“تظاهرات مردم در بغداد، پایتخت عراق ادامه دارد و به دیگر شهرها و استانهای این کشور گسترش یافته است. علیرغم تیراندازی و شلیک گاز اشک‌آور توسط نیروهای امنیتی که تا ظهر پنجشنبه به ۱۵ کشته و بیش از ۶۵۰ نفر زخمی رسیده است، مردم همچنان به اعتراضات خود ادامه میدهند.
این تظاهرات اولین چالش مهم دولت عادل عبدالمهدی نخست‌وزیر عراق محسوب می‌شود که یکسال پیش به قدرت رسید. عادل عبدالمهدی نخست وزیرعراق وقوع حوادث چند روز گذشته را “به معترضان نسبت داده است”. او پیشتر دستور داده بود که از ساعت پنج صبح رفت و آمد در بغداد، پایتخت کشور، ممنوع شود. برهم صالح رئیس‌جمهوری عراق نیز، ضمن “محکوم کردن خشونت‌ها خواستار خویشتنداری و احترام به قانون شد”. اینترنت در عراق قطع و در شهرهای جنوبی ناصریه، عماره و حله حکومت نظامی برقرار شده است. مردم معترض در چند محله شهر بغداد تجمع کرده و واحدهای پلیس ضد شورش برای متفرق کردن جمعیت از گاز اشک‌آور و شلیک هوایی گلوله‌های واقعی استفاده کردند. تظاهرکنندگان پس از مدتی دوباره تجمع کرده و در اعتراض به فساد حکومتی، وضعیت بد خدمات عمومی و بیکاری به سوی میدان تحریر راهپیمایی کردند. پلیس ضدشورش مسیرهای ورود به میدان تحریر و خیابان‌های اطراف پل جمهوریه را مسدود کرده اند. نیروهای امنیتی از این هراس دارند که تظاهرکنندگان با عبور از رود دجله به «محدوده سبز» که اکثر ساختمان‌های مهم دولتی و سفارتخانه‌های خارجی در آنجا قرار دارند برسند. یکی از معترضان گفته است که از شب گذشته در میدان تحریر جمع شده بودند تا نگذارند پلیس این میدان را به کنترل خود درآورد.”
نارضایتی های گسترده مردم عراق از سال ۲۰۱۱ به این سو در اعتراض به فقر و بیکاری فزاینده و عدم دسترسی به ابتدایی ترین امکانات رفاهی و بهداشتی متوجه کل ساختار حاکمیت بر این کشور است.
این در حالی است که احزاب پارلمانی حاکم برعراق و تمامی باندها و دارودسته های اسلامی شریک در حکومت، از قبل دست رنج مردم و چپاول هستی جامعه عراق، در حمایت نیروهای سرکوب در ناز و نعمت زندگی میکنند. مقامات بالای این کشور موقعیت خود را بشدت در خطر می بینند و به تهدید و خط و نشان کشیدن روی آورده اند. بی دلیل نیست که نخست وزیرعادل عبدالمهدی و رئیس جمهور برهم صالح برای بقای یک ساختار فاسد، دزد و چپاولگر، مردم معترض و ناراضی عراق را مسبب این وقایع معرفی میکنند!؟. بانی و مسبب فقر، بیکاری، نبود رفاهیات و عدم امنیت در تمامی سطوح زندگی مردم در عراق، احزاب حاکم بر این کشور هستند. حزب رئیس جمهور برهم صالح “اتحادیه میهنی کردستان عراق” بدون پیروی از سیاستهای رژیم جمهوری اسلامی که یک پای اصلی در ایجاد فلاکت و نا امنی بر مردم عراق است، وظیفه دیگری برای خود قایل نیست.
سربرآوردن اعتراضات روزهای اخیر ریشه در فساد، دزدی و تباهی زندگی مردم توسط تمامی دسته جات اسلامی و عشیره ای حاکم بر این کشور دارد.
رژیم جمهوری اسلامی یک پای ثابت در ایجاد وضعیت فلاکتباری است که به مردم عراق تحمیل شده است. مردم در جریان اعتراضات خود علاوه بر یورش به دستگاه حاکمیت و دیگر عناصر حکومتی، مراکز و نهادهای رژیم جمهوری اسلامی در این کشور را نیز مورد حمله قرار دادند، پرچم جمهوری اسلامی و تصاویر جنایتکاران رژیم جمهوری اسلامی را به آتش کشیدند. حشد الشعبی که بازوی نظامی و مسلح رژیم جمهوری اسلامی در عراق است مورد تعرض مردم خشمگین و معترض قرار گرفته است.
مردم از آب آشامیدنی سالم محروم هستند، مردم از ابتدایی ترین نیازمندیهای رفاهی محروم هستند، موج وسیع بیکاری زندگی آنان را فلج کرده است. احزاب پارلمانی و دیگر دسته جات اسلامی مرتجع سالهاست که برای غارت هستی مردم سایه شوم خود را بر این کشور گسترانیده اند.
دور جدید خیزش مردم عراق برای پایان دادن به فقر و بیکاری، برای پایان دادن به فساد و دزدی حاکمان و در یک کلام خیزشی برای بزیر کشیدن مافیای حکومتی و تحقق یک جامعه انسانی است.
زنگ موفقیت و زنگ کوتاه کردن دست تمامی باندها و جریانات عشیره ای اسلامی از سر جامعه عراق، بارها از سوی مردم تشنه رفاه، از سوی مردم تشنه آزادی و برابری و از سوی مردم تشنه یک جامعه مدرن، سکولار و انسانی بصدا درآمده است. اینبار نیز ندای حق خواهی و صدای زنگ یک انقلاب دارد بگوش همگان میرسد. نیروهای سیاسی متعهد و مسئول در قبال اوضاع این کشور نباید صرفا مشغول انعکاس اخبار این اعتراضات باشند امر کمونیسم سیاسی و دخالتگر، حضور در صحنه سیاسی تحولات کنونی و سازماندهی آن در جامعه عراق است. احزاب و نیروهای چپ، کمونیست و جریانات رادیکال اجتماعی میتوانند و باید عمیقا این صدا را دریابند.
احزاب چپ و کمونیست در کردستان عراق باید موقعیت کنونی را به فال نیک بگیرند و با تمام قدرت برای تقویت و دخالت موثر و هدفمند در این تحرک اعتراضی و توده ای به استقبال آن بروند. بدون شک تقویت، حمایت و سازماندهی حرکتهای اعتراضی مردم در شهرها و استانهای عراق میتواند بر اوضاع کردستان عراق نیز تاثیر بگذارد و همسویی و مشارکت مردم کردستان را نیز با خود بهمراه آورد. زندگی و سرنوشت مردم عراق از زندگی و سرنوشت شهروندان اقلیم کردستان جدا نیست. حاکمان ناسیونالیست، قومی و عشیره ای در کردستان عراق سالها است که همپیمان و متحد احزاب عشیره ای، قومی و اسلامی حاکم بر کل عراق سرگرم چپاول و غارت هستی مردم این کشور هستند. حمایت مردم شهرهای اقلیم کردستان عراق از مردم معترض و ناراضی در استانهای جنوبی این کشور میتواند امید و افق روشنی برای کل جامعه عراق و مردم بستوه آمده از دست این جانوران را رقم بزند. خیزش مردم عراق برای تحقق یک جامعه انسانی نیازمند حمایتهای وسیع و هدایت، تقویت و سازمانیابی است.
۳ اکتبر ۲۰۱۹