چند روز پیش اجلاس ٨٧ کشور و نهادهای “حقوق بشری” وابسته به آنها در شهر بروکسل بلژیک برگزار شد. که این گردهمایی تحت پوشش وسیع تبلیغی رسانه ای قرار گرفت. در این اجلاس حکومت افغانستان و اروپا به توافقاتی رسیدند که قرار است اروپا ظرف چهار سال مبلغ بیش از ١۵ میلیارد دلار را به عنوان کمک به منظور “ایجاد امنیت و رفاه و آزادی” به حکومت افغانستان بپردازد.
مدعی شده اند که به اصطلاح در راستای ایجاد اشتغال و علیه بیکاری عمل خواهند کرد، امکانات و شرایط رفاهی “افغان ها” را بهتر می کنند. قرار است “صلح پایدار و امنیت” را برای مردم افغانستان تضمین کنند. برای جوانان افغان امکان “کار و تحصیل و شغل مناسب” را بدهند. قرار است زنان افغانستانی “آزاد” و زندگی در شان و حرمت انسان را بدون تهدید جانی و جنسی داشته باشند.
قرار است پناهندگان و پناهجویان افغان را تحویل بگیرند و امنیت جانی انها را تضمین کنند. قرار است منطقه امن تجاری و سرمایه گذاری درست کنند. رابطه با ناتو تحکیم گردد و صدها لیست قرار دیگر.
مستقل از داد و ستد هر روز و معامله دولتهای مرتجع در سطح دنیا و از جمله معاملات دیپلماسی اجلاس بروکسل بیشرمی و زشتی این ماجرا تحویل هزاران انسان فراری از جهنم افغانستان بدست قاتلین و حاکمین این جامعه است. بازگرداندن هزاران انسانی که از دست جهنم افغانستان به کوه و بیابان و دریا زده اند و بخشی از آنها سالم به کشورهای غربی رسیده اند. قرار است اینها به نام دفاع از زندگی شان به جهنم برگردند و بدست زندانبانان و عاملین تباهی و فقر و محرومیت شان سپرده شوند.
مستقل از مفادی که پیش خواهند برد و آن هم روابط دیپلماتیک و روابط سیاسی و تجاری بین خودشان و تحکیم تعهد ها و روابط نظامی و تضمین حضور ناتو، مابقی ادعاها از بنیان پوچ و بی اساس هستند.
چگونه می شود باور کرد حکومت مذهبی و مرتجع اشرف غنی با تاریخی که پشت سرش دارد امکانات و رفاه را برای همه مردم افغانستان بخواهد؟ هنوز صدای اعتراض مردم برای خواست برق و امکانات ساده و اولیه زندگیشان شنیده می شود و هنوز و همین امروز این اعتراضات رفاهی در خیابانهای افغانستان در جریان است. خون معترضین چند هفته پیش در خیابان به خاک افتاده را چگونه زیر فرش قرمز بروکسل می خواهند مخفی کنند؟
تلاش این ٧٠ کشور برای “صلح پایدار” در افغانستان چگونه است؟ نکند منظور آنها صلح، و آشتی دادن قاتلین دیروز و امروز مردم افغانستان است. این “صلح” را می خواهند با قرار دادن سر هر مرتجع و جنایتکاری در یک آخور از قبیل احزاب تندرو اسلامی و گلبدین حکمتیار و امثالهم که چند روز پیش امضا شد تضمین کنند.
امکان تحصیل برای همه را چگونه تامین می کنند وقتی هنوز دود آتش اتوبوس حامل دانشجویان قتل‌عام شده و سوخته روی جاده ها در هوا می پیچد. هنوز خون حملات مرگبار ٢۵ اوت ٢٠١۶ به دانشگاه کابل بر دیوار دانشگاه شره میکند و میچکد. محرومیت تحصیلی از سر تقسیمات قومی و قبیله ای هنوز به قوت خود باقی است.
شعار “جنسیت- زنان توانمند، افغانستان مرفه” به منظور آزادی و امنیت و توانمندی کردن زنان، برای چاک دریده دهان اشرف غنی و حکمتیار و احزاب شان زیادی بزرگ است. این ٧٨ کشور و به اصطلاح سازمان حقوق بشری نمی توانند با توسل به هیچ حربه ای باطلاق و جغرافیای جهنمی برای زنان افغان را که روزگاری خودشان از روی نقشه و آگاهانه ساختند بهشت جلوه دهند. هنوز ویدئوهای تعرض به حرمت و کرامت زنان و کشته شدنشان به دست ارتجاع حاکم در صدر شبکه های اجتماعی قرار دارد. هنوز زنان افغان سوگوار و داغدار مرگ دردناک فرخنده هستند که از جانب حیوانات اسلامی تندرو در خیابان زنده زنده سلاخی و به آتش کشیده شد. هنوز میلیونها انسان زحمتکش آن جامعه از دست جنگ و جنایات از دست فقر و محرومیت در آرزوی فرار از آن مملکت امروز و فردا میکنند.
حال نقطه سر خط معامله شرمگین اروپا با هیئت حاکمه افغانستان و درخواست اشرف غنی برای کمی بیشتر سر کیسه را باز کردن بر سر جان و آینده و زندگی پناهجویان شاهکار و قوز بالا قوز است. دستاورد سالها کمک های غرب به حکام و دسته جات کثیف که با امکانات و پول و اسلحه دولتهای غربی و در راس آنها دولت آمریکا سازمان یافتند و مثل بختک بر زندگی مردم افغانستان نازل شده اند. پروندهای قطور و سنگین از بمباران و حملات و قتل وعام و به خاک و خون کشیدن زن و مرد و کودک و جوان و پیشبرد اهداف گروه های اسلامی و تروریستی و نیروهای ناتو و هم پیمانانش بر هیچ کسی پوشیده نیست. این معامله ها تنها می تواند هنر هرزه های سیاسی در روابط دیپلماتیک باشد.
درهرحال اجلاس و توافقات بروکسل بلژیک یکی دیگر از هزاران توافقات کثیف دنیای بورژوازی است که در کمال وقاحت به نام دفاع از مردم افغانستان و قربانیان و فراریان از دست سیاستهای آنها، رقم خورد. به سختی می توان کلماتی درخور شئن شان و توصیف شان پیدا کرد، در ادامه سناریوی کثیف معامله با جان انسانها نیز دلقک های خیمه شب باز به اصطلاح حقوق بشری پا به عرصه خواهند گذاشت و نمایش شنیع و متعفن معرفی افغانستان به عنوان سرزمین بکر آزادی و رفاه و امنیت و آسایش را به عهده خواهند گرفت و البته که ارمغان توافقات بورژوازی و حقوق بشر اش چیزی بیشتر از این نیست و نمی تواند باشد. این یک بیشرمی و گستاخی در روز روشن و دهن کجی به تعقل و درک مردم دنیا است و به سخره گرفتن تمام موازین و قوانین حقوق بشری است.
ننگ بر شماست. شرمتان باد. تنها پیام ما و مردم افغانستان به شما کشورها و به اصطلاح نهادهای حقوق بشری “گستاخی تان را نخواهیم پذیرفت” است و در برابر هر قطره خون و جان و مال و حرمت و کرامت پایمال شده در افغانستان یا هر جای دیگر دنیا در دادگاههای عادلانه به جرم جنایت علیه بشریت محاکمه خواهید شد.
۱۰-۱۰ـ۲۰۱۶