حداقل دستمزد ما  کارگران باید تأمین کننده واقعی معیشت خانواده باشد

ما کارگران، می خواهیم زنده بمانیم و از زندگی شایسته انسانی برخوردار باشیم . سالهاست که دولت اعلام می کند دستمزدها را افزایش دادیم . افزایش حداقل دستمزد با افزایش نرخ تورم تعیین  شده، براساس ماده ۴۱ قانون کار می باشد.

ما کارگران معتقدیم این نحوه محاسبه حداقل دستمزد، تأمین کننده دستمزد واقعی نیست . زیرا که اولا” تورم واقعی موجود ، مبنای محاسبه حداقل دستمزد قرار نمی گیرد. دوما” در شرایط سیاسی و اقتصادی جامعه ما ، تورم از میزان ثبات عمومی برخوردار نمی باشد. نرخ تورم مداوم درحال تناوب و افزایش قراردارد.

سوما” بر اساس دلایل فوق ، تعیین میزان حداقل دستمزد سالانه د رآخرین روزهای سال جاری مشخص می گردد. درحالی که ما با سال آینده ای روبرو هستیم که رشد تورم از ماههای ابتدای سال رو به افزایش است. درصورتی که زمان تعیین حداقل دستمزد اگر با نرخ تورم واقعی محاسبه شده باشد ، حداقل دستمزد از تورم واقعی موجود عقب مانده است . تکرار این نحوه محاسبه حداقل دستمزد ، طی سالیان گذشته ، موجب آن گردیده که فاصله هزینه زندگی با حداقل دستمزد فوق العاده زیاد و متفاوت شده است . چنانچه طبق محاسبات مالی بانک مرکزی و کمیسیون مربوطه مجلس خط بقاء در ایران را ۲،۵۰۰،۰۰۰ تومان مشخص کرده اند و خط فقر نیز ۳،۵۰۰،۰۰۰ تومان محاسبه شده است . تفاوت حداقل دستمزد ۷۱۲،۰۰۰ تومان با خط بقاء بیش از ۳ برابرپایین تر است و تفاوت خط فقر با این دستمزد چیزی در حدود ۵ برابر زیر خط فقر  می باشد.

آنچه بر زندگی ما کارگران جاری ساخته اند،  بسیار بیش از این است که با اعداد و ارقام محاسبه گردد . زندگی ما با فقر و فلاکت واقعی همراه است . گذراندن عمرما ، دیگر با لغت ها و کلمه مرسوم زندگی غیرقابل توصیف است . گذراندن عمر بردگی ما کارگران به اینجا ختم نمی شود. بیکاری رو به افزایش ، نهایت عمق و گستردگی فقر و فلاکت است. تنها درآمد خانواده کارگر بیکار ، از آن مبلغ ۷۱۲۰۰۰ تومان که سه برابر زیر خط بقاء نیز تهی شده است . زندگی که دیگر به معنای واقعی کلمه نه نامش زندگی می ماند و نه با هیچ لغات و کلمه ای به توصیف و تصویر کشیده نمی شود. ما کارگران می گوییم تمام زحمات این جامعه ، ازجمله تولید ، خدمات و کلیه کارهای موجود فیزیکی و ذهنی بر دوش ما کارگران است . ما کارگران تولید کنندگان و خالق ثروت اجتماعی هستیم ،  پس چرا باید از ابتدایی ترین حقوق انسانی برخوردار نباشیم .

ما کارگران ، به این اعتقاد رسیده ایم که زندگی ما درصدد یک فاجعه انسانی قرارگرفته است . این فاجعه انسانی زندگی همه شهروندان ۹۹ درصدی جامعه را دربرگرفته است . همچنین زمانی نخواهد گذشت که امنیت زندگی آن یک درصد جامعه نیز از بین برود .

ما کارگران اعلام می کنیم : ما انسانیم و شایسته یک زندگی مرفه انسانی هستیم. اعتراضات جاری ما کارگران درحال به هم پیوستن است . زمانی که متحد شویم (که آن زمان دور نیست ) یک دنیای بهترپی خواهیم ریخت . چهره کریه فقر و فلاکت را از زندگی خود کنار خواهیم زد و نظام سرمایه داری و دولتش را محو می نمائیم .

حداقل  دستمزد ما کارگران باید تأمین کننده معیشت و زندگی مناسب با عزت انسانی باشد. همچنین حقوق بیمه بیکاری نیز باید و باید افزایش یابد، چنانکه تأمین زندگی خانواده کارگران بیکار را پوشش بدهد.

آیت نیافر

عضو کمیته پیگیری ایجاد تشکل های کارگری ایران