«تکثیر تنهایی»
پروانه‌ای در مشت
و شعری در چشم
اشک بریزم
یا لمست کنم.
نگاهت کنم
سخنی بگویم
یا سکوت شوم بر پلک‌هایت.
دستانت را بگیرم و تنهایت بگذارم
یا دور شوم و کنارت باشم.
اضطرابی بر لب
و خواهشی بر تن
تبِ لبانت را ببوسم
یا
اندوهِ تنت.
پروانه‌ای در مشت
و شعری در چشم
اشک بریزم
یا لمست کنم.
ای یار،این روزها
هر چه بیشتر باهم باشیم
بیشتر تنهاییم…
«علی رسولی»
http://alirasoli.com/