کودکان، اولین قربانیان دست جمهوری اسلامی هستند

چه کسانی اولین قربانیان دست ضد بشری جمهوری اسلامی هستند؟ کودکان!( کنواسیون حقوق کودک.از ماده یکم:کودک به همه  انسانهای زیر  ١٨ سال اطلاق میشود. ارزش کودک بطور کامل برابر ارزش یک انسان است. از مواد بیست و هشتم و بیست و نهم: کودک حق دارد به مدرسه برود و تحصیل کند. آموزش مدرسه باید کودک را برای زندگی در جامعه اماده کند، احترام به حقوق انسانی را با روح تفاهم، آرامش و مدارا پرورش دهد. از ماده دوم: همه کودکان، بدون تبعیض و تفاوت، حقوق یکسان و برابر دارند.)

اما کودکان در ایران حکومت اسلامی با چه سرنوشتی روبرو هستند؟، کودکانی که در خانواده های فقیر و کارگری و زحمتکش متولد می شویم، سرنوشت ما هیچ وقت با سرنوشت کودکی که در خانواده مرفه متولد می شود نه اینکه یک سان نیست، حتی مغایرت دارد با تمام ماده هایی که کنواسیون حقوق بشر برای آنها ماده برایشان تعیین کرده است که کشورهای امضا کننده باید آنها را رعایت کنند و به آن ماده ها و قانون ها پایبند باشند. چند نمونه از کار کودکان کار در ایران. ١- قالی بافی دستی، خانگی و کارخانه های عمده.٢- دست فروشی برای کمک کردن به زنده  ماندن خانواده، که شامل تهیه غذا ، دارو و کمک کردن به تهیه امکانات اولیه  برای زنده ماند.٣- بخشی از خانواده های فقیر هر سال در فصل شروع کار در کوره پزخانه ها، از بچه های حتی ٣،۴ و ۵ ساله نیز استفاده میکنند که بتوانند مقداری پول تهیه کنند و خودشان را در زیر سرمای زمستان زنده نگاه دارند.۴- کودکان آشغال گردان. این کودکان هر روز صبح بجای اینکه خودشان را برای رفتن به مدرسه آماده کنند، با لباس های کهنه و پاره پاره شده بر بدن راهی مناتق بیرون از شهر می شوند که در آشغال دانی های بزرگ بدنبال وسائلی بگردند که قابل خوردن و قابل فروش باشد. پولی که این کودکان آشغال گردان بدست می آورند ممکن است بیشتر از ٢ هزار تومان نباشد.

فقط این ۴ نمونه کافی است که به سرنوشت این کودکان در زندگی امروز و آینده آنها بیشتر دقت کرد. جمهوری اسلامی ایران زندگی امروز و آینده این بچه ها، زندگی کودکی را  از آنها گرفته است و آنها را محکوم به مرگ تدریجی کرده است. این کودکان از به مدرسه رفتن محروم هستند. از بازی کردن محروم شده اند،از خندیدن محروم شده اند، از شاد بودن و شادی کردن و به سفر رفتن محروم شده اند. زندگی کنونی، آینده این کودکان را ناچارا به مسیرهای معینی سوق میدهد. به دام مافیا افتادن، به مواد مخدر روی آوردن، به تن فروشی تن دادن برای تهیه پول برای مواد مخدر ، یعنی آینده این کودکان روی آوردن به اعتیاد و یک زندگی بسیار درد آوری است، در موارد زیادی مجبور به خودکشی می شوند .

در همان کنوانسیون کاغذی نقل شده  آمده که همه کودکان حق دارند به مدرسه بروند و حق تحصیل دارند. در جمهوری اسلامی برای تحصیل یا تدریس خرافات مذهبی اسلامی میلیون ها میلیون هزینه سالانه تعیین می کنند و پای آن می ایستند. برای کودکان زلزله زده، کودکان سیل زده ، کودکان کار و خیابانی، کودکان قالی بافی، کودکان آشغال گردان، کودکانی که مجبور به تن فروشی شده اند، نه تنها هیچ هزینه ای اختصاص داده نشده و نمی شود، بلکه آن سیستم و فرهنگ فقط سرنوشت آن بچه ها را به پدر و مادرهای می سپارد که خود آنها بیکار و بی پول و گرسنه اند. پدر و مادری که گرسنه است، مریض است، به غذا و دارو احتیاج دارد، چگونه می تواند از بچه هایش نگهداری کند؟،  چکونه میتوانند آنها را به مدرسه  بفرستند و هزینه هایشان را تامین نمایند؟

جمهوری اسلامی حتی حاضر نیستند هزینه ای برای بازسازی مدارس و بیمارستان های مناطق زلزله زده و سیل زده تعیین کنند. مردم فقیر را به دعا کردن دعوت می کنند و عاقبت فقرا را بدست خدا می سپارند، اما معلوم نیست خود سران این رژیم که مفت و مجانی هر کدام صاحب هزاران میلیارد دلار  پول و ثروت شده اند چرا این ثروتها را برای فقرا  و کودکان رها نمی کنند و زندگی و سرنوشت خود را به دست خدایشان بسپارند؟! جمهوری اسلامی برای جلوگیری از بی حجابی، میلیون ها هزینه می گذارند، برای جلو گیری از شادی کردن، رقص و ترانه گوش دادن کودکان میلیون ها هزینه میکند، و برای سرکوب کردن اعتراضات مردم فقیر و کارگران و زحمتکشان  که علیه گرانی، بیکاری، بی مسکنی، نداشتن حقوق اولیه، و به بدلیل اعتراض برای آزادی زندانیان سیاسی، یعنی پدر و مادران خیلی از این کودکانی که اشاره کردیم، هزینه ها ی کلان  برای سرکوب  این مطالبات و اعطراضات اختصاص داده است.

 اما ما کارگران، زحمتکشان و مردم فقیر نباید بیشتر از این به این وضعیت تن بدهیم. بیشتر از این نباید به جمهوری اسلامی ضد بشری فرصت تداوم این جنایتها را داد.

کودکان امروز  قرار است صاحبان آینده  این جامعه باشند، و این جامعه را به شیوه انسانی، غیر مذهبی و با قانون و مقرارت  سکولار و مدرن سوسیالیستی بسازند و  بجلو ببرند. جامعه ای که در آن نه کمبود مدارس و بیمارستان هست، نه کمبود غذا و آب مناسب و دارو  و نه خبری از سرکوب و استثمار و تجاوز و کار کودکان است. کمک به کودکان و ارزش و احترام گذاری برای آنها به معنی کمک به ساختن یک جامعه شایسته انسان و ارزش گذاری برای یک زندگی بهتر، که سرنگونی جمهوری اسلامی و نظام سرمایه داری ضد کودک حاکم در ایران گام اول دست یافتن به این هدف محوری و انسانی جامعه است.

منبع: شماره ٩٩ نشریه سوسیالیسم امروز

٢١ اریبهشت ١٣٩٨

١١ می ٢٠١٩