سیاست یک تیر و دو نشان ناسیونالیسم کرد
نگاهی کوتاه به اظهارات نچیروان بارزانی و مستر مزدور(۱*)
به دنبال حملات ارتش فاشیستی ترکیه در ماه اخیر به منطقه روژآوا “شمال سوریه”، نیچروان بارزانی ( رئیس به اصطلاح حکومت کردستان عراق) در برنامه ایی که از کانال رووداو،رسانه ی وابسته به نیچروان بارزانی و پارت دموکرات کردستان عراق ، پخش شد، در واکنش به عملیات نامبرده گفت که مشکل ترکیه نه با کردهای سوریه ، بلکه با “پ ک ک” است. او در ادامه اعلام کرد که: « مقامات ترکیه به ما اعلام کرده اند که نمی توانند پرچم های پ ک ک را در مرزهای خود با سوریه تحمل کنند. او با این اظهارات نه تنها جنایت های مرتکب شده ی رژیم فاشیستی ترکیه را محکوم نکرد، بلکه مهر تاییدی بر آن زد. او و کومپانیای مطبوعش ٬٬ پارت دموکرات کردستان٬٬ سالها رابطه ی نزدیکی با رژیم های فاشیستی همسایه ایران و ترکیه داشته و دارند. همانطور که بارزانی اظهار داشت، روابط نامبرده شده بین طرفین به روال همیشگی پیش می رود. اما در شرایط کنونی، بارزانی وابستگی به رژیم فاشیستی ترکیه و کومپانیای طالبلانی وابستگی به رژیم فاشیستی جمهوری اسلامی را ترجیح داده است.
نیچروان بارزانی در حالی چنین سیاستی را اتخاذ می کند که اعتراضات برحق مردمی دامنه ی جامعه ی عراق و کشورهای منطقه را دربرگرفته و هر لحظه امکان میرود که دامنه ای این اعتراضات به کردستان عراق گسترش پیدا کند. نیچروان بارزانی طی سخنانی در پنل برگزار شده توسط موسسه مطالعات خاورمیانه گفت که برای ایجاد تغییرات نیازمند فضای آرام و بدون تنش و درگیری هستیم. در مقاله ی بعدی سعی خواهم کرد که به جزئیات اعتراضات شکل گرفته شده در عراق و همچنین موضع گیری به اصطلاح حکومت کردی بپردازم.
جریانات ناسیونالیست و در راس آنان کومپانیای بارزانی در کنار اتحادیه اروپا،آمریکا، شمار کثیری از دول امپریالیستی و سرمایه داری غربی و شرقی تا دول فوق ارتجاعی و دیکتاتور منطقه گرفته، از سیاستی که در روژآوا در جریان بود بشدت به خشم آمده بودند. هر کدام از این جریانات و دول نامبرده به سهم خود تلاش کردند که در تغییر و تحولاتی که باعث شکست خوردن این تجربه می شود نقش آفرینی کنند. از زمان شکل گیری روژآوا،کومپانیای بارزانی با نفوذ خود در این منطقه درصدد بوده است که در قالب سازماندهی کاملن سیستماتیک و هدفمند باعث دودستگی و تفرقه در میان شهروندان منطقه و همچنین نیروهای نظامی کرد شود.
از آغاز تاسیس پارت دمکرات کردستان موسوم به [پارتی] تقریبا ۷۳ سال می گذرد. حزبی که یکی از قوی ترین احزاب سیاسی در کردستان عراق بشمار می آید. حزبی که از زمان تاسیس اش تا به امروز به معنای کلمه دشمن قسم خورده ی جامعه ی کردستان و از وفادارترین شرکا و درباریان دول مرتجع و دیکتاتورهای منطقه در راستای سرکوب جنبش های آزادیخواه و مترقی در جامعه ی کردستان بوده است. در طول این هفتاد و اندی سال، در سطح کلی جامعه ی کردستان تحولات زیادی در سطح چشمگیری رخ داده است که بی گمان هر یک از این رویدادها تاثیرات خود را بر دیگر مناطق کردستان برجای گذاشته اند. این حزب همانند تمامی دیگر جریانات ناسیونالیست کردی با توجه به شرایط زمانی و مکانی، همیشه در راستای منافع و برنامه های دیکتاتورهای منطقه و دشمنان جامعه ی کردستان در سطح عمومی و طبقه کارگر و مردم زحمتکش بطور اخص نقش ایفا کرده است.
مستقل از اینکه نیروهای وابسته به پ ک ک در سال های اخیر چه نقشی را در روژآوا ایفا کرده اند، بایستی حملات ارتش فاشیستی ترکیه به روژآوا از جانب تمامی انسان های آزادیخواه و انقلابی بشدت محکوم و در سطح جهانی، افشاگری لازم در این زمینه به عمل بیاید. از یکسو با توجه به روابط تجاری و سیاسی که بین کومپانیای بارزانی و رژیم فاشیستی ترکیه در سال های اخیر صورت گرفته و از سوی دیگر به دلیل کینه و دشمنی دیرینه ی که بین جناح بارزانی و پ ک ک وجود دارد، اتخاذ چنین مواضعی از جانب نیچروان بارزانی و عشیره ای وی، هم برای جامعه کردستان و هم برای مردم منطقه،مساله ی دور از انتظار نبوده و نخواهد بود. بنابراین دلیل چنین اظهاراتی را بایستی از این دو زاویه مورد بررسی و تحلیل قرار داد. بر اساس این تفکر است که نیچروان بارزانی سیاست سرکوبگرانه ی رژیم فاشیستی ترکیه را مشروع دانسته و به مدح و ستایش اردوغان می پردازد.
گذشته از اختلافات ایدئولوژیک و تاریخی،این دو جریان در چند سال گذشته، هم بر سر هژمونی و کنترل “کنگره با ملی کرد” و هم بر سر موضوع روژآوا دچار تنش های متعدد شده بودند. هر دو جریان از گسترش نفوذ جریان رقیب در بین توده های مردم به شدت نگران هستند. بی دلیل نیست که مسئولین پارتی بدفعات تکرار کرده اند که پ ک ک در اقلیم کردستان مسافر است و باید خاک این منطقه را ترک کند. این اظهارات دقیقن در راستای همان مطالبات و هدفی است که رژیم فاشیستی ترکیه در تعقیب آن است . زیرا هم کومپانیای بارزانی و هم رژیم فاشیستی ترکیه با استقرار و هرگونه فعالیت جریان پ ک ک و جریانات وابسته به آن در منطقه و روژآوا حساس و نگران هستند و برای تضعیف جریانات نامبرده، از دست بردن به هیچ روش و ابزاری دریغ نخواهند کرد.
از سوی دیگر، پ ک ک خود را رهبر تمام جریانات تمام ناسیونالیستی و حتی چپ کردستانی میداند و نسبت به فعالیت های هر حزبی عکس العمل جدی نشان می دهد. هر دو جریان (کومپانیای بارزانی و پ ک ک) مدام در تلاش بوده اند که از طریق میدیا و رسانه های ارتباط جمعی وابسته ایی که در اختیار خود دارند، با وارونه نشان دادن واقعیات جامعه در سطح کردستان و با بزرگ جلوه دادن رهبران خود،چهره ای کاریزماتیک برای خود و رهبرشان در سایر بخش های کوردستان ارائه بدهند و با تکیه بر چهارچوب فکری و برنامه ی مربوطه پایگاه توده ای برای خود کسب کنند. اسطوره گرایی در میان احزاب ایدئولوژیک بطور عام به مساله ی حیاتی و روتینی مبدل گشته که در چهارچوب چنین ساختمان ذهنی، منطق، شعور و نقد از هیچ جایگاهی برخوردار نیست. در صورتی که سطحی ترین نقد در قبال رهبر ایدئولوژیک یکی از این جریانات مطرح شود،بلافاصله با واکنش های هیستریک و عاطفی که سرشار از خشم و نفرت است روبرو خواهیم گشت. افسانه جعل کردن و تقدیس رهبر ایدئولوژیک، ریشه در هژمونی رهبر در میان طیف وابسته به خود و همچنین عدم درک رادیکال از مسائل سیاسی و سواد تئوریک در چهارچوب ذهن همان افراد دارد. فرهنگ اسطوره گرایی نه تنها در بین اعضای پ ک ک و خط موسوم به “آپو” و همچنین عشیره ای بارزانی،بلکه در میان جریانات ناسیونالیست کردی به موضوعی تبدیل شده است که دیگر قادر نیستند مخالفانشان را ببینند و تحمل کنند. در شرایطی که تحمل انتقاد و برسمیت شناختن جناح مخالف در دستور کار نیست، اعضای این سازمان ها برای بدر کردن رقبای خود از هیچ سیاست،اصول و پرنسیب اخلاقی دریغ نخواهند کرد.
هر گونه فعالیت نظامی و مسلحانه از دیدگاه این حزب در چهارچوب نوعی قلدری تعریف می شود. برای نمونه میتوان به درگیری حزب دمکرات کردستان ایران با جریان “پ ک ک” در سال ۲۰۱۵ اشاره کرد. با توجه به ماهیت طبقاتی و تاریخ پر از لجنی که این جریانات از خود برجای گذاشته اند، منافع جامعه ی کردستان هیچ وقت در دستور کارشان نبوده است. اما باوجود این هر نوع درگیری در منطقه و بین جریانات ناسیونالیست کردی به ضرر جامعه ی کردستان و مبارزات انقلابی و برحق آنان در سطوح کلی تمام می شود.
ریشه ای سیاست های قلدرمنشانه ی احزاب ناسیونالیست کردی را تنها نمیتوان به کومپانیای بارزانی یا جریان پ ک ک ربط داد،بلکه چنین سیاستی با تاریخ احزاب ناسیونالیست کردی عجین شده است. بر پایه ای چنین تفکر احمقانه و قلدرمنشانه بود که حزب دمکرات کردستان ایران در سال ۱۳۶۳ جنگ خونینی را با کومله ( سازمان کردستان حزب کمونیست ایران) که بسیاری از آن به عنوان جنگ برادرکشی نام می برند، آغاز کرد. بدون شک بانی و مقصر اصلی این جنگ حزب ارتجاعی دمکرات کردستان ایران به رهبری قاسملو بود که در نهایت از سوی کومله با شکست سنگینی مواجه شد. حزب دمکرات کردستان ایران و حزب برادرش “کومپانیای بارزانی” نمونه هایی از احزاب فوق ارتجاعی و ضد انقلابی در سطح عمومی کردستان هستند که در طول تاریخ سیاه و ننگینشان برای حذف جریانات مخالف،انسان های آزادیخواه و برابری طلب و کمونیست ها،زنان مبارز، مطالبات انقلابی و بر حق مردم کردستان،ضدیت با طبقه کارگر کردستان و صدها موارد دیگر از هیچ سیاست های متجاوزکارانه و جنایتکارانه ایی دریغ نکرده اند.
مستر مزدور و حزب دمکرات کردستان ایران
خوانندگان محترم در جریان هستند که دیروز مستر مزدور به بهانه ی نشست خبری بین ترامپ و اردوغان فاشیست در کاخ سفید از دونالد ترامپ بخاطر “حمایت”های دولت آمریکا از کردها تشکر و قدردانی کرد. البته چنین اظهاراتی کمک بیشتری به ما در راستای افشای ماهیت جریانات ناسیونالیست نمی کند،زیرا با توجه به کارنامه ی ننگین و سیاه و فاکت های تاریخی که جریانات نامبرده از خود برجای گذاشته اند، اثبات این ادعا موضوع چنان پیچیده و گنگی به نظر نمی رسد. همه می دانند که حزب دمکرات به عنوان یک جریان بورژواـ ناسیونالیستی همانند کلیه ی احزاب ناسیونالیست ماهیت متضاد و ناخوانایی با هرگونه آزادی و برابری و منافع طبقه کارگر و مردم زحمتکش کردستان دارد. حزب دمکرات کردستان ایران همیشه خصلت طبقاتی جامعه و تضاد منافع بین طبقه کارگر و بورژوازی در کردستان را انکار کرده است. این همان تبیین و دیدگاهی است که حزب دمکرات در طول حیات ننگینش بر آن پافشاری کرده و زیر همین شعار کمونیست های را به عنوان نوکر فارس زبان ها و افراد تفرقه افکن تعریف کرده است. هر کسی که با تاریخ این حزب سیاه و ننگین و نقش بازدارنده ی حزب نامبرده در مقابل احزاب و جریانات مخالف سیاسی و همچنین مبارزات انقلابی مردم شریف کردستان واقف باشد، بلافاصله متوجه خواهد شد که هدف من از این اظهارات بهیچ وجه نقدی خصمانه و یا انتقام گیرانه نیست.
آیا مغایرتی بین سیاست و موضع گیری مستر مزدور با سیاست و استراتژی حزب دمکرات کردستان ایران و سایر احزاب ناسیونالیست کرد وجود دارد؟ میتوان گفت که اظهارات مستر مزدور ادامه ی همان پیام تبریک مصطفی هجری ( لیدر حزب دمکرات کردستان ایران) (۲*)به اردوغان فاشیست به بهانه ی انتخاب وی به عنوان رئیس جمهوری ترکیه می باشد. شرایط منطقه ایی شکل گرفته و ماهیت طبقاتی حزب دمکرات و احزاب ناسیونالیست ایجاب می کند که سیاست و استراتژی این قبیل جریانات بر اساس استراتژی و سیاست مزدورمنشانه برای دول امپریالیستی و رژیم های فاشیستی ترکیه و ایران طرح ریزی شود.
در شرایطی که امروزه در منطقه در جریان است و دو جریان پ ک ک و کومپانیای بارزانی در حال رقابت جهت سهم گیری بیشتر از قدرت هستند، احزاب اردوگاه نشین دمکرات، سازمان اسلامی خه بات،سازمان زحمتکشان ۱ و ۲ به رهبری عمر ایلخانی زاده و عبداله مهتدی، پارت آزادی به رهبری حسین یزدان پناه و شماردیگری از احزاب با تاثیر گرفتن از کمک های مالی، حمایت سیاسی و شرایط عینی که در آن قرار دارند، همگی در راستای سیاست های کومپانیای مسعود بارزانی گام برداشته و در جهت تضغیف پ ک ک و احزاب وابسته به آن از هیچ تلاشی دریغ نمی کنند. همگی این جریانات از مسعود بارزانی به عنوان یک مرجع تقلید یاد می کنند. این نوع نگرش و برخوردها را تنها نمیتوان یک موضع گیری یا ائتلاف مقطعی دانست،بلکه انتخاب سیاسی و استراتژی سیاسی جریانات نامبرده است. بنابراین تشکر و قدردانی مستر مزدور تکرار همان اظهارات نیچروان بارزانی است که در کنار اثبات نوکر صفتی خود به دول امپریالیستی و مشروعیت بخشیدن به جنایت های رژیم فاشیستی اردوغان، ضدیت و دشمنی تاریخی خودشان را در مقابل “پ ک ک” نیز به نمایش می گذارند.
احزاب ناسیونالیست کرد و بسیاری از کردهای خوش باور منطقه در این خیال بودند که بعد از سرنگونی رژیم فاشیستی بعث، منطقه ی کردستان عراق آزاد خواهد شد و مردم روی آزادی را خواهند دید. اما نه تنها چنین مطالبات و آرزوهایی به تحقق نرسید،بلکه جامعه در سطوح کلی از لحاظ مناسبات سیاسی -اقتصادی،اجتماعی و فرهنگی رو به افول رفت.
اگرچه امروزه رژیم بعث سرنگون شده است، با وجود این روش و عملکرد دستگاه های اطلاعاتی این به اصطلاح حکومت هیچ تفاوتی با رژیم سابق ندارد. میتوان گفت که به معنای کلمه کلیه ی قوانین مربوط به سلطه و سرکوب مخالفین و مردم معترض از مکانیزم و روش های سرکوب رژیم بعث استنباط شده است. دو “حزبی” که به واسطه ی نیروی پیشمرگ و نیروهای امنیتی قدرت را بین خود تقسیم کرده اند.
این خانواده به همراه خانواده ی طالبانی نزدیک به ۳ دهه است که ثروت و نفت کردستان را به انحصار خود درآورده و برای یک لحظه هم که شده از سیاست تاراج و غارتگری نفت و واریز کردن پول نفت به حسابهای شخصی دریغ نکرده اند. تمامی شرکت های نفت و تجارتی که در کردستان مشغول به فعالیت هستند مجبوراند که پشت پرده و به دور از انظار عموم با دو کومپانیای بارزانی و طالبانی رابطه برقرار کرده و با این دو جناح شریک شوند.
مسعود بارزانی پسر،برادرزاده و تمامی اعضای عشیره اش را هر کدام به عنوان مدیر بخش های مهم و استراتژیک “حکومتی”همچون رئیس اقلیم، مدیر بخش های امنیتی پاراستن و دستگاه “آسایش”،رئیس دانشگاه،مدیریت مطبوعات و رسانه ها و غیره برگزیده است. از طرف دیگر،اتحادیه ی میهنی کردستان هم بر اساس همین تفکر و چهارچوب فکری به سیاست های به اصطلاح حکومت مداری کردی خویش در منطقه سبز ادامه می دهند.
کلیه ی این موارد تنها بخش کوچکی از ریشه های فساد و غارتگری و بحران اقتصادی در کردستان عراق است که نتیجه ی این به اصطلاح حکومت کردی آن است که فاصله ی طبقاتی در بین دو طبقه متخاصم سر به فلک کشیده است. سیستم حاکم در کردستان عراق، همان بهشت گمشده ی مستر کرد و حزب ارتجاعی حزب دمکرات کردستان ایران و کلیه ی احزاب ناسیونالیست کرد ایرانی است که تحت نام “ ملت های تحت ستم” مطرح شده و از آن به عنوان راه حلی برای مساله ی کردها در کردستان ایران نام می برند.
مردم شریف کردستان بایستی به این امرواقف باشند که تا زمانی که لاشه ی تعفن این احزاب توسط آنان به گور سپرده نشود،جامعه ی کوردستان رنگ آزادی، آسایش و رفاه را به خود نخواهد دید.
ژوبین خضری
۲۰۱۹٫۱۱٫۱۵
۱: رحیم رشیدی از اعضای سابق حزب فوق ارتجاعی ( حزب دمکرات کردستان ایران) و معروف به مستر کرد “مستر مزدور” که قبلا در شبکه ی تیشک، شبکه وابسته به این حزب، مسئؤل اجرای یکی از برنامه های تلویزیونی این کانال بود. مستر کرد همان لقبی است که ترامپ فاشیست به رحیم رشیدی داده،چیزی که موجب خوشحالی عجیب و توصیف نشدنی او شد. او بعدها همین صفت را در دنیای مجازی به خود مرتبط ساخت و نام خود را به مستر کرد٬ “مستر مزدور” تغییر داد.
۲: