دیگران” هم به خاطر کرکوک مقصرند
رهبری احزاب اپوزیسیون ایرانی مستقر در کردستان که طی بیش از دو دهه و سال های سال است که با ارسال پیام های تبریک از چپ و راست، بیخود سران فاسد این دو عشیره منحط را دلسوز مردم صدا زدند، برایشان اغراق آمیز پیغام های دروغین فرستادند.، به آنها لقب رهبر و عزیز دادند
کار ی که بخشا برای حقوق( موچه) ، پول و مسکن بوده و هست و بخشا به این خاطر که خود شان هم به همان شیوه سیاست میکنند، و پا در همان سنت و روش ها دارند.
آنها این سران فاسد را رهبران کرد خطاب کرده اند .
چیزی که به خاطر حزب و سازمان خودشان بوده است.
به این ترتیب در مردم توهم و خوش باوری نسبت به این سران فاسد عشیره ها ایجاد کردند.
ابتذال و نامردی سیاسی را تا به آن حد پیش بردند که برای خوش رقصی نزد عشیره بارزانی فوآد مصطفی سلطانی ( فوادی که آنها نا سلامتی ادعا میکنند رفیق و رهبرشان بوده و عکس اش از در و دیوار مقر هایشان هنوز که هنوز است بالا میرود)را در صدور قطعنامه ای “مقصر” دانستند، قطعنامه ای( که به درست به نفوذ اجتماعی کومله آن زمان افزود و ریشخند تاریخ این که اینها از سایه این نام محبوب امروز هم میخورند ولی در حضور بارزانی زبونانه “خطا” را حواله کاک فواد میکنند) در سال ۱۳۵۸ صادر شد و خواهان خروج قیاده موقت از کردستان ایران شده بود ، چرا که قیاده که در آنزمان در کنار رژیم ایران علیه ما مسلحانه می جنگید.
این اپوزیسیون در اشک و خون های ریخته شده ، در آوارگی مردم ، در غرور های مچاله شده و شکسته ، در شرمساری ملت کرد و انسانهای آزادیخواه، سکولار و دلسوز که امروز در گوشه گوشه کردستان ها و در خارج کشور عمیقا جریحه دار ند، آه و افسوس میخورند، سر افکنده و سوگوارند، سهم دارند.
اینها هم تاوان دارند . اینها هم مقصر اند.