یادداشتی در مورد “دیپلماسی” آمریکا

بعد از ۱۹۴۵ تا به امروز ، آمریکا در ۳۷ نقطه جهان ،در جنگ بوده و یا در راه اندازی جنگ ها مستقیم و یا بوسیله اجیر و امیرانش جنگ بپا کرده است.

با آمار بیست تا سی میلیون کشته.

آمریکا اساسا دیپلماسی به معنای تعامل و مذاکره ندارد .

این آمار از جنگ و جنابت ها حکایت دارد، و این به معنای این است که دیپلماسی اگر هم بتوان سراغ یافت ، اساسا دست روی ماشه و ششلول و کابوی و فشار اقتصادی و تحریم تکنیکی بوده ، که زیر ساخت دیپلماسی آمریکا بوده است.

کودتا، اشغال کشورها ، لشکر کشی ، دروغ و پرونده سازی ، ترور رهبران و اعزام آدم کش سلسله ای از این سیاست ها است که این ادعا را گواهی می کند.

بیش از صد پایگاه/ قرارگاه نظامی بویژه در اقیانوس آرام ،

با آماری در حدود دو میلیون نیروی نظامی پراکنده در سراسر جهان گویای این استدلال است

اگر چنین نیست این میلیتاریزه کردن چه جایگاهی دارد؟

هیچ کجای جهان و هیچ کدام از این دخالتها ، منجر به بهبود وضعیت نشده، و در عوض ویرانی ، دیکتاتورهایی چون پینوشه ها، آمار های وسیعی از معلول چه در خود آمریکا و چه در کشورهای مورد آشغال و جهل ، بی اخلاقی و لگد مال کردن ارزشها ی انسانی را به دنبال داشته است.

طراح و مجری این سیاست ها ، جزو بدترین آدمهای موجود در آمریکا هستند ، تاجران اسلحه ، مذاهب فروشان ، نفت فروشان و یا ارتشی هایی که در خارج کشور و در مثلا ویتنام مردم را قصابی کرده اند و در داخل آمریکا مسئول کشته شدن و معلول شدن ها هستند.

آدمهایی با سابقه جاسوسی و جاسوس پروری، ترامپ یکی از آنهاست . با پرونده پر از دروغهای اخلاقی و معاملاتی و فرار از قوانین مالیاتی خود آمریکا. با چندین بار اعلام ورشکستگی تقلبی.

این دیپلماسی ، در خارج کشور ، پینوشه ، چلبی، کرزای و آدمهای فاسد ، با ظرفیت جنایت کردن ( ، خمینی، صدام و …) را دنبال و استخدام میکند.

این سیاست برای پیشبرد کارش به این آدمها احتیاج دارد، فعال خودش را لازم دارد.

کسی جایی در جهان سراغ دارد که انسان های عدالت خواه و انسان مداری چون آلنده، و یا مصدق در قطب آمریکا بوده باشند و این به هیج وجه اتفاقی نیست.

دخالت و تلاش فعلی در ایران و ونزوئلا دقیقا در راستای آنچه تا کنون بوده و هست.

هر چه دخالت آمریکا در زندگی و سرنوشت مردم کمتر باشد ضریب ویرانی و فلاکت و باند سیاهی پایین تر!

انسانهای مدرن، فرهیخته، خواهان عدالت اجتماعی و مردم- سالار عار و ننگ دارند که به خاطر گرفتن تاج و پول و عمامه با چنین قصابان سیاسی که کراوات هم دارند و که انگلیسی هم صحبت میکنند ، مردم و انسانیت را حراج کنند.

به گواه تاریخ این کار شدنی است.