر بمیرند تا سی میلیون به خیابان نریزند”
از روز یک‌شنبه ۱۹ مردادماه از هفده زندانی بند ۸ زندان اوین، دوازده تن به ویروس کرونا مبتلا شده‌اند. اسماعلی عبدی، جعفر عظیم زاده ، امیرسالار داوودی، مجید آذری، محسن قنبری و محمدعلی مصیب‌زاده از جمله این زندانیان هستند.
بنا به گزارش سازمان عفو بین‌الملل، مقام‌های قضایی در باره شرایط خطرناک و غیرانسانی زندانیان از هنگام شیوع کرونا، پنهان کاری کرده اند. این در حالی است که اصغر جهانگیر رییس سازمان زندان‌ها، فروردین امسال در خصوص حفظ سلامت زندانیان مدعی شد که “ایران باید به‌عنوان مبتکر حمایت از حقوق زندانیان در دنیا شناخته شود”!
در پی ابتلای زندانیان، روز دوشنبه ۲۰ مرداد، ۲۷ تن از زندانیان سیاسی بند ۸ اوین تحصن کرده اند.
مدتی پیش زندانیان شهر سقز در اعتراض به شیوع ویروس کرونا و نبود امکانات مقابله با آن، شورش کردند. متعاقبا شورش زندانیان اهواز و اعتراضات دیگر زندانیان در شهرهای مختلف ایران جریان داشته است.
محمد رضا محبوب فر عضو ستاد مبارزه با کرونا، در مصاحبه با روزنامه جهان صنعت ۱۹ مرداد گفت آمار وزارت بهداشت در مورد تعداد مبتلایان و مرگ و میر ناشی از ویروس کرونا یک بیستم آمار حقیقی است. به این اعتبار میزان فوتی های کرونا درجهت برنامه و نقشه ی روحانی جنایتکار پیش می رود. یعنی، “دو میلیون نفر بمیرند تا سی میلیون به خیابان نریزند”. همین طور پیش برود، دو میلیون نفر به تدریج می میرند، اما آیا این جنایت علیه بشریت می تواند جمهوری اسلامی را نجات دهد؟ رژیمی که میخواهد از پیش فروش نفت به مردم، بودجه اش تامین کند، آیا امکان فرار از شورش گرسنگان را دارد؟ جواب این سوالات منفی است. سی میلیون نفر به خیابان خواهند آمد. چون راه دیگری باقی نمانده است.
خانواده های محرومان و بی نوایان دیگر توان گرسنگی کشیدن را ندارند. زندانیان در زندان در خطر مرگ هستند، فروش اعضای بدن، تن فروشی، اعتیاد، گورخوابی و…، نهایت فلاکت و تباهی جامعه است. . میخواهند اقتصاد سرمایه داری را با گذشتن از روی نعش مردم نجات دهند. اقتصادی که بیش از چهار دهه است از خون و رنج و فقر و گرسنگی جامعه ارتزاق می کند.
هفتاد میلیون انسان زیر خط فقر و در معرض خطر مرگ از بیماری نمیتواند تا پایان نامعلوم اپیدمی کرونا صبر کند. اعتصابات کارگری، اعتراضات اجتماعی و خیزش عمومی علیه فقر و گرسنگی و گرانی و بی مسکنی و بی دارویی، جامعه را به لرزه در آورده و می آورد. مصادره ی انبارها، اعتصابات عمومی و شورش بینوایان در راه است
عبور از بحران اجتماعی و فلاکت اقتصادی ایران در دستان طبقه کارگر و مردم زحمتکش قرار دارد. رهایی از نکبت نظام سرمایه داری و مصیبت هایش در پیام اعتصابات کارگران نفت و گاز و پتروشیمی ها و هفت تپه و قیام زحمتکشان بیروت شنیده می شود.
دنیای پس از این بحران در جهان اگر قراراست ساختار اقتصاد تغییر کند، باید ساختار سیاسی و قدرت و حاکمیت تغییر کند و جای بالایی ها و پایینی ها عوض شود .
طبقه کارگر و کمونیسم اش باید خود را برای کسب قدرت آماده کند. سوسیالیسم بعنوان آلترناتیو این نظام باید شفاف تر، قابل حصول و دسترس در معرض انتخاب جامعه قرار گیرد.
طیفی ازکارگران کمونیست وسوسیالیست و ازادیخواهان و برابری طلبان؛ با این تصمیم و آمادگی سراغ جامعه می روند. لشکری از سوسیالیست هایی که حزب می سازند، اعتصابات سراسری و عمومی و مصادرهای انقلابی سازمان می دهند و قیام و انقلاب را در دستور قرار می دهند.
این تنها راه نجات جامعه از فقر و گرسنگی و فلاکت و از بیماری و مرگ و میر و تباهی است. این تنها راه نجات زندانیان از خطر مرگ بر اثر کرونا ، شکستن درب زندان ها و آزادی همه ی زندانیان از اسارت دشمنان مردم است.
– ۲۲ مرداد ۹۹ (۱۲ اوت ۲۰۲۰)