شرم بر نمایندگان سازمان جهانی کار ( آی، ال، او) باد
نشست مشترک نمایندگان سازمان بین‌المللی کار (آی، ال، او) و تشکلهای ضد کارگری خانه کارگر ایران صبح روز ۴ اردیبهشت ۹۷ در محل اتحادیه مرکزی تعاونی‌های مصرف کارگران ایران (امکان) با حضور سه نماینده این سازمان به نام‌های دیتی آندرس (مسئول مقاوله نامه‌های حقوق بنیادین آی، ال،او)، کاسترو (مسئول امور حقوقی کارگری آی، ال،او) و سانچیر (مسئول امور کارفرمایی آی، ال، او) با هدف به اصطلاح آشنایی با تشکلهای کارگری خانه کارگر ایران برگزار شد.
دور از انتظار نبود که باید در این جلسه علیرضا محجوب (دبیر خانه کارگر و رئیس فراکسیون کارگری مجلس) محمد حمزه‌ای (مسئول امور بین‌الملل خانه کارگر ایران) و سهیلا جلودارزاده (عضو شورای مرکزی خانه کارگر، رئیس اتحادیه زنان کارگر و نماینده مجلس شورای اسلامی) از در فریبکاری وارد می شدند و تمام تقلاها و برنامه هایشان در راستای اعمال بی حقوقی، فقر، بیکاری و نداری بر دهها میلیون کارگر و بیکار را به عبث وارونه گزارش کنند.
اما خطاب ما کارگران به نمایندگان مماشات گر و ریاکار سازمان جهانی کار است که به راحتی در راستای رسیدن به منافع ضد انسانی سودجوئی و معامله گری با صاحبان قدرت و ثروت، خود را به کری و کوری می زنند و ابله وارانه وانمود می کنند که هیچ شکایت و اعتراضی از جانب کارگران تحت ستم ایران نه دیده اند و نه شنیده اند.
دیتی آندرس به عنوان مسئول مقاوله نامه‌های حقوق بنیادین «آی، ال، او» چشم در چشم کارگران ایران از نقض و زیر پا گذاشته شدن مقاوله نامه های ۸۷ و ۹۸ توسط حکومت ایران که بر ایجاد تشکل های مستقل کارگری تأکید دارد، با شرمساری می گذرد و با ژستی حاکی از بی اطلاعی در کنار دو یار دیگرش بر سر میز همسوئی با ناقضان حقوق بنیادی کارگران ایران گفت و شنود می کنند. درحالی که قبلا بارها نامه های اعتراضی و شکایات مکتوب تشکلهای مستقل کارگری در مورد نقض مقاوله نامه های ۸۷ و ۹۸ سازمان جهانی کار توسط حکومت ایران به سازمان مطبوعشان ارسال شده و بارها در مورد سرکوب اعتراضات کارگری و تهدید و بازداشت و زندانی نمودن فعالین کارگری به جرم عضویت در تشکلهای مستقل کارگری و دفاع از حقوق کارگران با اتهامات واهی از قبیل اقدام علیه امنیت ملی و غیره توسط دستگاههای قضائی، امنیتی و انتظامی نامه نگاری شده و بارها نامه هائی با خواست اخراج نمایندگان خانه کارگر که یک نهاد دولتی و ضد کارگر است از سازمان جهانی کار به طور مستقیم یا غیر مستقیم از طرف تشکلهای مستقل کارگری به دستشان رسیده است، بی شرمانه از دیدار با مسئولان وزارت کار و گروه‌های خانه کارگری ابراز شعف می کنند. این کر و کوران مصلحتی سازمان جهانی کار، نامه های تشکلات مستقل کارگری به سازمانشان که مخصوصا خواستار اخراج نمایندگان خانه کارگر که یک تشکل دولنی و کاملا ضد کارگر است، را نمی بینند و به بلاهائی که طی چهار دهه عوامل همین تشکل ضد کارگری چه در زمینه جاسوسی و شرکت مستقیم در سرکوب کارگران و چه در زمینه تحمیل انواع بی حقوقیها و مخصوصا دستمزدهای ۵ برابر زیر خط فقر بر کارگران اهمیت نمی دهند و همچنان اصرار بر حمایت از این نهاد ضد کارگری و عضویتش در سازمان جهانی کار دارند تا بتوانند بر روابط منفعت طلبانه سیاسی و اقتصادی یک درصدی های حاکم بر کشورهایشان ادامه دهند و در این راه ابائی از ادامه سرکوب اعتراضات کارگری، بازداشت و زندانی شدن فعالین کارگری و به طبع آن به ورته نابودی بیشتر سوق دادن زندگی اکثریت انسانهای کارکن ایران ندارند.
ما باز هم از سازمان جهانی کار و نمایندگانی که به ایران فرستاده اند می خواهیم بیشتر از این تن به ننگ و مماشات برای تأمین منافع حقیر و ضد انسانی خود در ازای چشم پوشی از ظلم و ستمی که دولت و کارفرمایان بر کارگران ایران اعمال می کنند، ندهند و صدای اعتراض کارگران ایران که امروزه تمام میادین و خیابانهای شهرها را پر کرده است، بشنوند.
جوانمیر مرادی ۷/۲/۱۳۹۷
@anjomanbfk