بیاد ۵٩ ستاره درخشان در آسمان کردستان

عـــــــزیز آجیکند

” نه می بخشیم نه فراموش میکنیم ”
سپیدەدم ١٢ خرداد سال ١٣۶٢، روزی که ۵٩ نفر از جوانان بی گناه مهابادی اعدام شدند…
کشتارو اعدام در کردستان در اولین سال های استقرار جمهوری اسلامی آغاز شد.در این دوره پس از آنکه مذاکرات مربوط به کردستان با شکست رو به رو شد، خشونت این منطقه را فراگرفت؛خشونتی که به تدریج دامن غیر نظامیان را نیز گرفت و سپس به اعدام ها پیوند خورد.
نقض حقوق بشر، اعدام، کشتارهای دسته جمعی و ترور روح و جان بازماندگانشان هیچگاه مشمول گذشت زمان نمی گردد. تنها با محاکمه آمرین و عاملین این جنایات و اعمال عدالت در مورد آنان است که شاید تا حدی از سنگینی بار عظیمی که بر قلب و شانه های بازماندگانشان فشار میاورد، کاسته شود.
جنایت های رژیم جمهوری اسلامی در چهار دهه گذشته بر علیه فعالین سیاسی و مبارزین ملیتهای مختلف ساکن ایران، از جمله جنایات گستره بر علیه مردم کردستان یکی از این نمونه هاست. با یاد تمامی آزادیخواهانی که بخاطر گفتن نە به رژیم ولایت فقیه جان خود را فدا کردند.
روز یکشنبە ١٢ هم خرداد ٣۶ سال از این آدم کشی فجیع گذشت. می توانیم به جرات بگوئیم که تاریخ هیچ حکومتی حتی در استبدادی ترین نوعش نیز شاهد چنین جنایتی به این صورت رسمی و قانونی نبوده است! اعدام دسته جمعی ۵٩نفر، از نوجوان ١۵ ساله تا مرد ۴٠ ساله! به اتهام ضد انقلاب و تشکیلاتی بودن ….
صبح روز ١٢ خرداد ماه سال ١٣۶٢ که هنوز دو ماهی از دستگیری این افراد نمی گذشت، خبر اعدام آنان با نهایت وقاحت، بی رحمی و به نحوی حق جانبانه از تلویزیون محلی مهاباد پخش شد. به همین سادگی !
آنچه که مردم ستم دیده و مبارز مهاباد از این رویداد تلخ بازگو می کنند درست شبیه واقعەای است که کتابهای دینی از روز محشر می کنند. خبر آنقدر تلخ و جانگداز بود که بدون هیچ اعلام قبلی تمامی شهر، حتی خرده فروشهای سر کوچه ها و خیابانها نیز بساط خود را بر چیدند و همه جا سیاه سیاه شد. همه مردم از پیر و جوان و کودک به منزل خانواده های آن ۵٩ نفر می رفتند تا به آنان بگویند که هرگز تنها نیستند و این غم مال آنان نیز هست. این مقاومت و تعطیلی شهر علیرغم هشدارهای نیروهای دولتی به مدت ۵ روز ادامه یافت تا اینکه نیروهای دولتی برای درهم شکستن آن مجبور به استفاده از آهن بُرها و قفل شکن ها شدند و درب همه مغازه های شهر را باز کردند تا صاحبان مغازه ها را وادار به اداره مغازه ها کنند . افراد زیادی که این جریان را به خاطر دارند نقل می کنند که حتی اغذیه فروشیها و نانوایی ها نیز تعطیل بوند، تو گویی که این غم عمیق حس گرسنگی طبیعی را نیز از مردم گرفته بود.
این ۵٩ نفر در دادگاه انقلاب شهر تبریز محاکمه شده و به اعدام محکوم شدند. اما امروز که سی و شش سال از آن جنایت وحشتناک می گذرد هنوز از چند و چون آن جنایت آگاهی فراوانی در دست نیست. برای مردم هنوز مسببان این جنایت وحشتناک شناخته شده نیستند. و حتی اختلافات درونی افراد و گروههای وابسته به حاکمیت باعث آن نشده که ابعاد این جنایت به درستی افشا شود.
این، نە نخستین و نە آخرین جنایت علیە مردم کردستان بود. حتی پس از این جنایت نیز اعدام دستجمعی جوانان کردستان ادامە داشت و تا به امروز هم ادامه دارد.
در کردستان تنها تا سال ١٣٧٢ ( ٨٣٢) نفر در کردستان تیرباران شدند.
در سالروز این اقدام جنایتکارانه به جانباختگان این رویداد درود می فرستیم و مقاومت و بردباری خانواده های سرفرازشان ستایش می کنیم. اسامی این عزیزان عبارت بود از:
غلامرضا بارزی
حسن جهانیان
علی بانه یان
محمد علیالی
محمد امین صفا
همایون نیلوفری
محمود ریازی
محمد حسینی
عباس حسینپور
کاظم خاتونی
علی مزنه
عبدالله تجریان
رحمان رحیمی
علی گلپرست
مصطفی عسمتی
خالق بارزانی
یوسف ایازی
کمال چاوشینی
حسن رحمانیان
خالد رحیم آذر
خالد صفایی
سید ابراهیم احمدی
محمد مسعودی
محمد ابوبکری
وفا الیاسی
منصور جناح
محمد امین احمدی
محمد سلیمی
فریدون شنگه
علی بازیان
خضرر رنگین
ابوبکر شکری
ماشاالله نادری
هژار کریمی
کمال کریمی
کریم رحیمیان
یوسف حبیب پناه
محمد فاروق بازیار
ابراهیم امینی
صالح مام ابراهیمی
شکری نادری
مصطفی فقری
علی غواره
علی صلاحی
ملا حسن لاجوردی
سلیمان حسن زاده
یوسف حسن زاده
کریم کاوه
سید محمود سید محمودی
حامد محمود کندی
حسین کلهری
عباس یوسفی
سیامک سقزی
علی آباده
کامران ظاهر حجازی
صالح فرهودی
مقصود محمودی
احمد کروبی
رحمان خضرپور

منبع: شماره ١٠٢ نشریه سوسیالیسم امروز
١۵ خرداد ١٣٩٨
۵ جون ٢٠١٩