جنگ موصل برای آزادی مردم و نجات آنها از بختک داعش نیست. اینرا دولت آمریکا و متحدینش بهتر از هر کسی میدانند. حمله به موصل مانند بسیاری از جنگهای دیگر در یکی دو دهه اخیر با اهداف مشخص و به بهانه مبارزه با داعش به بشریت قالب میشود. داعش بهانه است و “ناجیان” مردم موصل از خود آمریکا تا ترکیه و عربستان و قطر، از جمهوری اسلامی تا دولت عراق و نیروهای زیر دست آنها، خود دست کمی از داعش ندارند. داعش بهانه است و در پشت صحنه سازی فریبکارانه مبارزه با تروریسم اهداف درازمدتری خوابید است که امروز و به نام مبارزه باداعش در این جنگ تلاش میشود تعیین تکلیف شوند. جنگ موصل و سیل بمب و هواپیما و بمب افکنهای وسیعی که به این منطقه گسیل کرده اند با هدف تعین تکلیف جنگی است که چند سال است میان قدرتهای اصلی جهان و دولتهای منطقه در کل خاورمیانه در جریان است. این جنگ برای تعین حد و مرز هر کدام و قلمرو نفوذ آنها در عراق، در منطقه و در کل جهان است. خاورمیانه مرکز این جنگ و میدان این تعین تکلیف است و مردم منطقه در این میان قربانیانی هستند که خود هیچ نقشی در سرنوشت جهنمی که برای آنها رقم میزنند، ندارند.

آنچه شرکت کنندگان در این جنگ برای خود گذاشته اند نابودی کامل شهر موصل و کشتار مردم آن است. این تقریبا مورد اعتراض هیچکدام از دولتهای درگیر نیست. اگر بود صدای کسی در می آمد و اگر چنین نبود بحث آورگان و نجات مردم موصل در نقشه این کشتار و بمباران جایی داشت. آنها و بعد از شروع جنگ و یک سال آماده سازی برای آن، ریاکارانه از زبان سازمان ملل میگویند، تلاش برای تامین امکان زیست ۶٠ هزار آواره در جریان است! در شرایطی که امکانات تسلیحاتی، بمب و راکت و هر نوع سلاح پیشرفته جنگی برای کشتار ۶٠ میلیون انسان آماده است. هیچ دولتی حتی دولت مرکزی عراق برای خود نگذاشته است که مشکل آورگان جنگ را به عهده بگیرد و هیچ راه و امکانی برای نجات آنها در برنامه “ناجیان” مردم موصل و “قهرمانان مبارزه با داعش” نیست.

مسابقه برای شرکت در این کشتار وسیع از جانب همه دولتها مستقیم و غیر مستقیم در جریان است.

مردم در بمباران موصل در ابعاد وسیع کشتار میشوند و کل خانه و کاشانه و امکانات آنها، تمام پل و راهها و مراکز کاری، صنعتی، خدماتی، آموزشی و درمانی و هر نوع آثار تمدن در این شهر از بین میرود. قرار است بعد از نابودی موصل، جانیان در فردای این توحش آگاهانه و از روی نقشه، مدال پیروزی را به سینه بزنند و به عنوان ناجیان بشریت و قهرمانان مبارزه با تروریسم بر مردم جهان منت بگذارند.

موصل را ویران شده از دست داعش بیرون میاورند اما داعش از بین نمیرود. راه مبارزه با داعش کشتار مردم موصل و بمباران محل زندگی آنها نیست. کافی است دولتهای غربی گوش عربستان و ترکیه و قطر را بدلیل کمک همه جانبه به داعش بپیچانند و کافی است خود از سازمان دادن انواع باند های تروریستی مثل داعش و النصر و … برای مقابله با مخالفین خود دست برداند. برای مبارزه با داعش لازم نیست سومین شهر بزرگ عراق با خاک یکسان شود و مردم آن زیر آوار دفن شوند. این جنایت عامل رشد انواع داعش های دیگر در منطقه است. مردم مستاصل در چنین شرایطی از سر ناچاری و از سر نفرت طعمه هر جریان جنایتکار ضد ناتو و متحدینش خواهند شد.

مبارزه با داعش کار سازندگان آن نیست. برای مبارزه با تروریسم باید عوامل و شرایط رشد آن را نابود کرد. با ترورسیم غرب و متحدین او نمیتوان تروریسم را از بین برد. آمریکا و دولتهای حامی، ترکیه و عربستان و قطر و اسرائیل، روسیه و ایران و دولت عبادی و بارزانی، خود منشا تروریسم در کل منطقه هستند. با تروریسم دولتی و با بمباران و خانه خراب کردن مردم در سوریه و عراق و هر جای دیگر از دنیا نمیتوان سرچشمه ترور را خشکاند. حمله به موصل و حلب و ویرانی شهرهای مختلف خاورمیانه توسط این دولتها، سرچشمه انواع تروریسم و رشد ترور نه تنها در خاورمیانه بلکه در کل جهان است. تجربه عراق و کشتار وسیع مردم و جنایاتی که ناتو در این مملکت مرتکب شد، در غیاب یک جنبش قوی انسانی و ضد اشغال به جریانات جنایتکار و تروریستی فرجه داد تا به نام مبارزه با اشغال، سربازان جنگی خود را از آنان بگیرند و عروج انواع مقتدا صدرها نتیجه این ماجرا است. جنایات در لیبی و موج آوارگی و حاکم کردن دسته جات تروریسم به کمک غرب و به نام مبارزه با دیکتاتور، نابودی شهرهای سوریه و کشتار و آوارگی میلیونی مردم، بزرگترین زمینه ها را برای رشد تروریسم در کل منطقه آماده کرده است. افسار کردن تروریسم آمریکا و متحدینش و مقابله با کشتار وسیع مردم موصل اولین قدم در راه مقابله و افسار کردن تروریسم است.

مبارزه با داعش و بیرون راندن آن از موصل و هر شهر و شهرک دیگر عراق از عهده مردم عراق برمی آید به شرطی که متحدین غرب در منطقه داعش را از هر نظر حمایت نکنند. بعلاوه هیچ کسی در هیج جای دنیا مانع حمله هیچ دولت و جریانی به داعش نشده است. نفس جنگ علیه داعش را هیچ کس مورد گله گزاری قرار نداده است. اما بمباران مردم موصل و منطقه توسط سران تروریسم دنیا و در راس آنها دولت آمریکا را نمیتوان به نام جنگ با داعش به فروش رساند. داعش فرزند ناخلف آمریکا است که در دوره ای افسار پاره کرده و مدعی حاکمیت و مملکت شده است. داعش با حمایت متحدین غربی تاکنون روی پا ایستاده است.

مردم عراق حتی بعد از بیرون راندن داعش از موصل روی آرامش را بخود نخواهند دید. داعش حداکثر و با هر تلفاتی از موصل خارج میشود و به جای دیگری نقل مکان مکند و یا به کمک دولتهای ترکیه و عربستان و… به کشور دیگری منتقل میشود. اما برای مردم عراق و منطقه این هنوز شروع دوره ای دیگر از جدال انواع دولتها و جانورانی است که به نام مبارزه با داعش و این بار با مدال پیروزی بر داعش در موصل، سهم میخواهند. دولتها و جریاناتی که مردم عراق را به نام سنی و شیعه، کرد و عرب و ترکمن و… تقسیم بندی کرده اند و با تبلیغات وسیع و تحریکات چندین ساله آنها را دشمن همدیگر کرده اند. جریاناتی که از قبل این دشمنی و کشتار مردم بدست همدیگر جیبهایشان را پر میکنند و هر کدام در گوشه ای از عراق بر گرده مردم محروم و ستمدیده صاحب قدرت و صدارتی شده اند و هر کدام منتظر وسعت دادن به منطقه زیر نفوذ و حاکمیت خود هستند. دولت عبادی همراه ارتش و نیروی جنایتکاری به نام حشدالشعبی خود را “نماینده شیعیان” و تاجدار کل عراق میداند. آقای بارزانی و دولت اقلیم به نام حق “مردم کرد” و با تحریکات ضد “عرب”، خواهان پیوستن مناطق دیگری به دایره زیر فرمانروایی خود است. گروهای قومی و مذهبی به نام سنی و عرب نیز خواهان سهم خود زیر پرچم “سنی ها و عربهای” عراقند. جدال این جریانات برای سهم هر کدام و نفاق عمیقی که میان مردم باد زده اند و جنایاتی که علیه مردم محروم منتسب به این دین و آن ملت مرتکب شده اند، در غیاب یک جریان قوی و دخیل کمونیستی و آزادیخواهانه که با پرچم همسرنوشتی کل مردم محروم عراق، علیه این جانواران قد علم کرده و نقش جدی ایفا کند، زمینه را برای جنگهای صلیبی در کل عراق مهیا کرده است.

بنطر میرسد بعد از جنگ موصل و فضایی که ایجاد کرده و نفاق عمیق و کور ملی و مذهبی که به جامعه تحمیل کرده اند، مردم عراق نه تنها در چهارچوب یک کشور و در کنار هم امکان زیست مشترک برایشان نمانده، بعلاوه و متاسفانه خطر جنگهای قومی و فرقه ای نیز یک تهدید بزرگ برای آینده آنها و حتی کل منطقه است.

مستقل از اینکه موقعیت نیروهای کمونیست و آزادیخواه، موقعیت مردم شرافتمند و سکولار و متمدن در این میدان چه هست، دفاع از حقوق اولیه مردم، دفاع از سکولاریسم و مقابله با تقسیم بندی های قومی و مذهبی اولین وظیفه کل این صف است. شکل دادن به هر جریان بانفوذ و عبور دادن مردم عراق از این مرحله تنها وقتی ممکن است که صفی متحد و یکپارچه همین امروز علیه کشتار مردم موصل و در دفاع از آنها و در ادامه در مقابل هر جریان و حاکمیتی که بخواهد بر اساس هویتهای کاذب ملی و مذهبی و فرقه ای مردم را در مقابل هم قرار دهد و آنها را به دشمن همدیگر تبدیل کنند شکل بگیرد.

مستقل از اوضاع عراق و خاورمیانه و آینده آن ابعاد این توحش نه به موصل و عراق و نه به خاورمیانه محدود نخواهد ماند، همچنانکه تا کنون هم محدود نمانده است. مستقل از رشد جریانات تروریستی در کل جهان در اثر سیاستهای امپریالیستی و آنچه دولتهای بزرگ جهان و متحدین آنها به مردم خاورمیانه تحمیل کرده اند، یک بعد این ماجرا در خود غرب رشد احزاب دست راستی، رشد راسیسم و خارجی ستیزی در کشورهای غربی است.

بعلاوه تحت نام مسله امنیت و به بهانه مبازره با تروریسم و مدالهایی که دول غربی در این زمینه به سینه زده اند، در عین حال ادامه تعرض همه جانبه سیاسی و ایدئولوژیک به دستاوردهای طبقه کارگر و مردم متمدن در خود اروپا از جانب آنها یکی از مختصات این دوره است. این اتفاقی نیست که با جنگ موصل شروع شده باشد، بلکه و بعلاوه در کل پروسه چند سال گذشته و همراه تحمیل جنگ به مردم خاورمیانه این تعرض نیز در ابعاد بزرگی در جریان بوده است.

میدیای رسمی دولتهای غربی در این دوره نیز در ابعاد همه جانبه ریکارانه در مهندسی افکار و کور کردن بشریت متمدن و مخفی نگه داشتن اهداف پلید دولتها غربی و دول منطقه به نام مبارزه با تروریسم، به عنوان بخشی از ماشین جنگی نقش داشته اند.

قطعا بیان حقایقی که پشت مبارزه با “تروریسم” این دولتها خوابیده است و تلاش برای شکل دادن به صفی علیه تعرض راست و علیه حمام خونی که در خاورمیانه راه انداخته اند و علیه تعرض آنها به دستاوردهای بشریت در خود غرب یک وجه کار هر نیروی متمدنی در این دوره است. بشریت به یک بیداری در مقابل تعرض راست در خود غرب احتیاج دارد. چیزی که در دوره جنگ ویتنام شاهد آن بودیم و چیزی که در دوره حمله دولت آمریکا و انگلستان و متحدینشان به عراق شاهدش بودیم و چیزی که در این دوره متاسفانه زیر سایه سنگین تبلیغات ریاکارانه “مبارزه” با تروریسم اسلامی خفه اش کرده اند.

٣١ اکتبر ٢٠١۶