شاپور احسانی راد: هیچ جایی در دنیا سهم دستمزد در قیمت تمام شده کالا زیر ۵ درصد نیست !!!

حداقل دستمزد در ایران پایین ترین سطح در جهان است، شب گذشته این جملات را معاون روابط وزیر کار،ظریفی ازاد یکی از ضد کارگری ترین چهره های شورای عالی کار، در برنامه شبکه دو در رابطه با” تعیین حداقل دستمزد” ابراز داشتند، در ادامه اعتراف کردند که “سهم دستمزد” در اقتصاد امریکا بیش از ۷۵ درصد، در استرالیا بیش از ۶۵ درصد، در اکثر کشورها بالاتر ۵۰ درصد و در تعداد کمی از کشورها نیز ۲۵ تا ۳۵ درصد می باشد و ایران با زیر ۵ درصد، پایین ترین رقم دستمزد را در چهان دارد، ما اظهار نظر مفصل در باره مقوله مهم ” سهم مزد در قیمت تمام شده کالا” را به کارشناسان اقتصادی و تاثیر این مقوله را در زندگی چهل و دو میلیون خانوار کارگری و بطور کل جامعه را به کارشناسان اقتصاد سیاسی واگذار می کنیم اما بطور یقین می توانیم اشاره کنیم حتی افزایش ۳۰ درصدی افزایش دستمزد، چیزی حدود ۳ تا ۵ درصد در قیمت تمام شده کالا تاثیر می گذارد، ضمن اینکه برای ما کارگران این امری بدیهی است که ” سرمایه” نه یک عدد و یا مقداری پول، بلکه یک رابطه اجتماعی است که نه تنها بر سیاست، بل بر اقتصاد،فرهنگ و اخلاق جامعه تاثیر می گذارد و از همین روست که امروز برای کارگران مثل روشن است که چرا با این سهم نازل دستمزد در قیمت تمام شده کالا، ابعاد اینهمه گرانی کالاها و تورم از کجاست؟ بواقع همه حقوق های نجومی، املاک نجومی، سواریهای لوکس، پاداش های نچومی،پورسانتها، ریخت و پاشها و… در “سهم و جبران قیمت تمام شده کالا” لحاظ می شود و اینگونه است که دولت به عنوان کارفرمای بزرگ و در یک اقتصاد رفاقتی سالها با سوئ استفاده از انجماد دستمزدها زیر ۵ درصد و به قیمت نابودی زندگی میلیونها کارگر، همه اختلاس ها، دزدی ها، غارت و چپاول باندها و بنگاه های پول برباد ده و پول خور خود را پوشش می دهد و به ناگهان در زمان تعیین حداقل دستمزد با دستکاری عامدانه در شاخص های اقتصادی، نرخ تورم را پایین می اورند و با شامورتی بازی در شورای عالی کار حداقل دستمزد چند برابر زیر خط فقر را بر زندگی کارگران تحمیل می کنند، اعتراف صریح ظریفی ازاد که ایران در قیاس با دیگر کشورها پایین ترین حد دستمزد را دارد، اعتراف شرم اور محجوب که سبد معیشتی دو میلیون و هفتصد هزارتومانی به اندازه ای است که خانوار کارگری لخت نباشند، بخورند و نمیرند و در سر پناهی باشند، اعتراف هادی ابوی که می گوید: هزینه های که در سبد مصرفی خانوارهای کارگری لحاظ کردیم با اقلام اساسی معیشت کارگران سر و کار دارد و سفره کارگران را کوچکتر کردیم و با چنین شرایطی به رقم سه میلیون و ۷۰۰ هزار تومان به عنوان خط معیشت رسیدیم، اعتراف ناصر چمنی که می گوید: دولت و کارفرمایان هر دو در یک سمت و سو حرکت می کنند، اعتراف صادقی مبنی بر ” لمپن ” بودن تشکل های کارگری دولت ساخته و نماینده های ان که در شورای عالی کار حضور دارند و اعترافات دیگر مقامات چمهوری اسلامی مبنی بر ۶۷ درصد شکاف دستمزد با تورم موجود، به ما کارگران نشان می دهد که شورای عالی کار مقبولیت و مشروعیت ” تعیین حداقل دستمزد” را ندارد و تنها چاره ما کارگران همانطور که در بیانیه پنج تشکل مستقل کارگری اعلام شده است بر مبنای سبد هزینه معیشت امروزه، حداقل دستمزد پنج میلیون تومانی است که باید با اتکا به اتحاد و همبستگی، اعتراض، اعتصاب، تجمع و نیروی قدرتمند اجتماعی حود کسب کنیم