چالش ” تعیین حداقل دستمزد” امسال، در مقابل دولت سرمایه داران
شاید اگر روزی سی اعتصاب، تجمع و اعتراض کارگران، معلمان، بازنشستگان و دانشجویان برای مطالبات معیشتی در این شش ماه منتهی به امسال نبود و اگر جنبش اعتراضی اجتماعی طبقه کارگر در طی ده روز در بیش از صد شهر فریاد اعتراض شان به گرانی، تورم، بیکاری، فساد، دستمزدهای زیر خط فقر و گرسنگی را به خیابان نمی اوردند، امسال نیز مثل سالهای پیش دولت و کارفرمایان، با وجود شدت اعتراض کارگران، با سناریوهای دغلکاری و سرکوب، دستمزدهای چند برابر زیر خط فقر را به میلیونها کارگر تحمیل می کردند اما وقتی دهها جوان رعنا و ارزومند زندگی در طی جنبش اعتراضی فرودستان با گلوله های داغ سرمایه پرپر شدند وقتی که هنوز پس از دو هفته از اعتراضات خیابانی خانواده ها، ناباورانه جنازه های جگر گوشه خود را خونین و مالین روی دست خود می بینند، می توانیم بگویم که تعیین حداقل دستمزد، امسال می تواند حدیثی دیگر را رقم بزند، وقتی که ارواح خبیثه ایی که سالها در اعماق اجتماع نه دیده می شدند و نه حتی صدایشان شنیده می شد به ناگهان چون سیل در خیابابان فریاد معیشت و منزلت سر دادند، وقتی که فرودستان به چشم خود دیدند که سرمایه داران برای سود و منافع میلیاردی، املاک و حقوق های نجومی، دزدی و اختلاس هیچ ابایی از سلب حق حیات انسانها ندارند باید تاکنون فهمیده باشند که با دستان خودشان غولی را از بطری بیرون اوردند که دیگر برگرداندن ان به جای اول خود غیرممکن است، غولی که امروز با اتحاد، همبستگی و قدرتمند شدن نیروی  اجتماعی طبقه کارگر خود را بر همگان اشکار کرده است با ازاد شدن نیروی غول فرودستان، می توان گفت امسال ” تعیین حداقل دستمزد” حکایتی دیگر داشته باشد، بطور واقعی امسال طبقه کارگر ایران با توجه به انجماد دستمزدها در طی همه این سالها، سهم نازل( زیر پنج درصد) مزد در قیمت تمام شده کالا و تورم افسارگسیخته ایی که با کاهش ارزش پول ملی و افزایش سرسام اور نرخ دلار خود را اشکارتر تداعی می کند، مطالبه” حداقل دستمزدی” پنج برابر دستمزد کنونی را با همه قدرت و توان خود فریاد خواهند کشید. این مطالبه دستمزدی است که حق ماست و این تازه به اندازه ایی است که ما حقوق بگیران را از زیر خط فقر در می اورد و نافی مبارزه برای دستمزدی که خط رفاه را برای ما تامین کند نخواهد بود

  امروز برای مزدبگیران و کل جامعه مثل روز روشن شده است که اگر انسانها به دو طبقه متخاصم و غیرهم جنس تقسیم شدند که هیچ درک، حس و زبانی مشترکی ندارند از مناسبات سرمایه ایی است که دستمزدهای زیر خط فقر را بر ما تحمیل کرده است ، اگر کودک کار، کولبر، دستفروش، کارتن خواب و گورخواب هست، اگر قتل، جنایت، خشونت و رذیلت فردی و پلیدی اجتماعی هست اگر خودفروشی،کلیه فروشی،فرزند فروشی، خودکشی و..هست، اگر حق اعتصاب، اعتراض و تشکل و حقوق شهروندی، ازادی بان و عقیده، احزاب و مطبوعات ازاد نداریم و اگر عده ایی سرمایه دار و کارفرما و دولتیان حافظ منافع انها با ثروت های افسانه ایی به کاخ ها و مرکب های میلیاردی دست یافتند و به خدایگانی مبدل شدند که  برای انسان و انسانیت هیچ حرمتی قائل نیستند از ارزانی ما کارگران و تحمیل دستمزدهای زیر خط فقر برماست، خط فقری که بانی و مسبب ان روابط منحط سرمایه داری است.

با در نظر گرفتن بدیهیات غیر قابل انکار بالا که بصورت مستدل روشن می کند که ریشه اعتراضات ده روزه اخیر در فقر و بی حقوقی اکثریت جامعه بوده است، امسال”تعیین حداقل دستمزد” به عنوان مطالبه اصلی کارگران چالشی است که در مقابل صاحبان صنایع،سرمایه داران و دولت به عنوان کارفرمای بزرگ قرار دارد و بی شک عدم حل افزایش چند برابری دستمزد ، نه تنها باعث عمیق تر شدن شکاف فاحش طبقاتی، فقر و فلاکت میلیونها حقوق بگیر خواهد شد بلکه خود این بحران حاد اقتصادی اجتماعی  باعث شعله ورتر شدن خیزش دوباره جنبش اعتراضی در خیابان ها می گردد

۳ بهمن ۹۶