اول می روز همبستگی جهانی کارگران پیروز باد!

تاریخا اول می روز نمایش قدرت طبقه کارگر در مقابل جامعه سرمایه داری باید باشد، تاریخا در این روز کارگران دنیا متحدانه علیه تضیقات و فشار های جامعه سرمایه داری متحد میشوند و برای نابودی این سیستم جنایتکار و ضد بشر نقشه میریزند. روز اول می روزی است که کارگران اتحاد خودرا برای نابودی جامعه سرمایه داری به نمایش میگذارند.

اول می و هویت وجودیش ، تلاش برای ایجاد دنیایی بهتر که انسانها در آن انسانی زندگی کنند است. روز اتحاد جهانی و نشان دادن قدرت طبقاتی کارگران در سراسر دنیاست. در اول می ۱۸۸۶ میلادی چهل هزار کارگر مبارز از بخشهای مختلف برای کم کردن ساعات کار به ۸ ساعت در شیکاگو تظاهرات کردند. رهبران این اعتراضات لینگ،یوجین ویکتور دبز، بیگ بیل هی دو، آگوست اسپایز، فرانک لیتل و انجل خواستار اتحاد جهانی کارگران شدند و در سال ۱۸۸۹ انترناسیونال دوم اول می را بعنوان روز همبستگی جهانی کارگران در دنیا برسمیت شناخت و از آن روز اول می بعنوان روز اتحاد و هبستگی کارگران جهان است و هر سال صف اتحاد کارگری در اول می تجلی می یابد و میلیونها کارگر در سراسر دنیا علیه سرمایه داری رژه میروند و خواستار نابودی نظام استثمار و ستم سرمایه داری میشوند.

بر خیز ای داغ لعنت خورده دنیای فقر و بردگی است …

آنچه امروز در این بحران قریب به یک دهه و نیم جامعه سرمایه داری می بینیم این است که طبق آخرین تحقیقات اقتصادی سرمایه داری این بحران باعث شده حمله به سطح معیشت کارگران و مزد بگیران در جامعه بیشتر و بیشتر شود.

به گزارش اکوسیستم، نشریه فوربز فهرست ثروتمندان سال ۲۰۱۸ میلادی را منتشر کرد، این فهرست با جمع آوری اطلاعات ۲۰۲۸ فرد ثروتمند از ۷۲ کشور جهان، تهیه شده است. ثروت این افراد در مجموع به ۹/۱ تریلیون دلار رسید که در مقایسه با سال ۲۰۱۷ میلادی حدود ۱۸ درصد افزایش داشته است. در ادامه ۱۰ نفر برتر فهرست ثروتمندترین افراد جهان، معرفی شده‌اند.در ادامه….

معمولا نرخ پایین بهره و پول ارزان سبب بهبود اقتصادی و در نتیجه افزایش بهای سهام می شود. از زمان بحران اقتصادی سال ۲۰۰۸، ارزش سهام در آمریکا چندین نوبت در حد بی سابقه ای افزایش یافته ولی از آنجا که ثروتمندان آمریکایی اکنون صاحب ۹۱درصد کل سهام هستند، بیشتر منفعت حاصل از افزایش قیمت، نصیب تنها۱۰ درصد مردم شده است )

با این گزارش مشخص میشود که جامعه سرمایه داری با بحران سازی و یا بوجود آوردن بحرانهای اقتصادی و سیاسی کارگران و مزدبگیران را به فقر و تباهی میکشاند و خود بیشتر و بیشتر سرمایه انباشت میکنند و امکانات اجتماعی و موقعیتهای اقتصادی جامعه را بیشتر تحت کنترل و مالکیت خود قرار میدهند. با وجود بحران های چند دهه اخیر بخصوص از دهه ۱۹۸۰ سرمایه داری جهانی در کلیه سطوح در سراسر کشورهای قدرتمند دنیا یک حمله سازمان یافته به سطح معیشت انسانها در جامعه زده است. بعد از شکست مبارزات کارگران معدن در انگلیس در دهه ۱۹۷۰ سرمایه داری گذشته از فشار و تضیقات اقتصادی تلاش نموده اتحاده های کارگری و تجمعات کارگری از هم به پاشد. تجمعات و اتحادیه هایی که حتی زرد و هم سوی سرمایه داری بودند. چرا چون جامعه سرمایه داری حاضر نیست حتی زرد ترین و لیبرال ترین تجمعات کارگری را قبول کند. از همان دهه ۱۹۷۰ و اوایل دهه ۱۹۸۰ بطور سیستمایتک حمله به تشکلها و تجمعات کارگری در دنیا رو به افزایش یافته و با سپردن سرمایه های جامعه مثل راه آهن، پست، و شرکتها و موسسات خدماتی به بخش خصوصی دست سرمایه دار را در چپاول هر چه بیشتر جامعه باز گذاشته اند. بطور جدی و بخصوص در چند دهه اخیر همه تلاش ها براین است که از اتحاد و تشکل کارگران و مردم زحمتکش در اروپا و آمریکا جلوگیری کنند. چرا چون سرمایه داری اگر در دورانهای قبلی بخصوص بعد از جنگ جهانی دوم و قدرت گیری تشکلهای کاری و اتحادیه های اصناف دیگر توانستند برای دو دهه ( ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰) یک سری امکانات را از سرمایه داری بگیرند. اما سرمایه داری با بوجود آوردن بحرانهای اقتصادی در دهه ۱۹۷۰ مثل بحران نفت و سوخت تلاش کردند و میکنند هر گونه تشکل و اتحاد کارگری را منکوب کنند.

در مقاله بی بی سی از خانم لیندا یویه آمده

(رابرت رایش، یکی از کارشناسان و مشاورین اقتصادی بانکهای آمریکا، همچنین می گوید کاهش اتحادیه های کارگری موجب تضعیف قدرت چانه زنی کارگران در تعیین میزان دستمزدشان شده است. در همین حال دین بیکر، از موسسین مرکز تحقیقات اقتصادی و سیاست گذاری، خاطرنشان می کند که سیاست پولی به نرخ پایین بهره بیشتر اهمیت می دهد تا بیکاری) .

برای همین در سه دهه ۱۹۷۰ تا ۲۰۰۰ میلادی سرمایه داری جهانی تلاش کرده کوچکترین تجمعات کارگری را یا متلاشی کند یا به دنبالهچه خود تبدیل کند تا امروز بتواند از بحران اقتصادی خود بیشترین حمله را به سطح معیشت طبقه کارگری جهانی را سازمان دهد و سرمایه دایر از قبل آن ثروتمند تر شود.

این میزگرد و این گزارش که بی بی سی میدهد نمونه بارزی است از آنچه بییش از ۱۵۵ سال پیش مارکس داهیانه بدان اشاره کرد که سرمایه داری همیشه از تجمع و کوچکترین اتحاد کارگران میترسد و به وحشایه ترین شیوه آنرا سرکوب میکنند. چرا؟ چون؛ تکامل صنعت مدرن که اکنون بورژوازی بر مبنای آن تولید ارزش اضافی و ثروت میکند باعث متشکل کزدن کارگران در کارخانه و محل کار میشود. سرمایه داری محصولات تولید شده بوسیله کارگران را به تصاحب خود در می آورد اما اتحاد و مبارزه کارگران آنرا از زیر سلطه سرمایه داری در میآورد. آنچه بورژوازی بیش از همه بوجود می آورد گور کن خود است (نقل بمعنی از مارکس و انگلس)

اگر به اوضاع امروز اروپا و آمریکا و کانادا نگاه کنیم قطعا کشورهای جنایتکار و فاسدی مثل ایران، پاکستان، ترکیه و دیگر کشورهای خاور میانه، جنوب شرقی آسیا و آمریکای لاتین و آفریقا باید حدیث خودرا بخوانند. چون سرمایه داری در این کشور ها اساسا ساخته و پرداخته خود کشورهای قدرتمند اقتصادی در اروپا ، چین ، روسیه و آمریکا هستند . بنابراین شمشیر را علیه کارگران از رو بسته اند و با ایجاد فضای اعدام و ترور، کم کردن سطح زندگی کارگران هر گونه تجمع و اعتراضی را به خون میکشانند.

حق تشکل و تجمع را از آنها گرفته اند و مثلا در ایران در سی و پنج سال حاکمیت ضد بشری سرمایه داری بکمک مذهب توانسته اند کارگران را بی حقوق تر و تشکل آنها را بر هم بزنند.

امروز جامعه سرمایه داری در اروپا و آمریکا با بوجود آوردن بحث مهاجران در سطح جامعه و هر هفته هزاران نفر در آبهای مدیترانه غرق و نابود می شوند. با ایجاد بحث مهاجران کار هارا میگیرند ، کارگران را در مقابل آنها قرار دادند میخواهند اتحاد انسانها را برای یک زندگی بهتر بهم بزنند.

اکنون راسیسم و فاشیستها کم نیستند در دولتهای فخیمه دمکراتیک سرمایه داری در دنیای امروز . راسیستها اگر زمانی از ترس مبارزات کارگران و مردم در دهه های ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰ میلادی خودشان را محافظه کار میخواندند امروز به فاشیست بودن خود افتخار میکنند و در پارلمانهای اروپایی بر کرسی منتخبین خود که سرمایه داران خرد و کلان هستند تکیه داده اند. وجود مهاجرت های میلیونی انسانهایی که از جهنم کشورهای خود فرار میکنند و سیله ای شده که سرمایه داری در اروپا و آمریکا از آنها برای شکاف در جامعه و شکاف در طبقه کارگر استفاده میکنند و این مسله امروز معضلی جدی در مبارزات کارگران و مزد بگیران در جامعه است.

امروز جامعه سرمایه داری بعد از جنگ سرد خودرا قدر قدرت دنیا میداند و بازار آزاد حرف آخر را میزند. این توهم که در دنیای یک قطبی دیگر کسی نیست و سرمایه داری راحت میتواند حرف خودرا بزند یک توهم است زیرا همین مسله بازار آزاد و نظم نوین جهانی در کمتر از یک دهه بی ارزش بودن خودرا نشان داد. در کشورهای سابق بلوک شرق میدانیم چه اوضاعی است. در رابطه با سیاست جهانی و اختلافی که بین بلوک های قدرت سرمایه داری در جهان هست . با وجود پیشرفت ارتباطات و انترنت امروز بخوبی آگاهیم که اجرای برنامه های سیاسی موجود جامعه سرمایه داری دچار تنشها در خود بلوک سرمایه داری شده. مثلا در رابطه با اوضاعی که امروز در خاور میانه هست. وجود اسلام سیاسی و سرکار آوردن آن اگر ترندی بود که خود سرمایه داری جهانی بدان دامن زد امروز آسایش را هم بر آنها تنگ کرده و وجود گروههای تروریستی در اروپا با ایجاد جو رعب و وحشت برای مردم و کارگران است، سرمایه داری در اروپا از این فضای نا امن دارد به نفع خود استفاده میکند و میخواهد مبارزات مردم را به نابودی بکشاند.

اما این همه تصویر نیست زیرا این دیوار که کارگران و مردم باشند ، مبارزات روز مره ای که مردم کارگر و زحمتکش تلاش میکنند حقانیت خودرا نشان دهند بعنوان یک طبقه قدرتمند اجتماعی که میتوانند با اتحاد خود سرمایه داری را بزانو در آورند در جریان است. . اگر به یکسال گذشته نگاه کنیم در سراسر دنیا هزاران اعتراض و اجتماعات اعتراضی علیه نظام فاسد سرمایه داری سازمان داده شده. از اعتراضات کارگران در فرانسه (جلیقه زردها)، اعتراضات سالهای ۱۳۹۶و ۱۳۹۷ در ایران چهره مقاومت و مبارزه علیه فاشیسم اسلامی را گرفته تا اعتراضات قدرتمند اجتماعی و کارگری در آمریکا ، چین روسیه ؛ چهره ای دیگر را از مبارزات روز مره مردم نشان میدهند. همین مبارزات باعث میشوند که سرمایه داری نتواند با آسایش خاطر برنامه هایش را پیش ببرد.

روز اول می ، باید روز نشان دادن قدرتمند طبقه کارگر علیه نظام فاسد سرمایه داری باشد. امروز سرمایه داری جهانی در بحرانی جدی دست و پا میزند و قریب به یک دهه است این بحران باعث شده که سرمایه داری به سطح معیشت کارگران بیشتر حمله کند اما مبارزات کارگران هم هر دوره نقشه انها را با مشلات جدی روبرو میکند. این کافی نیست باید متحدانه در سراسر دنیا علیه فساد و استثمار سرمایه داری ایستاد. پیروزی قطعی کارگران و ما مردم مبارز در اتحاد جهانی و تشکل ماست.

….

شوریده خاطر ما را برده

به جنگ مرگ و زندگی.

باید از ریشه براندازیم

کهنه جهان جور و بند

آنگه نوین جهانی سازیم

هیچ بودگان هر چیز گردند