سلام آقای سقزی،

سپاس از دقت شما و پیگیریتان در خواندن این متن. درست می گویید که “اسراییل شمالی” در صفه ۱۹ کتاب حسن پور، بر فراز موج نوین کمونیسم، نیامده. در گیومه گذاشتن این نام گزاری در اینجا بیشتر بمنظور تاکید بوده. بهتر بود که دقیق تر این نکته را بیان می کردم، آنطور که امیر می گوید (ص۲۹۲ -۲۹۱):

                      یکی ازآرزوهای بسیاری ازناسیونالیستهای کرد در بیست سال اخیر این بوده که مثل اسرایٔیل بشوند، از برنامه هایی که قدرتهای امپریالیستی دارند استفاده کنند و کردستان هم مثل اسرایٔیل شود. حتی بدتر از این، بعضی از روشنفکران ناسیونالیست کرد، پروژه صهیونیستی را به عنوان یک جنبش آزادیبخش ملّی ایده الیزه کرده اند. عده ای تروریستی مانند مناخم بگین را مبارز و آزادیخواه به حساب میآورند و برای تبلیغ نظراتش نوشته او را به کردی ترجمه و منتشر کرده اند. در حالی که بعضی از یهودیهای مترقی در اسرایٔیل و خارج از آن رژیم صهیونیستی را رژیمی آپارتاید و استعمارگر به حساب میآورند، بسیاری از ناسیونالیستهای کرد آن را نمونۀ دمکراسی و رهایی ملّی جا میزنند. من در آزادیخواه بودن خود اینها تردید جدی دارم. آنها که عملکرد اسرایٔیل را در مورد ملّت فلسطین نمیبینند، از جمله پاکسازی نژادی و قومی، جنایت جنگی، جنایت علیه بشریت، و به آن اعتراض نمیکنند و با مردم فلسطین همدردی نمی کنند و در واقع این جنایتها را انکار میکنند نه تنها خودشان آزادیخواه نیستند بلکه دانسته یا نادانسته و خواسته یا ناخواسته به تداوم این جنایات کمک میکنند. این بخشی از محدودیات های هر جنبش ناسیونالیستی مشخصا جنبش کرد است که منافعش را با منافع قدرتهای امپریالیستی هم جهت و هم سو میداند و در واقع هم هست. حساب میکند که در چارچوب این سیستم کار کند نه علیه اش. حکومت کردستان عراق به پیچ و مهرهای از این نظام تبدیل شده و میخواهد بشود. آرزویش این است که چیزی مثل اسرایٔیل شود.

پایدار باشید.

شهرزاد مجاب

۶ فوریه، ۲۰۱۹