کارنامه حسن روحانی
در دولت یازدهم چالش اصلی بیکاری میلیونی بود. در طول عمر این دولت بیکاری برای بیش از ٩٠درصد جوانان اولین مشکل پیش رو بود.
حسن روحانی در شبکه جام جم در١٠ خرداد ٩٢ درباره نرخ بیکاری گفت: “ما برای اشتغال یک برنامه جدی خواهیم داشت و من جدی ترین برنامه اقتصادی ام در ماههای اول حل معضل اشتغال است و مخصوصا برای آنهایی که تحصیل کرده دانشگاهها هستند و وقتی این مشکل حل شد خود به خود ما می توانیم دانشجویان تحصیلکرده خارج از کشور را هم به داخل کشور جذب کنیم …
روحانی در شرایطی دور دوم ریاست جمهوری(دولت دوازدهم) را ادامه میدهد که نرخ بیکاری در بهار ٩۵ نیز به ١٢.٢ درصد رسید. که می توان گفت بالاترین شمار بیکاری طی۶سال اخیربوده است.
روحانی علیرغم اینکه با وعده حل مشکل بیکاری دولت یازدهم را تحویل گرفت، اما با بیکاری بیشتر کارگران در مراکز صنعتی و تولیدی و بیکاری میلیونی جوانان تحصیلکرده کارنامه دولت یاردهم را بست.
بیکاری چالش اساسی است!
بیکاری، تورم و عدم اشتغال برای جوانان از چالش‌های اساسی در دولت یازدهم بود. یکی از چالش‌های اساسی وجود ٧ تا ٨ میلیون جمعیت بیکار، که قریب به اکثریت آنان تحصیلکرده هستند.
و چالش اصلی اقتصاد مسئله معیشت مردم است. امروزه با بیکاری جوانان مشکلات خانواده ها دو چندان شده است. در دولت یازدهم چند میلیون نفر از جوانان با پایان تحصیل بجای شانس پیدا کردن شغل خانه نشین شدند!
سریال تعطیلی و بیکاری میلیونی کارگران شاغل از مراکز کار، کارخانه ها و مراکز تولیدی برای مردم و کارگران امری شتاخته شده است.
در یک خانواده ۴نفری در ایران با جرئت میتوان گفت دو تا سه نفر در صف بیکاری هستند.
بیکاری زنان در ایران
سیاست حکومت در ایران در جهت کاهش اشتغال زنان است. افزایش مرخصی های زنان برای زایمان از شش ماه به نه ماه و بیشتر تا حد اخراج، کاهش کار زنان از ۴۴ساعت به چند ساعت در هفته، حذف زنان در زمینه سنجش دانش و مهارت یا آزمونهای استخدامی، تا جایی که در در دولت دهم(احمدی نژاد) روند نزولی اشتغال زنان شتاب بیشتری بخود گرفت، بازنشستگی پیش از موعد برای زنان با سابقه کار بیست سال(به ازای ٢٠ سال خدمت، ٢٠ روز حقوق) که با اتخاذ این سیاست تعداد هر چه بیشتری از زنان را از محل کار و اشتغال دائم به خانه هایشان روانه کرد. آمارهای مرکز آمار ایران هم نشان میدهد در دولت یازدهم بخش عمده کاهش فعالیت اقتصادی در ایران مربوط به زنان بوده است.
عوامل بیکاری زنان
خصوصی سازی ها و محدود کردن اشتغال در کارخانه و مراکز تولیدی از عواملی هستند که اشتغال و فرصت های شغلی زنان را با محدودیت بیشتری روبرو کرده است. طبق اطلاعاتی که مرکز آمار منتشر کرده، استفاده و استخدام بخش خصوصی از نیروی کار زنان ناموفق اعلام شده. به این معنی بخش خصوصی از استخدام زنان بویژه زنان باردار و زنان دارای فرزند پایین تر از شش و هشت سال خودداری کرده اند. مهمترین چالش زنان، از همان ماه های اولیه قدرت گیری جمهوری اسلام، درایران تبعیض و نابرابری و ستم کشی زن است. از طرفی حکومت با ابزارهای شرعی، قانونی و تبلیغات ایدئولوژیک در صدد بست و گسترش آن است، و از طرفی جنبش گسترده و قدرتمند برابری طلبانه زنان را در این سالها در برابر این تبعیض و نابرابری شکل داده است.
توازن قدرت اقتصادی در خانواده و تعیین نقشهای جنسیتی، در جمهوری اسلامی بزرگترین چالش هایی است که موجبات بیکاری و پایین بودن فرصت های شغلی در میان زنان را ایجاد کرده است. فرهنگ و سنن اسلامی ـ مذهبی، جدا سازی جنسیتی و آپارتاید جنسی، مرد سالاری از عوامل جدا کردن زنان در عرصه اقتصاد و بازار کار میباشند. در این نظام ضد زن مصائب طبقاتی ـ اجتماعی در جامعه را به اشتغال زنان ربط میدهند. میگویند اشتغال زنان و تحصیلات زنان سبب افزایش نرخ طلاق، افزایش سن ازدواج، و سبب کاهش نرخ جمعیت میشود! تبعیض علیه زنان یک مشخصه مهم دنیای امروز است. در بخش اعظم کشورهای جهان، زن رسما و قانونا از همان حقوق و آزادی های محدود و محقری هم که مردان از آن برخوردارند محروم است. در کشورهای از نظر اقتصادی عقب افتاده تر و در جوامعی که نفوذ مذهب و سنت های کهنه بر نظام سیاسی و اداری و فرهنگی جامعه عمیق تر است، ستمکشی زن و بیحقوقی و فرودستی او در آشکارترین و زمخت ترین اشکال خودنمایی میکند. در کشورهای پیشرفته تر و مدرن تر، و حتی در جوامعی که به لطف جنبش های مدافع حقوق زنان و تعرضات سوسیالیستی کارگری تبعیض جنسی علی الظاهر از بخش اعظم قوانین حذف شده است، زن همچنان در متن مکانیسم اقتصاد سرمایه داری و سنت ها و باورهای مردسالارانه جاری در جامعه، عملا از جهات بسیار مورد تبعیض و ستم قرار دارد.
سیاستهای کلان در عرصه اقتصاد و اشتغال توسط ارگانهایی اعمال و جاری میشود که بر ارکان نا برابری حقوق زن در نظام جمهوری اسلامی، استوار است.
سونامی بیکاری یا غول بیکاری در دولت روحانی هم در کنار فقر، قرار دادهای موقت ازمهمترین معضلات طبقه کارگر و کل جامعه است.
ایجاد تشکلهای علیه بیکاری امری عملی و شدنی است، که میتواند گامی مهمی در جهت متحد کردن مبارزه میلیونها کارگرزن و مرد، علیه بیکاری باشد.
نسان نودینیان
١ خرداد ١٣٩۶
٢٢ می ٢٠١٧