زنده باد شوراهای مستقل کارگری!
(سخنی پیرامون اعتصابات و اعتراضات اخیر کارگری)
موج جدید اعتصابات و تجمع های اعتراضی کارگری در دوره اخیر، به ویژه در گروه ملی فولاد اهواز و نیشکر هفت‌تپه و راه آهن و رانندگان کامیون، جنبش کارگری را وارد فاز جدیدی ازاعتصابات واعتراضات در دوره کنونی کرده است. موفقیت و نکات مثبت و برجسته این اعتصابات وهمچنین اعتصابات گذشته در درون بخشهای مختلف جنبش کارگری ، باعث شده است که نمایندگان کارگری پخته تراز گذشته عمل کنندو با جدیت هر چه بیشتربه سمت و سوی طرح کردن راهکاری دیگر برای پیگیری مطالبات خود، از جمله طریق شوراهای مستقل کارگری اقدام کنند تا باچشم‌انداز جدیدی دوره دیگر از نبرد خود را با دشمنان طبقاتی شان بگشایند.
اول مردادماه را با اعتصاب سراسری رانندگان کامیون و کامیونداران در دهها شهرو استان مختلف با فراخوانی کوتاه و از قبل اعلام شده ، آغاز کردیم . همزمان با شروع این اعتصاب ، شاهد اعتصاب سراسری کارگران راه آهن و اعتصاب ٢هزار تن از کارگران کوره پزخانه های تبریز ، اعتصاب کارگران و کارمندان شرکت پتروشیمی ماهشهر و چندین اعتصاب و تجمع اعتراضی کارگران در دیگر نقاط ایران در روزهای نخست مردادماه بودیم .
حال در نیمه دوم مرداد ماه نیز شاهد تجمعات و اعتصابات دیگر نیز هستیم که هر کدام به نوعی تاثیرات فزاینده ای میتواند برروند نبرد طبقاتی جنبش کارگری درایران داشته باشد . تاثیراتی که مبارزات جنبش کارگری را وارد فاز جدیدی از اعتراضات و اعتصابات خود کرده است .
کارگران در ایران پیشینه مبارزات طولانی برای تحقق خواستهایشان در پرونده خود دارند . بی شک سندیکای کارگران نیشکر هفت تپه ، گروه ملی فولاد اهواز و کارگران راه آهن جزو همین دسته از کارگرانی هستند که تجارب ارزشمندی در دست و پنجه نرم کردن با دولت سرمایه داران برای به دست آوردن حق خود در فاصله میان ۴٠ سال گذشته به گنجینه تجربیات طبقه کارگرایران افزوده است .
و اما اینبار کارگران نیشکر هفت تپه دور جدیدی از اعتصاب را دراعتراض به واگذاری بخشهای مختلف شرکت کشت و صنعت هفت تپه به شرکتهای دیگر از چندین روز پیش آغاز کرده اند و بشدت نسبت به تکه پاره کردن شرکت که کار و زندگی آنان را به نابودی کامل می کشاند معترضند و اعلام کرده اند این بار تا باز پس گیری مجتمع کشت و صنعت نیشکر هفت تپه از بخش خصوصی و تحقق دیگر خواستهایشان از قبیل سازماندهی قراردادهای کار، ثبت قرارداد قانونی، پرداخت به موقع دستمزدها ، دست از اعتصاب نخواهند کشید.
همچنین و درادامه مبارزات شبانه روزی کارگران در ایران ، کارگران گروه ملی صنعتی فولاد اهواز نیز که شامل بخشهای کارخانه فولادسازی، نورد کوثر، نورد تیرآهن، کارخانه لوله سازی و ماشین سازی است و حدود ۴ هزار کارگر شاغل دارد در مقابل ساختمان مرکزی بانک ملی اهواز با سر دادن شعارهای کارگر میمیرد، ذلت نمی پذیرد بر ادامه مبارزه تا تحقق کلیه خواسته هایشان تأکید دارند. در این تجمع یکی از کارگران معترض گروه ملی صنعتی فولاد اهواز طی سخنانی اعلام میدارد که : “ما اهرم اقتصادی کسی نیستیم و هیچ سرمایه گذاری نمی تواند ما را اهرم بهتر شدن اقتصاد خود قرار دهد.ما کارگریم، ما چرخه صنعتیم و قدرت خود را میدانیم. ما باید شورای مستقل کارگری تشکیل بدهیم. با تشکیل شورای مستقل کارگری و نظارت بر اعمال این آقایان ما میتوانیم راهکار را پیدا کنیم .
تلاش برای ایجاد شوراهای مستقل کارگری که کارگران گروه ملی صنعتی فولاد اهواز و هفت تپه به درستی امروزبرآن پای میفشارند به عنوان یک ضرورت و یک نیاز طبقاتی و مبارزاتی دردوره کنونی دربرابر فعالین کارگری برای ادامه روند مبارزات شان قرارگرفته است. که بدون شک پیروزی در چنین حرکتی ی میتواند چندین گام مبارزات جنبش کارگری را به رو به جلو هدایت کند .
حال نتیجه میگیریم که جنبش کارگری با چنین موقعییتی که در دوره کنونی پیدا کرده است می تواند همچون گذشته فعالترین جنبش اجتماعی در دوره کنونی باشد و سکان اعتراضات را در کارخانه و خیابانها بدست گیرد وگام درجهت سراسری شدنشان بردارد و همگان را دراعتراض و اعتصاب و مبارزه خود فرا خواند .
در چنین شرایطی روی سخن با کارگران پیشرو و سوسیالیست و فعالینی است که در موقعیت رهبری این مبارزات قرار دارند. آنها که درراس حرکت های پیش رو نقش آفرینی میکنند، باید برای به پیروزی رساندن و پیوند زدنش با دیگر اعتصابات و اعتراضات دیگر دربخشهای مختلف جنبش کارگری، اقدام جدی از خود نشان دهندو تلاششان را در این عرصه بیشتر کنند .
در این دوره که به درست بر ایجاد شوراهای مستقل کارگری، یعنی مستقل از دولت و کارفرما و دخالت آنها تاکید میشود، نباید اجازه داد جریانات اپورتونیست و پوپولیست با سو استفاده از چنین حرکت مثبتی در جنبش کارگری،ایجاد شوراهای مستقل کارگری را با “شوراهای همگانی و مردم” در دیگر نقاط جامعه، که از آخوند تا سرباز و پولدار و بی پول، مذهبی و کمونیست و غیره را میتواند در بر بگیرد و برای یک امر دیگر ضرورت پیدا میکند یکی کنند و با آن مخدوش نمایند، مخدوش کردن این سنت طبقاتی-کارگری و پرچم حربه شناخته شده پوپولیستهای چپ نما “مردم” گرا هستش که مستقیما به زیان شکل گیرل صف مستقل کارگری-سوسیالیستی طبقه کارگر تمام میشود، و در نهایت به زیان روند سرنگونی انقلابی و دست یابی به آزادی و برابری و سوسیالیسم!
از اینرو پای فشاری بر ایجاد شوراهای مستقل کارگری در مراکز کار به عنوان ارگان تصمیم گیرنده و رهبری کننده در مقابله با دولت و کار فرما و غیره و گسترش و اتحاد این مراکز و شوراها در کلیه مراکز کارگری رمز پیروزی کارگر نه تنها در جدال امروزی با کارفرما و دولت که پایه های اتحاد سازمانیافته ، مترقی و سوسیالیستی در تسریع به روند سرنگونی انقلابی جمهوری اسلامی و استقرار سوسیالیسم و حکومت شورائی کارگری را نیز به همراه خواهد داشت.
گسترش ارتباط فعالین و پیشروان کارگری بخش های مختلف جنبش کارگری با یکدیگر، بطوریکه بتوانند مبارزات کارگران را در محدوده های هرچه وسیعتری به هم مربوط سازند، هم پیش درآمد ایجاد تشکل های نیرومند کارگری است و هم راه را برای سراسری شدن این مبارزات هموارتر می سازد. آغاز چنین روندی، تحولی در جنبش کارگری ایران محسوب می شود و این حرکت انقلابی مایه افتخار شبکه مرتبط پیشروان و فعالین کارگری خواهد بود که زمینه ساز چنین تحولی در جنبش کارگری در دوره کنونی را فراهم میآورند.
پیش به سوی اتحاد هر چه بیشتر طبقاتی جنبشمان، پیش بسوی ایجاد شوراهای کارگری با پرچم و سیاست سوسیالیستی!
منبع: شماره ۶٣ نشریه سوسیالیسم امروز
٣ شهرویور ١٣٩٧
٢۵ اوت ٢٠١٨