دوره پیچیده وپرشور و تلاش را پیش رو داریم
نگاهی به تحولات سیاسی ایران
به روزهای آغازین دی ماه نزدیک می شویم . یکسال قبل در روزهای دی ماه جنبشی انقلابی، دگرگون کننده وعظیمی در ایران آغاز شد که به سرعت اکثر شهرهای ایران را در بر گرفت و رژیم جمهوری اسلامی را به چالش کشید و کلیت نظام را به لرزه درآورد .خیابانها مال مردم شد و با دلی خون و پر از نفرت از بانیان چهار دهه فقر و فلاکت و نابودی جامعه ، گفتند نه این جناح نه آن جناح و از هر دوی آنها عبور کرد. جنبشی با قدرت ، از اعماق جامعه با مطالبات اقتصادی و معیشتی ، مال کارگران و محرومان، جوانان بیکار و مایوس از حال و آینده و زنانی که چهار دهه جز ستم و تبعیض هیچی نصیبشان نشد.
این جنبش عظیم اجتماعی با خواست سرنگونی وبرای خلاصی از فقر و استثمار و تبعیض و نابرابری به میدان آمد. جنبشی بدون هیج سازشی با هر یک از جناحهای رژیم ،اگرچه به شکل اولیه آن ادامه پیدا نکرد اما پس لرزه های ان هنوز ادامه دارد و جامعه ایران را وارد دوره پر تحول اجتماعی – سیاسی کردوبه یک تقابل طبقاتی میان اردوی کار و نظم استثمارگر سرمایه و دولت و دستگاههای حامی آن تبدیل شده است .
بر شانه های این جنبش اجتماعی و سرنگون طلبانه تحولی ایجاد شده که با تمام سختی و مرارت وتقابل وحشی گرانه رژیم و اوباشان حامی آن، می رود که در سیر پیشروی های خود به تحولی بر گشت ناپذیر و تعین کننده در سیاست ایران تبدیل شود . معلوم شد که این جنبش اعتراضی یک طغیان از سر استیصال نبود، رعدو برقی در آسمان بی ابر نبود، عصیان نبود ، بر عکس جنبشی از اعماق جامعه ، منتظرفرصت بود تا خود را به جامعه ، به رژیم و به جهانیان بقبولاند که دیگر این جهنم را تحمل نخواهد کرد . این جنبش خط قرمزها را در نوردید و دیوار اختناق را شکست .ما شاهد یک جنبش عمومی با اعتصاب های کارگری، حضور پر شور جوانان و زنان در خیابانها و تقابل جانانه با نیروهای سر کوب بودیم و امروز این جنبش در ادامه خود در شکلهای مختلف در میان اقشار مختلف اجتماعی معلمان ، بازنشستگان ، دانشجویان ،رانندگان ،کارگران به شکل اعتصاب و تظاهرات بطور مدام و لاینقطع ادامه دارد و با شروع اعتراضات و اعتصابات نیشکر هفت تپه و فولاد که بیشتر از یک ماه ادامه داشت ، باطرح خواستهای معیشتی و علیه خصوصی سازی و به چالش کشیدن کلیت سیستم حاکم ،طبقه کارگر و رهبران جسورآن به راس این جنبش اجتماعی رانده شد و امروزکارگرو رهبران آن حرف اول را می زنند.
اکنون فولاد و هفت تپه به نیابت از طبقه کارگر ایران در رو در رویی طبقاتی و طرح مطالبات سیاسی- طبقاتی خود ،تشکیل شورا وادعای اداره شورایی کارخانه توسط خود کارگران به مسئله کل جامعه تبدیل شده و اعتراض و مبارزه سایر اقشار اجتماعی را تحت تاثیر قرار داده و حمایت آنان را به خود جلب کرده است .
اکنون در تحولات کنونی زمین زیر پای همه داغ شده و همه به تقلا افتاده اند که چگونه با پیشرویهای این جنبش که اکنون طبقه کارگر و رهبران جسور آن در راس آن قرار دارد روبرو شوند . ما شاهد هستیم که چگونه مسئله اعتصاب و اعتراضهای خیابانی هفت تپه و فولاد و دستگیری رهبرانی همچون بخشی و فعالین کارگری فولاد و تلاش برای آزادی آنان از چنگال دستگاههای اطلاعاتی و امنیتی رژیم به مسئله جامعه و اعتراضات اجتماعی در میان معلمان ، رانندگان و دانشجویان در دفاع از کارگران و رهبران آنان تبدیل می شود .
اکنون طبقه کارگر تنها خواهان بهبود معیشت و پرداخت حقوق های معوقه نیست ، علیه دولت و دزدی و فساد و غارت ثروت مردم است ، علیه استثمارکار مزدی و با شعارکار گر میمیرد ، ذلت نمی پذیردو کارگر آگاه است ، به میدان آمده ودر صدر جامعه قرار گرفته است.دولت و دستگاههای امنیتی و اطلاعاتی با دستگیری و شکنجه و قراروثیقه های سنگین قصد شکستن و قلع و قمع این اعراضات را دارد، و از طرف دیگرمعلم و راننده و دانشجو و بازنشسته به دفاع از کارگران و رهبران دستگیر شده آنان بر می خیزند.
دوره سخت و پیچیده و پر تلاش را پیش رو داریم
تقابلهای سخت اردوی کارو سرمایه در راه است . این تقابلها بسته به تناسب قوا میان اردوی آزادیخواهی و دشمن ، هر چقدرفرازو نشیب ، پیشروی و عقب نشینیهایی در سیر پیشروی خود داشته باشد ،اما عقب نخواهد نشست و نمی تواند به این وضع رضایت دهد.غول از شیشه بیرون آمده و این وضاع قابل بر گشت نیست . راه پیشروی برای طبقه کارگر و همه محرومان برای خلاصی از این جهنم باز است و عقب نشینی ممکن نیست .دولت جمهوری اسلامی با تمام امکانات هر روز در تدارک تقابل با این جنبش ، به شکست کشاندن و نجات خود است . دولت از ارائه راه حل اقتصادی و سیاسی برای نجات از این بحران عاجز است و همه جناحها و دارودسته های رژیم برای نجات خود پشت سرخامنه ای به خط شده و علیه کارگر و مردم آزادیخواه متحد شده و شمشیر می کشند.
هر درجه از پیشروی جنبش برای خلاصی از استثمار، واختناق و سرکوب به همان درجه وحشیگری و سرکوب رژیم را به همراه خواهد داشت. راه مقابله و تضمین پیشروی و پیروزی در این مبارزه اتحاد درونی طبقه کارگر، ایجاد تشکلهای سراسری شورایی توسط کارگران ، معلمان و رانندگان و دانشجویان برای مقابله نهایی تا سرنگونی وبر پایی حاکمیت شورایی توسط کارگران و خود مردم است .وظیفه همه آزادیخواهان و احزاب چپ و کمونیست است که با تمام توان بکوشند که در این رویارویی راه پیشروی تا پیروزی طبقه کارگر و همه محرومان را هموار کنند.دوره سخت، پرتلاش و شورانگیزی را پیش رو داریم. برای تقابلهای حاد سیاسی و طبقاتی پیش رو باید آماده بود.
***