چرا سازش طبقاتی

عباس گویا

اوت ۲۰۱۹

آبشخور یادداشت حسن صالحی در دفاع از بیانیه چهارده نفره، اطلاعیه اخیر حزب کمونیست کارگری ایران (حککا) در همین مورد است. ابشخور اطلاعیه حککا، تز حمید تقوائی در مخالفت با اپوزیسیون اپوزیسیون است. همان خطی که مخالف اظهار وجود مستقل گرایش سوسیالیستی (در ضدیتش با گرایش بورژوائی علینژاد در جنبش زنان) در تظاهرات دانشجویان دانشگاه تهران در بهار امسال بود، امروز “مسولانه” به ۱۴ معصوم چشمک اتحاد مبارزاتی میزند. چرا؟ از آنجا که بیانه ۱۴ نفره در اپوزیسیون خامنه ای قرار گرفته است پس تز مخالفت با اپوزیسیون اپوزیسیون به نتیجه منطقی اش میرسد: موافقت با اپوزیسیون. تز ممنوعیت اپوزیسیون اپوزیسیون اما نهایتا در خدمت چیست؟ این سوال کلیدی است.

 برای جواب لازم نیست خیلی عمیق شد. جواب را میتوان بعنوان نمونه آنجا که محمد رضا پویا بدرست میگوید «ظاهرا حسن صالحی پلاتفرم و خواسته ها و مطالبات سیاسی جنبش خودمان را فراموش کرده که دو دستی جسارت سیاسی را به آدمهای جنبش راست تقدیم میکند. مگر فعالین علیه آپارتاید جنسی و اسلام سیاسی، آتش زنندگان حجاب نماینده ندارد که اینچنین طبق ازادیخواهی را به “دیگران” بفرما میزند؟» یافت. حسن صالحی و آنهم نه شخص و دیدگاه فرد حسن بلکه خطی که توسط حمید تقوائی نمایندگی میشود بدنبال سازش طبقاتی است. علت تز ممنوعیت اپوزیسیون اپوزیسیون همین است: سازش طبقاتی با بورژوازی. چرا سازش طبقاتی؟ ردپای چنین انحرافی را قطعا میتوان در سطوح مختلف تئوریک، سیاسی و سازماندهی یافت. اما نقطه عزیمت تمام این انحرافات حککا زمینی تر از آن است که به غور فلسفی و تئوریک نیاز داشته باشد. علتش که باشکال مختلف از طرف رهبری حککا بارها اعلام شده است، تلاش برای حفظ و “بزرگ کردن” حزب است. بعبارت دیگر تمام فلسفه سازش طبقاتی روی این واقعیت استوار شده که حزب بدلیل ریزش کادری و مهمتر از آن بدلیل نداشتن بدنه کارگری ناگزیر است این کمبود را با بدنه غیر کارگری جبران کند. خب برای بسرانجام رساندن چنین پروژه ای باید سازش کرد، بهمین سادگی. در ابتدا پروژه پیوند با احزاب و سازمانهای چپ قرار بود حزب را بکمک بدنه کادری چپ غیر کارگری بزرگ کند، همان چپی که حککا با نقدش بوجود آمده بود. آن پروژه شکست خورد. پس خط سازش را باید گل وگشادتر کرد، ‘انعطاف’ بیشتری نشان داد، همه با هم شد، جا برای علینژادها و ۱۴ معصوم ها باز کرد، یعنی جا برای جنبش های غیر کارگری، گرایشات بورژوائی در جنبش کارگری و سایر جنبش های حق طلبانه باز کرد. این خطی است که حداقل ۱۰ سال است بر حککا چیرگی دارد. محل ملاقات کجاست؟ جنبش سرنگونی! تز ممنوعیت اپوزیسیون اپوزیسیون و سایر تئوریها در این متن است که ساخته میشود. جنبش سرنگونی مقدس میشود و هر کس در این جنبش بود خودی است.

نوشته حسن صالحی و کامنتهای بهزاد مهرآبادی، شهاب اولدین، ایرج ابشار، قباد نظرگاهی، منصور ترکاشوند محصولات جانبی خطی است که بدنبال سازش طبقاتی با بورژوائی است، خطی که سخنگو و تئوریسین اش حمید تقوائی است. بدون چالش آن خط، سرنوشت مخالفت با خط حاکم در درون حککا سکوت، خروج یا تسلیم است. هیچیک از این گزینه ها منفعتی به جنبش سوسیالیستی کارگری نمیرساند. منفعت جنبش سوسیالیستی در مقابله محکم و بدون تخفیف با خط حاکم و سازشکار در حککا است.

***