در ٣۴ مین سالگرد تشکیل حزب کمونیست ایران!
یازدهم شهریور ماه ١٣۶٢ خورشیدی یاد آور تلاش و از خود گذشتگی جمعی کمونیست برای تشکیل حزب کمونیست ایران است، تلاشی صادقانه در شرایطی حساس و سرنوشت ساز، تلاشی صادقانه بدین معنا که در آن شرایط دشوار و شرایط زمانی خاص سایه شوم حاکمیت سیاسی جمهوری اسلامی بر زندگی مردم و گذران توده‌های ستمدیده گسترانیده و وحشیانه ترین سیستم حکومتی را در ایران برقرار کرده بود، این حزب تشکیل شد.
از نیروهای اصلی تشکیل دهنده حزب کمونیست ایران تشکیلات کومه‌له با نیروئی وسیع از کادرهای آبدیده و مجرب جنبش کمونیستی و پشتوانه‌ای توده‌ای وعظیم از نیروی پیشمرگان فعال و درگیر در جنبش انقلابی کردستان و از پایه‌های اساسی جنبش انقلابی و بازوی مسلح کارگران و زحمتکشان در کردستان، همراه با اتحاد مبارزان کمونیست (سهند) و جمعی از کادرهای سابق سازمان پیکار و سازمان چریکهای فدائی خلق و سازمان رزمندگان طبقه کارگر و سازمان وحدت انقلابی و ….. بعد از پروسه‌ای بحث و جدل سیاسی بر سر پیش نویس هائی که از جانب کومه‌له و سهند تنظیم شده بود و در اختیار سازمانها و جریانات چپ قرار گرفته بود و بطور علنی نیز در سطح جنبش پخش گردیده بود، منجر به سمینار هائی نیزموسوم به سمینار شمال و جنوب در سطوح مختلف چه در کردستان در مناطق آزاد شده و چه در خارج کردستان گردید و این پروسه شاید گفت چند ماهه تا مقطع ١١ شهریور ١٣۶٢ خورشیدی که کمیته ای برگزار کننده و کمیسیون های گوناگون در عرصه‌های مختلف آن که فراخوان دهنده آن بود، حزب کمونیست ایران تشکیل شد.
در اولین اطلاعیه خود که خطاب به جنبش منتشر شد پس از چند روز کار فشرده با شرکت جمع زیادی از کادرهای زبده کمونیست در سطح جنبش به این مهم دست یافتند. گامی مهم در راهی دشوار و حیاتی برای هدفی پرارزش.
حال اگر با دیدی انتقادی و سازنده به این پروسه تشکیل حزب بنگریم، شاید و قطعا خالی از اشکال و کمبود نبوده و اصولا برای شروع هر کاری و یا پروژه‌ای در ابتدای کار علیرغم تمام پیش بینی ها و اقدامات، موانعی بر سر راه ایجاد میشود و اینرا در مراحل گوناگون و پیش آمده میتوان بررسی ومورد تجزیه و تحلیل قرار داد و برای موانع پیش پا راه حل جدی یافت.
نا گفته پیداست شرایط خفقان و سرکوب سیستماتیک و قدم بقدم رژیم جنایتکار جمهوری اسلامی در قلع وقمع مبارزان انقلابی ، کارگران و زحمتکشان و بازپس گیری دستاوردهای قیام توده‌ای و مردمی چه در محیط شهرها و چه در محیط کارخانه‌ها و کارگاههای تولیدی که همگی شوراهای خود را بوجود آورده بودند، در مجمع عمومی هایشان تصمیم گیری مینمودند، اینها را همگی با قصاوت و وحشیگری هر چه تمامتر سرکوب نمود. رعب و وحشت ایجاد نمود و کارگران را وادار به عقب نشینی از ابتدائی ترین خواستهایشان نمود، در کردستان بواسطه جنبش زنده و سازمان داده شده توده‌ای در مقابل بازپس گیری دستاوردهای قیام، پا بمیدان مبارزه‌ای جدی و حق طلبانه گذاشت. کومه‌له که خود را نماینده و زبان حال زحمتکشان کردستان و کارگران میدانست و بحق در این راستا نشان داده بود که کارگر و زحمتکشان کردستان که جنبش انقلابی کردستان و درحمایت از این جنبش فعال بود در مقابل خط مماشات طلبانه و سازشکار قد علم میکرد و لحظه‌ای بدان میدان نمیداد.
واین خود برای نخستین بار در جنبش حق طلبانه مردم کردستان نشان داد که چپ رادیکال و کمونیستها این جنبش عادلانه کردستان را تنها نمیگذارند و با افقی سوسیالیستی و کارگری در این جهت برای رفع ستم ملی و حق تعیین سرنوشت مردم کردستان ،کارگران و توده ستمدیده را فراخوان میدهد و در راس این حرکت میماند. با این توضیحات لازم بازمیگردیم به مرحله حساس تشکیل حزب کمونیست ایران و پشتوانه این حزب از جریانی توده‌ای ومعتبرو قابل اعتماد زحمتکشان با بازوی مسلح اش و جریانی رادیکال سوسیالیست که پشتوانه این حزب شد و با روی آوری جوانان مبارز و دانشجویان، زنان آزاده و ستمدیده جامعه ما مورد توجه قرار گرفتن سیاستهای شفاف و روشن این حزب به نسبت مسائل و معضلات کارگران و محرومان جامعه در محیط های کارگری نشان از آن دارد که حزبی زمینی و پای بند به اصول و منافع کارگران و عدالت اجتماعی که هدف خود را انقلاب اجتماعی به نیروی واقعی و اکثریت جامعه یعنی کارگران و زحمتکشان میداند.
حزب ما برای برقراری یک نظام سوسیالیستی مبارزه میکند و تحقق ان از مسیر انقلابی میگذرد که در آن طبقه کارگر به عنوان یک طبقه اجتماعی قدرت سیاسی را بدست میگیرد و سه رکن اصلی استراتژی آگاهگری، آموزش و ترویج، سازمان و تشکیلات است.
حزبیت ، تشکلهای کارگری ،سازمانهای توده ای، فعالیت علنی و قانونی ، سازماندهی یک قطب سیاسی چپ سازمان و تشکیلات این استراتژی کمونیستی ست. انتر ناسیونالیسم بخشی از هویت ماست
حزب کمونیست ایران برای یک دوره بستر اصلی جریان چپ رادیکال و سوسیالیست ایران بوده و هم اکنون نیز از بهترین موقعیت برای ایفای نقش متحد کننده در میان طبقه کارگر و دیگر توده های زحمتکش و تحت ستم در کردستان میباشد. در سطح سراسری هم شمار قابل ملاحظه ای از فعالین چپ و کمونیست و محافل کارگری خود را متعلق به این حزب میدانند. آنچه که برای حزب کمونیست ایران ضروری ست تا خود را برای ایفای نقش در انقلاب کارگری آتی و در هر گونه تحول سیاسی در این جامعه آماده کند ، یعنی محکم کردن جای پای خود در میان طبقه کارگر ایران و آمادگی برای حضور در کشمکش های سیاسی و طبقاتی این جامعه است. ( از سند استراتژی حزب کمونیست ایران در کنگره یازدهم حزب کمونیست ایران).تاکیدها از من است.
باشد که در آستانه سالگرد تاسیس حزب کمونیست ایران با تمامی انسانهای فداکار و کمونیستی که در این راه و راستا جانفشانی کردند، پیمان تازه کنیم که برای زیر و رو کردن این نظام اسیثمارگرانه و تا رسیدن به آرمان والای طبقه کارگر و رسیدن به سوسیالیزم و جامعه‌ای عاری از ستم و نا برابری از پای ننشینیم.
در خاتمه یاد تمام عزیزان جانباخته کمونیستی که در سیاه چالهای زندان جمهوری اسلامی و یا در سنگرهای مبارزه مسلحانه انقلابی در کردستان در صفوف کومه له سازمان کردستان حزب با شعار زنده باد سوسیالیسم و زنده باد حزب کمونیست ایران جان باختند گرامی میداریم و سر تعظیم فرود میآوریم در مقابل عزم و اراده پولادین خانواده و بستگانشان . پیمان تازه میکنیم که راه سرخشان را ادامه دهیم.
زنده باد سوسیالیسم!
زنده باد حزب کمونیست ایران!
زنده باد آزادی ، برابری ، حکومت کارگری!
شهریور ماه ١٣٩۶ خورشیدی
اردشیر نصراله بیگی