انتخاب روز هشتم ماه مارس به عنوان روز جهانى زن به خاطره مبارزات زنان کارگر نساجى در سال ۱۸۵۷ میلادی درشهر نیویورک امریکا یعنی قریبا ۱۶۰ سال پیش بر مى گردد.
بهمین خاطر است تاریخا هشتم مارس با جنبش کارگرى، حرکتهاى مردم آزادیخواه و برابری طلب علیه بیحقوقى و نابرابرى در جهان سرمایه داری شناخته شده است. در دنیای فاسد سرمایه داری زنان هنوز نتوانسته اند بعد از این همه مبارزات و جانفشانی ها ، بعد از ۱۶۰ سال به خواست برابری خود با مردان برسند. نه تنها در بازار کار نه تنها در میان طبقه کارگر و مردم زحمتکش جامعه که هیچ. امکان نشان دادن علایق و قابلیتهای خود ندارند بلکه در میان خود بورژوازی مرفه و تحصیلکرده هم این مسله بارز واین اختلاف در جنسیت نقش تعیین کننده ای دارد. برای اینکه نشان دهند جنس زن کمتر از مرد ارزش دارد. برای رسیدن زنان در یک شرایط برابر به موقعیت مردان هم ردیفشان در جامعه فاسد سرمایه داری هنوز راه درازی را باید طی کنند.
کلارا زتکین سوسیالیست آلمانی در سخنرانی اش در گردهمایی سوسیالیستها در ۱۹۱۰ در دانمارک چنین گفت؛
( ما میدانیم که رهایی کامل زن نه صرفا با بدست آوردن حق اشتغال میسر است و نه با داشتن حق تحصیل، اگر چه اینها نیز حق مسلم و طبیعی ما و حتی مقدم به حقوق سیاسی ما هستند. گواه ما تجربه کشورهایی است که در آنان زنان حق شرکت در انتخابات باصطلاح همگانی آزاد و مستقیم را دارند. در این کشورها حق رای بدون داشتن استقلال اقتصادی زنان، تفاوتی واقعی در وضعیت آنان بوجود نیاورده است. اگر رهایی اجتماعی تنها با رهایی سیاسی میسر بود، رهایی زن تنها با رهایی انسانو در بیان اقتصادی آن با رهایی کار از سرمایه میسر است. اگر همین امروز تمام قوانین موجود نیز تغییر کرده و زنان نیز همان حقوق را که مردان دارا هستند بیابند باز این بمعنای رهایی از استثمار زنان و پایان بردگی نیست)
این توجه دور اندیشانه کلارازتکین به مسله برابری زن در تمام عرصه های زندگی، امروز بعد از ۱۰۶ سال هنوز بقوت خود باقی است. برای اثبات این ادعا این روزها در یک مقاله از یکی از محققان آکادمیک در آمریکا بنام آقای دکتر امیر علیشاهی (پزشک و محقق در دانشگاه کارولینای شمالی) بمناسبت ۱۱ فوریه روز آکادمیک ها در جهان تحقیقی را اراءه داده که قابل توجه و مفید است. در مورد وضعیت زنان در بنیاد های آکادمیک دنیا خبر داده که تاکنون یک سوم زنان محقق در دنیا توانسته اند در موقعیتهایی قرار گیرند که زمین مردان نامیده میشود. بدلیل این نیست که زنان محقق و دانشمند در دنیا کم هستند فقط در جامعه مرد سالار سرمایه داری ۳۰% از زنان محقق و دانشمند میتوانند خودرا در میان محققان مرد نشان دهند. مثلا اگر چه نیمی از کرسی های دانشگاهها در اروپا به زنان تعلق دارد اما فقط ۱۸% از زنان مقام استادی دانشگاهها را دارا میباشند و ۸۲% از سمتهای استادی در اختیار مردان هستند. در کشوری مثل ژاپن فقط ۱۳% کرسی استادی به زنان تعلق دارد اگرچه تعداد زنان دانشگاهی برابر با مردان هستند و در خیلی از موارد بیشتر باسواد هستند ولی هنوز ۸۷% انان از مقام استادی دانشگا ه ها محرومند. تاکنون ۱۶ زن در تاریخ نوبل موفق شده اند در رشته های پزشکی، فیزیک و شیمی جایزه نوبل بگیرند. اگر چه زنان در بیقیه رشته های علمی صاحب نظر و سرآمد هستند؛ مثل داتا، تکنیک و علم اقتصاد ولی هنوز هیچ زنی صاحب نوبل نشده در این زمینه ها.
در ابتدای مقاله تحقیقی آقای علیشاهی مینویسد؛ ۷۶۰ میلیون بیسواد در دنیا وجود دارد که دوسومشان زن هستند. همچنین اشاره میکند اکر فقط ۱۰% این زنان با سواد شوند در درآمد سرانه ۳% رشد خواهد کرد.
اما چرا ؟ آیا جامعه سرمایه داری این را نمیفهمد، قطعا می فهمند اما نمیخواهند که جامعه با زن و مرد ش متحد شوند زیرا اساس حاکمیت فاسد سرمایه داری بر بنیاد اختلاف بین انسانها برقرار است در تمام سطوح و حتی در بین خود بورژواها و در کل در گروه سرمایه دار ها هم این فرهنگ مرد سالار است که باید حاکم شود. تحقیقی که آقای دکتر امیر علیشاهی انجام داده است گواه واقعی سخنرانی کلارازتکین در سال ۱۹۱۰ در دانمارک است . در پایان این جلسه سوسیالیستها در دانمارک روز ۸ مارس بعنوان روز برابری انسانها در جامعه برسمیت شناخته شد.
. باید در روز هشت مارس در سراسر دنیا به پاس مبارزات انسانهای برابری طلب، کمونیست و آزادیخواه که مسبب و بانی این روز جهانی هستند همه انسانهای آزادیخواه ضمن قدر دانی از مبارزات آنها تلاش کنند خواستهای و آمالهای هشتم مارس را عملی کنند. خواستهای انسانی و برابری طلبانه هشت مارس همیشه پر چم مبارزات زنان و مردان برابری طلب علیه تمام نابرابری های جامعه سرمایه داری خواهد بود. در روز هشت مارس امسال باید علیه آپارتاید جنسیتی جمهوری اسلامی ، این توهین به بشریت ایستاد. جمهوری اسلامی، جمهوری قتل و کشتار و تحمیل بیحقوقی به انسان و نیز زنده کننده دوران توحش و تجاوز به حقوق برابر انسانهاست. باید علیه قوانین آپارتاد جنسیتی در ایران و در دیگر کشورهای اسلامی متحد و یکپارچه شد. صف مبارزات آزادیخواهانه و برابری طلبانه در هشت مارس باید به مارش مبارزه علیه آپارتاید جنسیتیی ، مبارزه علیه فرهنگ ضد بشری مرد سالار و ناموس پرستی در جهان تبدیل شود. باید همصدا علیه کلیه قوانین تبعیض جنسیتی و حجاب ایستاد. جمهوری اسلامی با تحمیل قوانین تبعیض جنسیتی و آپارتاید جنسیتی در ایران توانسته است صف مبارزات مردم برای سرنگونی را دچارانشقاق کند. بوضوح پیداست که هیچ جامعه ای نمیتواند آزاد و انسانی باشد مگر مسئله برابری انسانها را عملا به پلاتفرم زندگی روزانه مردم درجامعه تبدیل کرده باشد. این باید به امر روز مره مبارزات کارگران تبدیل شود و برای بعمل در آوردن آن باید صف طبقه کارگر از اخلاق و فرهنگ مرد سالار و ضد زن جدا شود کارگران آگاه و مبارز و کمونیست باید در افشاگری فرهنگ ضد بشری مرد سالار پیش قدم باشند. ضامن اتحاد و پیروز ما مبارزه جدی و روز مره در صف خود با افکار و فرهنگ ضد بشری مرد سالاری باشد. هشت مارس سنگر مبارزه سراسری برای برابری و آزادی جامعه انسانی است.