۹۹ سال پیش در شبانه روز هفتم نوامبر سال ۱۹۱۷، طبقه کارگر روسیه طی یک قیام پیروزمند حکومت بورژوایی آن کشور را سرنگون کرد و قدرت را به دست گرفت. آری دوازده سال پس از تجمع کارگران در برابر کاخ زمستانی تزار در سال ۱۹۰۵، کارگران روسیه یکبار دیگر در برابر این کاخ تجمع کردند، اما این بار نه با شمایل های مسیح و درخواستهای عنایت از تزار، بلکه مسلح و سازمانیافته به رهبری بلشویکها و به منظور تسخیر آخرین مرکز دولت بورژوایی!
برای نخستین بار در تاریخ جهان محنت زدگان چرخ سرنوشت را به دست گرفته و استثمارگران را که تا دیروز در قدرت بودند به زیر کشیدند و خود قدرت را به دست گرفتند. در چنین روزی بود که لنین خطاب به کنگره سراسری شوراهای کارگران، دهقانان، سربازان اعلام کرد که مالکیت سیاسی جامعه در دست آنهاست. انقلاب اکتبر انقلابی کارگری بود. طبقه کارگر روسیه به مثابه اصلی ترین نیروی اجتماعی روسیه تحت رهبری حزب پیشروان کمونیست و انقلابی خود – حزب بلشویک – این انقلاب را بر پا کرد. کارگران روسیه پس از به دست گرفتن قدرت در کشور خود خطاب به هم زنجیران خود در سراسر جهان در آلمان، فرانسه، انگلیس و دیگر کشورها ندا دادند که پیروزی اکتبر پیروزی همه ماست، گفتند: قدرت طبقه کارگر در روسیه باید سرآغاز قدرت این طبقه جهانی در دیگر کشورهای سرمایه داری باشد. در واقع هم انقلاب اکتبر یک پیروزی بین المللی طبقه کارگر بود. این انقلاب نه تنها پیروزی طبقه کارگر که مژده رهایی همه محرومان از همان نخستین فرمان آن پیداست فرمان صلح، زمین برای زحمتکشان روستا، اعلامیه حقوق زحمتکشان و اعلام حق تعیین سرنوشت ملل … کارگران روسیه اعلام کرده بودند که راه برون رفت از دوزخ جنگ، انقلاب کارگری است و در واقع هم انقلاب کارگری اکتبر از همان روز اول با فرمان صلح خود راه رهایی از جهنم جنگ را به روی مردم روسیه گشود. حکومت کارگری فوراً مالکیت خصوصی بر زمین را لغو کرده و زمینهای مالکین و دولت و کلیسا را به مالکیت عمومی و در اختیار همه زحمتکشان قرار داد. حاکمیت کارگران به فوریت برابری کامل حقوق زنان و مردان را در همه عرصه های اقتصادی، اجتماعی و خانوادگی به صورت قانون در آورد. مذهب را به طور کامل از دولت جدا کرد و دست کلیسا را از امور دولتی و از جمله دخالت در آموزش و پرورش کوتاه کرد. حکومت کارگری حق تعیین سرنوشت ملل را در روسیه تحقق بخشید. این انقلاب و سیاستهای انقلابی طبقه کارگر هیچگونه منافعی در هیچیک از اشکال ستم و نابرابری ندارد و پیگیرترین پیشرو راه رهایی از کلیه ستم ها و نابرابری هاست.
از اینرو گرامیداشت انقلاب اکتبر تنها مختص کارگران نیست بلکه جای خود دارد که همه توده های تحت ستم و هر انسان آزادیخواه و شرافتمندی این انقلاب را پیروزی خود به شمار آورد و تحقق اهداف عادلانه خود را در پیروزی انقلاب کارگری ببیند، انقلابی که طلیعه اکتبر فروغش را بر سراسر جهان تابانده است. اگر انقلاب کمونیستی اکتبر در روسیه پشت سرمایه داران و استثمارگران را در سراسر جهان بلرزه در آورد، امروز و فردا نیز بار دیگر باید طبقه کارگر با اتحاد و یکپارچگی به میدان آید و حاکمیت سرمایه، اقتصاد و سیاست و سرتاپای این نظام اجتماعی و فرهنگی سرمایه داری را به زیر کشد و همه اهدافی را که انقلاب اکتبر بخاطرش بر پا شده بود به سرانجام پیروزمند خود برساند.
درسهای انقلاب اکتبر برای کارگران ایران در زمره با ارزش ترین درسها و تجارب طبقه کارگر جهانی در طول دو قرن مبارزه خونین و سرسختانه اوست.
***
بگذار همه استثمارگران از انقلاب کارگری، کمونیستی بر خود بلرزند، طبقه کارگر در این میان چیزی جز زنجیرهایش را از دست نمیدهد، اما جهانی را به دست خواهد آورد.
زنده باد انقلاب اکتبر
پیروز باد انقلاب کمونیستی کارگران در سراسر جهان
زنده باد آزادی، برابری، حکومت کارگری

اردشیر نصراله بیگی