روز ١١ دسامبر کنفرانس کارگری توسط کمپین برای آزادی کارگران زندانی (Free Them Now  ) برگزار شد. به منظور بررسی جوانب مختلف این کنفرانس کارگر کمونیست با شهلا دانشفر مصاحبه ای انجام داده.

کارگر کمونیست؛  قبل از اینکه به سوالهای ما در ارتباط با کنفرانس ١١ دسامبر بپردازید، علاقمندم در مورد «کمپین برای آزادی کارگران زندانی» به خوانندگان ما بگویید این کمپین از چه سالی تاسیس شده؟ و چه اهدافی را پیش روی خود گذاشته است؟

شهلا دانشفر:  کمپین برای آزادی کارگران زندانی، یکی از عرصه های فعالیت کمیته همبستگی بین المللی کارگری- ایران است. این کمیته دو عرصه فعالیت دارد. یکی شبکه همبستگی کارگران در خاورمیانه و شمال آفریقا و دیگری کمپین برای آزادی کارگری زندانی. که در اینجا تلاش میکنم این کمپین را معرفی کنم.

کمپین برای آزادی کارگران زندانی (فری دم ناو) مشخصا بعد از اعتصاب با شکوه کارگران شرکت واحد در سال ٨۴ و دستگیری های وسیعی که بدنبال آن صورت گرفت، اعلام شد. ما در آن مقطع فعالیت قابل توجهی برای انعکاس صدای اعتراض کارگران شرکت واحد در سطح جهانی داشتیم.

 فشار بر روی فعالین و رهبران کارگری یک سیاست همیشگی جمهوری اسلامی بوده است. خصوصا بعد از برجام در کنار تشدید سیاست ریاضت اقتصادی، سرکوب و فشار بر روی رهبران کارگری شدت یافت و شمار اعدام ها افزایش یافت. و موضوع مهمتری که این سرکوبگری های را شدت میدهد گسترش اعتراضات کارگری و جلو آمدن هر روز بیشتر جنبش های اعتراضی در جامعه است. جمهوری اسلامی از ترس جلو صحنه آمدن قدرتمند جنبش کارگری به فشارها یش شدت داده است. و به آنچنان هراسی افتاده که می بینید مانورهای ضد “شورش و اغتشاشات کارگری” به پا میکند.

اما بطور واقعی همه این فشار آوردن‌ها و دستگیر کردن‌ها آخرین تقلاهای این حکومت برای چند صباحی عمر بیشتر است. جمهوری اسلامی به فشارهایش بر روی فعالین و رهبران کارگری شدت میدهد تا جلوی رهبری شدن و سازمانیابی مبارزات کارگری را بگیرد. این فشارها را تشدید میکند تا صفوف مبارزه کارگران را پراکنده کند و فضای ترس را در میان کارگران و کل جامعه حاکم کند. اما گسترش بیشتر اعتراضات کارگران و کل جامعه، فضای پر از اعتراض در درون زندانها و قدرتمند تر شدن جنبش برای آزادی زندانیان سیاسی خود نشانه هایی از عبث بودن سیاستهای سرکوبگرانه حکومت و فضای پرجنب و جوش جامعه است. و میتوانم بگویم که مبارزه برای آزادی زندانیان سیاسی، آنهم بعد از کارزار علیه امنیتی کردن مبارزات کارگران، معلمان و فعالین اجتماعی که از سوی اسماعیل عبدی و جعفر عظیم زاده اعلام شد،  وارد فاز جدیدی شده است.  میبینیم که شعار کارگر زندانی، زندانی سیاسی آزاد باید گردد هر روز بیشتر به شعار خیابانی و میدانی اعتراضات کارگران و مردم معترض تبدیل میشود.

از همه اینها میخواهم این نتیجه را بگیرم که مبارزه برای آزادی کارگران زندانی، در واقع یعنی مبارزه برای حق تشکل، یعنی مبارزه برای حق اعتصاب، یعنی سد کردن عملی تهاجمات حکومت و باز کردن راه برای متحد کردن صفوف خود و اینجاست که اهمیت و جایگاه چنین کارزاری آنهم در اوضاع سیاسی امروزکاملا روشن میشود.

کمپین برای آزادی کارگران زندانی طبعا حرکتی در راستای مبارزه برای آزادی تمامی زندانیان سیاسی است. اما اعلام کمپینی مشخص برای آزادی کارگران زندانی دلیلش عملی بودن فوری چنین کارزاری است که موفقیت‌ها و پیشروی‌های آن مستقیما بر روی مبارزه برای آزادی همه زندانیان سیاسی و تقویت آن تاثیر میگذارد. چون بسیار طبیعی است که کارگران به دستگیری همکارشان اعتراض کنند. بگویند که اگر نماینده و سخنگوی ما را از زندان آزاد نکنید دست به اعتصاب خواهیم زد و برای آزادی فعالین و رهبران کارگری کارزاری جهانی را به راه بیندازند. و این‌ها همه جنبه‌هائیست که میتواند زمینه‌های رشد کارزار برای آزادی کارگران زندانی  باشد و بیش از پیش اهمیت و جایگاه این کمپین را نشان میدهد.

در سطح جهانی خطاب کمپین برای آزادی کارگران زندانی به افکار عمومی، اتحادیه‌ها و تشکلهای کارگری، نهادهای مدافع حقوق انسان و ایرانیان خارج از کشور و مدیاست. ما تلاش میکنیم توجه همه اینها را به اضطراری بودن این موضوع و اهمیت کارزار برای آزادی کارگران زندانی، بعنوان گام مهمی از مبارزات مردم ایران و مبارزاتشان برای رهایی از شر این رژیم سرکوبگر جلب کنیم. ما تلاش میکنیم اخبار مربوط به دستگیری‌ها و وضعیت کارگران زندانی در ایران را در سطح جهانی انعکاس دهیم و توجه افکار جهانی و حمایت بین المللی کارگری را به این مبارزه جلب کنیم. ما از همه سازمانهای کارگری و نهادهای انساندوست در سراسر جهان میخواهیم که با نامه‌های اعتراضی خود سرکوبگری های حکومت اسلامی را محکوم کنند و برای آزادی کارگران زندانی و لغو احکام صادر شده زندان برای آنان به رژیم اسلامی فشار بیاورند.

همچنین ما تلاش میکنیم با جلب حمایت افکار عمومی، دول غرب و رسانه‌های غربی را وادار کنیم که به خواستهای کارگران و مردم ایران تن دهند و فشار بیاورند که جمهوری اسلامی، کارگران زندانی و زندانیان سیاسی را آزاد کند. فشار بیاروند که رژیم جنایتکار جمهوری اسلامی که پایه‌ای‌ترین حقوق انسانی را نقض کرده و چیزی جز دستگاه سرکوب و جنایت نیست، از نهادهای بین المللی و از جمله سازمان جهانی کار اخراج شود. اینها همه اهداف مهم کمپین برای آزادی کارگران زندانی است.

واقعیت اینست که جلو آمدن صفی از رهبران کارگری، معلمان و جنبش های اعتراضی مردم یک پیشروی مهم برای جنبش کارگری و کل جامعه است. کمپین برای آزادی کارگران زندانی نقش مهمی در معرفی رهبران و اکتیویست های کارگری در سطح جامعه و جهان دارد.

خلاصه کلام اینکه کمپین برای آزادی کارگران زندانی، بر سه خواست مهم تاکید داریم. خواست اول ما خواست آزادی بدون قید و شرط کارگران زندانی، معلمان زندانی و همه زندانیان سیاسی از جمله آزادی فوری بهنام ابراهیم زاده از چهره های شناخته شده کارگری، اسماعیل عبدی دبیر کانون صنفی معلمان، آتنا دائمی از فعالین دفاع از حقوق کودک و زندانیان سیاسی دیگری که هم اکنون در اعتراض به وضعیتشان و احکامشان در اعتصاب به سر میبرند و وضعیتی نگران کننده دارند و همه زندانیان سیاسی هستیم.  خواست دوم ما لغو احکام صادر شده زندان برای فعالین کارگری، معلمان و همه فعالین اجتماعی با اتهامات امنیتی ای چون “اخلال در نظم و امنیت ملی” و بسته شدن پرونده های قضایی تشکیل شده برای آنان است. و خواست سوم ما متوقف شدن فشار و تهدید بر روی فعالین و رهبران کارگری است. در عین حال ما بر اخراج حکومت اسلامی از سازمان جهانی کار و انزوای سیاسی آن در سطح جهانی تاکید داریم . ما با تمام قوا برای پیشبرد این خواستها تلاش کنیم. و اینها خواستهای مهم کنفرانس کارگری مالمو بود  که  با پیامهای پرشوری که دریافت کردیم، پاسخ خوبی به ما داده شد.

کمپین برای آزادی کارگران زندانی اعضا و چهره های شناخته شده خود را دارد. از جمله ارسلان ناظری در استرالیا، مسعود ارژنگ، داود آرام، محمود احمدی، تهمینه صادقی در کانادا، صبری امیر حسینی در نروژ و کاظم نیکخواه از اعضای این کمپین بین المللی هستند.

بنابراین تا وقتی که کارگران در زندانند و تا وقتی که این فشارها وجود دارد، این کمپین نیز ادامه خواهد داشت.

کارگر کمونیست: اگر ممکن است اشاره مختصری هم به فعالیت های این کمپین داشته باشید و چگونه میشود با آن همکاری کرد؟

شهلا دانشفر: یک کار منظم کمپین برای آزادی کارگران زندانی،  اطلاع رسانی  در مورد وضع کارگران زندانی بوده است. و این کار کارزار ما را بیشتر معتبر کرده است. اکنون (Free Them Now ) اسمی شناخته در میان بسیاری از اتحادیه های بزرگ کارگری جهان است. به همت اعضای این کمپین و حضور ما در نشست های بین المللی کارگری سازمان جهانی کار و برخی نشست های جهانی کارگری دیگر چون نشست جهانی لیبراستارت، کنفرانس بزرگترین اتحادیه های کارگری صنعتی در بانکوک در چند سال قبل، کنفرانس جهانی آی تی یو سی در سه سال قبل اکنون کمپین ما از سوی بسیاری از نهادهای بین المللی کارگری شناخته شده است. از جمله آی تی یو سی و اتحادیه های کارگری از استرالیا و کانادا مستقیما با این کمپین در مراوده هستند. یک نقطه قوت کار کمپین برای آزادی کارگران زندانی، کسب اطلاع از زندانهای مختلف و زندانیان سیاسی به همت ارتباطات اجتماعی اش در ایران است  که به اطلاعیه ها و خبر رسانی این کمپین اعتبار داده است. و ما همواره یک مرجع خبررسانی از وضع کارگران زندانی بوده ایم.

همچنین ما هر ساله تلاش کرده ایم که هیات هایی را برای حضور در اجلاس های سالانه سازمان جهانی کار به محل کنفرانس آن در ژنو بفرستیم تا صدای اعتراض کارگران و مردم ایران به مماشات این سازمان با جمهوری اسلامی و حضور هیات ایران در چنین اجلاس هایی باشیم. حرف ما همیشه این بوده است که جمهوری اسلامی کارگران و مردم ایران را نمایندگی نمیکند. جمهوری اسلامی رژیم اعدام و سرکوب است و باید از سازمان جهانی کار و تمام مراجع جهانی اخراج شود. به درجات زیادی در بردن این گفتمان به میان اتحادیه های کارگری و اکتیویست های آن موفق بوده ایم. از جمله اتحادیه های کارگران مونتاژ و کشتیرانی در استرالیا بیانیه دادند و خواستار اخراج رژیم اسلامی از آی ال او شدند. در کنفرانس اتحادیه کارگران صنعتی جهان در بانکوک در چند سال قبل بیانیه اتحادیه های کارگران استرالیا با خواست ایزوله کردن جمهوری اسلامی در سطح جهانی، قرائت و مورد تایید قرار گرفت. و امسال نیز آی تی یو سی کنفدراسیون بین المللی اتحادیه های کارگری جهانی طی بیانیه ای اعلام کرد که نمایندگان واقعی کارگران ایران جعفرعظیم زاده، بهنام ابراهیم زاده و اسماعیل عبدی هستند. و این بیانیه بدنبال کارزاری قدرتمند در همبستگی با اعتراض جعفر عظیم زاده- اسماعیل عبدی به امنیتی کردن مبارزات کارگران، معلمان و فعالین اجتماعی و خواست لغو احکام صاد شده برای آنان با اتهاماتی چون “اخلال در نظم و امنیت ملی” بود. و ما به سهم خود توانستیم صدای این کارزار در سازمان جهانی کار و در اتحادیه های  های کارگری جهانی باشیم. در ادامه این فعالیت هاست که کنفرانس کارگری مالمو را در یازده دسامبر امسال برگزار کردیم تا صدای کارگران زندانی و زندانیان سیاسی در ایران باشیم.

و بالاخره اینکه برنامه کارگران و یک دنیای بهتر، برنامه ایست که من سالهاست در کانال جدید است. این برنامه خط تماس خوبی با مراکز کارگری و معلمان بوده است. بخشی از برنامه های کارگران و یک دنیای بهتر، به مساله کمپین برای آزادی کارگران زندانی اختصاص دارد.

اما در مورد قسمت دوم سوالتان لازمست بگویم که همکاری با کمپین برای آزادی کارگران زندانی بسیار ساده است و با توجه به رئوس کارهایی که برشمردم هر کس میتواند در حد توان خود و در هر سطحی که برایش عملی است کاری را بر عهده بگیرد و با این کارزار همکاری کند.

از جمله پاسخ به فراخوانهای این کمپین و شرکت در آکسیونهای اعتراضی که برای آزادی کارگران زندانی و زندانیان سیاسی گذاشته میشود، کمک به گذاشتن میزهای اطلاعاتی در مراکز شهرها در کشورهای مختلف با نصب پوسترهای کارگران زندانی و جلب افکار عمومی به حمایت از این کارزار، فشار آوردن به اتحادیه‌های کارگری کشور خود برای حمایت از این کارزار از جمله اشکال کمک رسانی به این کارزار است. ما گاها طوماری اعتراضی در حمایت از کارگران زندانی منتشر کرده‌ایم، این طومارها تا کنون عمدتا از سوی فعالین کارگری و فعالین اتحادیه‌های کارگری مختلف امضا شده است، این طومار را میتوان بر روی میزهای اطلاعاتی خود گذاشت و از همگان خواست آنرا امضا کنند و همبستگی خود را با این کارزار اعلام کنند. همچنین میتوان با ابتکارات دیگری این کارزار را تقویت و پشتیبانی کرد. و ما انتظار بیشترین حمایت را از این کارزار داریم.

یک وجه مهم کمپین برای آزادی کارگران زندانی طبعا در داخل ایران است. ما انتظار وسیعترین حمایت و پشتیبانی از میان کارگران، معلمان ، پرستاران و کل جامعه از چنین کمپینی و مبارزه گسترده و وسیع برای آزادی کارگران زندانی را داریم. انتظار ما اینست که هر کس در هر سطحی که میتواند خود را فعال این کمپین بداند و برای آزادی کارگران زندانی تلاش کند. کارهای زیادی در رابطه با این کمپین معین میتوان انجام داد. در ایران تاکنون تلاش‌هایی از سوی کارگران در جهت حمایت از کارگران زندانی صورت گرفته است. تشکلهایی که به همت خود کارگران تشکیل شده‌اند، مثل رهبران و چهره های سرشناس کارگری در همین مدت نقش مهمی در پیشبرد مبارزه برای آزادی کارگران زندانی و زندانیان سیاسی داشته اند. هم اکنون هم در میان کارگران و هم معلمان کارزاری علیه امنیتی کردن مبارزات اجتماعی و لغو احکام زندانی صادر شده برای فعالین آن در جریان است. از جمله معلمان کارزار را برای آزادی اسماعیل عبدی و در اعتراض به احکام زندان برای همه فعالین به راه انداخته اند، کمپین برای آزادی کارگران زندانی، در راستای این اعتراضات قرار دارد و باید با تمام قوا به این مبارزات پیوست. میشود طومارهای اعتراضی تهیه کرد و در سطح کارخانجات و محلات مختلف در حمایت از کارگران زندانی و همه زندانیان سیاسی امضا کرد. و یا یک اقدام مهم دیگر شرکت وسیع در تجمعات خانواده‌های کارگران زندانی و همه زندانیان سیاسی و همراهی کردن آنهاست. نباید خانواده‌های کارگران زندانی و زندانیان سیاسی را تنها گذاشت . میتوان صندوق همبستگی مالی تشکیل داد و نگذاشت که این خانواده‌ها در تنگنای اقتصادی قرار گیرند. بعلاوه میتوان با پر کردن در و دیوار با شعار کارگر زندانی آزاد باید گردد ، زندانی سیاسی آزاد باید گردد، فضای گرمی از اعتراض و مبارزه برای آزادی زندانیان سیاسی بوجود آورد. و میشود به سازمانهای کارگری و نهادهای انساندوست در سراسر جهان نامه داد و همبستگی جهانی را از مبارزات کارگران در ایران جلب کرد. و کارگران در ایران میتوانند دراین جهت نقش مهمی داشته باشند.

کارگر کمونیست: آیا کنفرانس کارگری مالمو اولین کنفرانس «کمپین برای آزادی کارگران زندانی» است؟

شهلا دانشفر: ما همواره سعی کرده ایم با اشکال متنوعی چون برپایی میزهای اطلاعاتی و نمایشگاه عکس و فیلم از مبارزات کارگران در ایران و وضعیت کارگران زندانی، برپایی شب‌های همبستگی کارگری با کارگران ایران و کارگران زندانی، برپایی تظاهرات و پیکت‌های اعتراضی در مقابل سفارتخانه‌های جمهوری اسلامی و مراکز شهرهای مختلف در خارج کشور همه و همه اشکال دیگر کار ما در خارج کشور است تا بتوانیم وسیعا اطلاع رسانی کنیم و حمایت جهانی را جلب کنیم توجه جهانی را به وضع کارگران و مبارزاتشان و دفاع از کارگران زندانی و زندانیان سیاسی جلب کنیم. کنفرانس کارگری در مالمو شکل جدیدی از کار ما بود که خوشبختانه جواب خوبی گرفتیم .

کارگر کمونیست: اهداف شما در برگزاری کنفرانس کارگری کدامها بودند! و آیا از نتایج کنفرانس راضی هستید؟

شهلا دانشفر: کنفرانس کارگری در مالمو به نظرم من کنفرانسی موفق بود. این کنفرانس قدمی در جهت پیشبرد اهداف کمپین برای آزادی کارگران زندانی بود. در بیانیه برگزاری این کنفرانس خطاب به اتحادیه های کارگری و نهادهای انساندونست در سراسر جهان ما آخرین خبرها از دستگیری اسماعیل عبدی و آتنا دائمی و وضعیت بهنام ابراهیم زاده  در زندان،  صدور احکام سنگین زندانی برای فعالین کارگری، معلمان و فعالین اجتماعی چون ١٧ سال حکم زندانی برای جعفر عظیم زاده، ١١ سال شاپور احسانی راد، ٩ سال محمود صالحی، ۵ سال محمود بهشتی، و ۵ سال برای داود رضوی و ابراهیم مددی از اعضای هیات مدیره سندیکای واحد و احضار رضا شهابی و محاکمه کارگران معترض در چادرملو و بافق یزد را گزارش کردیم. در این بیانیه ما  بر سه خواست فوری کمپین که جلو تر اشاره کردم، یعنی آزادی فوری و بدون قید و شرط کارگران زندانی و تمامی زندانیان سیاسی و لغو تمامی احکام صادره زندانی برای فعالین کارگری و اکتیویست های سیاسی جامعه تاکید کرده و خواستار حمایت و پشتیبانی آنها از این خواستها و از کارگران ایران و مبارزاتشان شدیم.

پیامهای رسیده به کنفرانس، اعلام حمایت اتحادیه ها و فعالین کارگری شناخته شده از کشورهای مختلف جهان از خواستهای این کنفرانس و از مبارزات کارگران در ایران بود.

کنفرانس کارگری در مالمو با پیامهای پرشوری که از سوی اتحادیه ها و اکتیویست های کارگری در کشورهای مختلف جهان داده شد به صحنه زیبایی از همبستگی جهانی کارگری تبدیل شد. و نگاهی به این پیامها، نشان میدهد که کنفرانسی موفق و گامی مهم در پیشبرد اهداف کمپین برای ازادی کارگران زندانی بود. خوبست این را هم بدانید که ما این کنفرانس را در مدت کوتاهی تدارک دیدم. خصوصا بعد از دستگیری اسماعیل عبدی و آخرین مورد دستگیری آتنا دائمی و بعد هم بالاگرفتن اعتراضات زندانیان سیاسی در زندان و اضطراری بودن وضعیتشان باید عکس العملی سریع نشان میدادیم. آنهم  در روزهای پایانی سال ٢٠١۶ نمیخواستیم که ایام تعطیلی باعث کند شدن حرکت اعتراضی ما شود، از اینرو سریعا آنرا اعلام کردیم. و عکس العمل اتحادیه های کارگری بسیار جالب و امید بخش بود. یک نمونه اش اتحادیه کارگران دولتی و خدمات در کانادا بود که هیات مدیره آن بخاطر این کنفرانس جلسه ویژه گذاشت و در همان جلسه استفانی اسمیت دبیر کل اتحادیه پیام همبستگی خود را اعلام داشت و بعد نیز همه هیات مدیره به علامت همبستگی دستهایشان را گره کرده و بالا بردند و با شعار همبستگی برای همیشه ، پیام شورانگیری به کنفرانس ما دادند. نمونه دیگرش اتحادیه کشتیرانی استرالیا  است که جدا از پیامی که به کنفرانس مالمو داد، طی نامه ای به آی ال او خواستار عکس العمل فوری این سازمان به سرکوبگری های جمهوری اسلامی شد و بر خواست اخراج حکومت اسلامی از سازمان جهانی کار تاکید کرد. به نظر من کنفرانس مالمو ما را در موقعیت قویتر و جدیدتری برای پیشبرد قدرتمند تر کمپین برای آزادی کارگران زندانی قرار داد.

کارگر کمونیست: در دو شماره ۴۴٧ و ۴۴٨ ک.ک ما اطلاعیه پایانی و متن فارسی پیامها را منتشر کردیم. اما چند ساعت ارتباط زنده فعالین و شبکه های کارگری با شما و شرکت کنندگان بسیار شورانگیز و صحنه ای دلگرم کننده از همبستگی بین المللی و حمایت از کارگران و معلمان و زندانیان بود! خواهش میکنم احساس خودت و ارزیابی   «کمپین برای آزادی کارگران زندانی» از این کنفرانس را برای ما بگویید.

شهلا دانشفر: همانطور که اشاره کردم دیدن صحنه های همبستگی اتحادیه ها و فعالین کارگری از کشورهای مختلف بسیار شورانگیز و شعف آور بود. گزارشات تصویری و فیلم های این کنفرانس در سایت های این اتحادیه ها انعکاس یافت. در شبکه همبستگی کارگری شمال خاورمیانه و افریقا نیز این اقدام انعکاس داشت. و میتوانم بگویم این کنفرانس الگویی از شکل عملی همبستگی جهانی کارگری از مبارزات کارگران در نقاط مختلف جهان را بدست داد. ما در همین کنفرانس در رابطه با ۶ کارگری که در جریان اعتراضات کارگران در این کشور دستگیر شده و دو نفرشان آزاد شده بودند، اعلام همبستگی کردیم و خواستار آزادی کارگران باقیمانده در بازداشت شدیم. ما همچنین در این کنفرانس سرکوبگری های اخیر اردوغان و دولت فاشیست او در ترکیه را محکوم کرده و  همبستگی خود را با مبارازت کارگران و مردم کشور ترکیه و خواستهای برحقشان برای داشتن یک زندگی بهتر اعلام کردیم.  اکنون بعد از این کنفرانس فکر میکنم که دریچه های جدیدی از کار در مقابل کمپین برای آزادی کارگران زندانی باز شده است که باید برایش برنامه بریزیم و به جلو قدم برداریم.

ک.ک ضمن تبریک بشما و اعضای «کمپین برای آزادی کارگران زندانی» برایتان آرزوی موفقیت های بیشتری را دارد!