نمایش مضحک انتخابات جمهوری اسلامی را با تحریم یکپارچه افشا و بی اعتبارتر کنیم!
کارگران، زحمتکشان و توده های آزادیخواه و برابری طلب ایران!
همه بر این واقفیم این رژیم از همان روز اول بر سر کار آمدنش با محروم کردن اکثریت جامعه از ابتدائی ترین حق و حقوق و استانداردهای زندگی و با اعمال بیکاری و تورم روز افزون بر توده های مردم با توسل به فضای استبداد، خفقان، سرکوب، شکنجه، بگیر و ببند و اعدام و ده ها خصلت ضد انسانی دیگر اگر بدان بیافزایم توانسته بقای خود را حفظ کند.
این رژیم شکی در آن نیست یکی از عاملهای بقا و ماندگار بودنش ظرفیت سرکوب و ماشین کشتاریست که در اختیار دارد.
اگر دولت ابزار سیادت بورژوازی است، که هست، مبرهن است ابزار حفظ سلطه و سیادت دولت هم نیروی سرکوب است، اعم از زندان، سپاه، ارتش، بسیج و دیگر اعوان و انصارش که با سرمایه های باد آورده مدام جهت منکوب نمودن مبارزات آزادیخواهانه مردم تجهیز شده اند.
نیرویی که در این نظام تنها امرش حفظ و پاسداری از دولت و یا این بخش و آن بخش بورژوازی به حکم قدرت سرکوبش نیست، بلکه استثمارگر و سهیم در سود به جیب زدن هم هست.
دولتی با ویژگیهای نامتعارف، از یکسو نماینده سیاسی بورژوازیست و از دیگر سو بخش عمده شریانهای اقتصادی جامعه را نیز تصاحب و به کنترل خود در آورده. روشن است چنین دولتی مضاف بر ویژگیهای عریانی که هر دولت بورژوازی داراست این یکی افسار گسیخته تر بر زندگی و معیشت توده ها چنگ میاندازد.
این رژیم هر چند تا کنون با هزار و یک ترفند، جعل، ایجاد فضای رعب و وحشت در سدد بوده توده های مردم بیشتری را به پای صندوقهای رای بکشاند، اما برغم جعل و فریبکاری و ابزار تهدید و سرکوب و تطمیع کردن شاهد آن بودیم تلاش مزورانه ای که طی این چهار دهه به کار برده جهت بسیج نمودن مردم حول نمایشهای مضحک خود کارساز نبوده!
رژیمی که زندگی و معیشت اکثریت جامعه را ۳۸ سال است از طریق استثمار و چپاول سرکوب به گرو گرفته.
رژیمی که با تهدید، زور و سرکوب میخواهد اعتبار بخرد!
به یمن پیشرفت بشر در عرصه دانش و تکنولوژی و مدیای جهانی خصوصا در دهه اخیر، تخصص چندانی لازم نیست یا اساسا می شود گفت حکم نیست حتما سیاسی کار حرفه ای یا تحلیلگر و مفسر سیاسی بود تا پی برد در کشورهای استبداد زده نظیر ایران چه میگذرد و اکثریت انسانها متحمل چه شرایطی اسفبارند.
مگر فجایعی که هر لحظه در ایران، سوریه، ترکیه، عراق، یمن و کل خاورمیانه و دیگر نقاط جهان بوقوع می پیوندد گویا نیست تا انسان ماهیت نظامهای استثمارگر و جنگ افروز را بخوبی بشناسد که در پی منافع سودجویانه خویش چقدر بی باکانه می گیرند و می کشند. کرورکرور موشک و بمب بر سر انسان ها فرو می ریزند و قربانی میکنند؟
دوزخی که کشورهای اسلام زده و شرکایشان در پی مطامع و مقاصدشان در این منطقه برپا کردند و غرب و در راس آن آمریکا دارد در جنگ افروزی اش می دمد و بشریت را گوشت دم توپ میکنند نمونه های بدیهی نیستند؟ درک شرایط و وضعیت میلیونها پناهنده آواره و از خانه و کاشانه هایشان رانده شده، بدلیل اینکه منطقه را به جهنمی برایشان تبدیل کردند، کار سختی است؟
حتی در دور دست ترین نقاط دنیا تنها برای چند لحظه کافیست سری به اینترنت و رسانه های موجود در آن زد یا روی دکمه تلویزیونها کلیکی کرد تا شرایط را دید و سنجید. هر چند درصد چشمگیری از رویدادهای جهان را هیچگاه مدیای بورژوازی حاضر نیست آنگونه که هست پوشش وبازتاب دهد و آنرا سانسور میکند.
در جامعه تحت حاکمیت رژیم ایران هم ابعاد اختناق و فشار و به گرو گرفتن معیشت و زندگی در ابعادی بسیار وسیع و فاجعه بار به اقشار کارگر و توده های محروم جامعه تحمیل شده اما به حکم وجود مبارزه، هنوز دیوارهای سانسور، تهدید و شکنجه و زندان نتوانسته آن مانعی باشد که رژیم جهت سد نمودن مبارزات توده های معترض هزینه های نجومی را بدان اختصاص داده.
در متن چنین شرایط نامساعد و اسفناک سیاسی، اقتصادی و اجتماعی که این رژیم به جامعه اعمال نموده هر چند سال یکبار نمایشی مضحک به راه میاندازد که میخواهد با شیوه های مزورانه خود توده های جان به لب رسیده را به هر طریقی که شده به پای صندوقهای رای بکشاند تا از یکسو در داخل کشور کم و بیش اعتباری برای خود دست و پا کند و از سوی دیگر نزد افکار عمومی در جهان ولو به شکل فرمال هم بوده نشان دهد که هنوز مشروعیت دارد.
اگر هنوز شرایط برای توده های ناراضی و معترض به وضع موجود تماما به مرحله ای نرسیده که روز این نمایش مضحک را به روز سرازیر شدن میلیونی توده های معترض به خیابانها علیه وضع موجود تبدیل کنند.
اگر هنوز در مقیاس توده ای به چنان ظرفیت مبارزاتی نرسیدیم که نشان دهد مختنق و استبدادی تر از این رژیم هم نمیتواند در مقابل صفوف متحد و متشکل توده ها دوام بیاورد.
اگر تا ورشکستی قطعی رژیم و بر ملا شدن آن فاصله چندانی نمانده!
اگر محرومیتهایی که این رژیم اعمال نموده تا کنون به مرحله تحمل ناپذیر شدن نرسیده که نفرت و انزجار ده ها میلیونی را سراسری و یکپارچه به مصاف بیاورد.
اما کماکان مبارزه در اعماق این جامعه برغم همه مصائب و مشقات سیاسی، اقتصادی و اجتماعی و مانع های سر راه و و برغم شکنجه، سرکوب و کشتار افسار گسیخته، لحظه به لحظه در جریان بوده و می رود تا به چنین چشم اندازی نزدیک و نزدیکتر شود. مبارزه جهت زدن و به زیر کشیدن رژیم به شیوه انقلابی هر چند به درازا کشیده شده ولی یقینا ممکن است و بایستی برایش خشت روی خشت گذاشت کمااینکه مبارزین و پیشروان این عرصه تا کنون به شیوه های مختلف به آن پرداختن و هزینه ها متحمل شده اند.
عدم حضور در پای صندوقهای رای می تواند جلوه ای از یکپارچگی و وحدت مبارزاتی را به رژیم نشان دهد که توده ها هشیارند و دارند توان و ظرفیتهای رزمندگی و مبارزاتی را برای جنگ نهایی و سرنوشت ساز با این رژیم درخود می پرورانند.
نرفتن پای صندوقهای رای و تحریم سراسری آن می تواند بیش از پیش موجب افشا و بی اعتبار شدن این رژیم گردد. و یکبار دیگر با انسجام سراسری به رژیم نشان بدهند این شعبده بازیها که هر چند سال یکبار بساط اش دایر است، بیشتر به حکم اختناق و چنگ انداختن این جناح و آن جناح رژیم بر سرمایه های این جامعه میسر شده اما نقطه پایانی دارد!
نمایش مضحک انتخابات را هر چقدر یکپارچه تر تحریم کنیم گامهای بلندتر را میشود محکم تر برداشت!
ناصربابامیری ۰۱٫۰۴٫۲۰۱۷
نه به مضحکه انتخاباتی
زنده باد مبارزه علیه رژیم جمهوری اسلامی