پیرانشهر و گسترش ابعاد اعتراض به جاده های مرگ!
روز دوشنبه سوم آبان ماه زنجیرە انسانی با پیام “من قربانی آینده هستم” توسط شهروندان پیرانشهر در اعتراض به چند برابر بودن آمار قربانیان تصادفات جاده ای این شهر نسبت به مناطق دیگر کشور برگزار شد. این کمپین پیشتر با پیام “من قربانی آیندە هستم” از شهروندان و خانواده‌های قربانیان تصادفات جاده‌ای پیرانشهر، دعوت کرده بود تا “پیام درد و اندوهِ آغشتە بە مطالبات برحقِ خود را با تشکیل زنجیره انسانی از خروجی شهر تا ابتدای خیابان شهرک صنعتی” به گوش مسئولین برسانند. روز سه شنبه ۱۳ مهر و پنجشنبه ۱۵ مهر نیز حرکت مشابهی در مریوان و در اعتراض به ناامنی جاده مریوان سنندج که به قتلگاه مسافران تبدیل شده است برگزار شد. اعتراض به ناامنی جاده از مریوان شروع شد و اکنون ابعاد وسیعتری پیدا کرده است. اعتراض و راه پیمایی مردم پیرانشهر ادامه اعتراض به جاده های مرگ است.
وضعیت جاده ها که به قتلگاه مسافران و رانندگان دیگر وسائل نقلیه تبدیل شده است، اکنون دیگر تنها مختص به جاده مریوان سنندج یا جاده پیرانشهر سردشت نیست. بنا به آمارهای منتشر شده از سوی نهادهای حکومت اسلامی، تنها در سال ۹۲، ۱۷ هزار و ۹۹۴ نفر در اثر تصادف‌ جاده ای ایران جان خود را از دست داده اند. در سال ۹۳ نیز ۴۹ هزار و ۸۶۶ تصادف که منجر به مرگ و ایجاد جراحات سخت، در خارج از شهرها رخ داده که از این تعداد، ۶ هزار و ۹۱۶ نفر در صحنه تصادف جان باخته ¬اند. آمار تصادف میتواند بیشتر از این تعداد هم باشد که در سیستم این حکومت آمار چندان دقیقی ارائه نمیشود و به ثبت نمیرسند.
از سوی دیگر نهادهای مسئول علت وقوع تصادفات رانندگی را متوجه رانندگان میکنند تا بدینوسیله بی توجهی و لاقیدی خود در قبال عدم رسیدگی به جاده ها که حتی از حداقل ترین استاندارهای لازم برخوردار نیستند و همچنین نادیده گرفتن در قرار دادن علائم راهنمایی و رانندگی توجیه کنند.
حرکت اعتراضی مردم مریوان در روز سه شنبه ۱۳ مهر و پنجشنبه ۱۵ مهر این را به مقامات محلی و وزیر راه تفهیم کرد که جاده ها نامناسب، غیر استاندارد و بتمام معنا قتگاه هستند. دادن وعده های دروغین مقامات حکومت مبنی بر مرمت جاده مریوان سنندج این واقعیت را نشان داد که منبعد نمیتوانند تصادف جاده ای را بگردن عدم رعایت در نحوه رانندگی راننده ها بخورد مردم بدهند. حرکت اعتراضی مردم پیرانشهر در روز دوشنبه سوم آبان تاکیدی بر حرکت اعتراضی مردم مریوان و در اعتراض به جاده مرگ بود که کمترین توجهی از سوی کاربدستان و نهادهای مربوطه نسبت به وضعیت جاده ها صورت نمیگیرد.
در ادامه حرکتهای اعتراضی و تجمعات مردم در شهرهای کردستان و همچنین در دیگر نقاط کشور این تجمعات و اعتراضات میتواند بعنوان یک حرکت سراسری به میدان آید. این جنبش و کمپین اعتراض به وضعیت جاده های مرگ را میتوان و باید گسترش داد. فعالین و نهادهای دست اندرکار میتوانند در همکاری و ارتباط نزدیک با فعالین این عرصه در سطح کشور ابعاد حرکت اعتراضی مردم علیه حاکمان مفتخور را سازمانیافته، متحد و متشکل کرده و در دیگر شهرها به میدان آورند. حکومت اسلامی مفتخوران و میلیاردرهای اسلامی تنها با اعتراض و مبارزه متحدانه، متشکل و سازمانیافته مداوم مردم ناچار به زانو زدن و تمکین به خواستهای مردم معترض و بستوه آمده خواهند شد.
عبدل گلپریان
۴ آبان ۹۵