در پی ملاقات با رییس جمهور افغانستان، روحانی ضمن توافق بر سربرقراری ثبات و امنیت در منطقه قول داد که همه کودکان افغانستانی در ایران از امکانات آموزش و پرورش برخوردار باشند و حتی آنهایی که مدارک قانونی اقامت در ایران را ندارند باید ثبت نام شوند. قول های دیپلماتیکی که پایه عملی ندارد. واقعیت این است که گروه عظیمی از این کودکان به دلایل گوناگون امکان تحصیل در مدارس ایران را ندارند.
طبق اظهار رییس ستاد افغانستان وزارت خارجه ایران، ازتعداد بیش از سه میلیون مهاجر افغان در ایران، تنها یک میلیون نفر حضور قانونی دارند. با توجه به اینکه دو میلیون مهاجر افغانستانی فاقد برگ شناسایی اند، اداره کل امور اتباع و مهاحرین خارجی وزارت کشور به این کودکان فقط پنج روز مهلت برای گردآوری مدارک به منظور ثبت نام در مدارس داده است. به گزارش رادیو فردا با آن که سازمان ملل در همین سال، ۱۱ میلیارد و ۷۰۰ میلیون تومان به ایران برای تحصیل کودکان افغان در ایران پرداخت کرده است اما ایران این بودجه را صرف امور دیگری کرده.
با توجه به فقر و فلاکت در ایران با آن که کودکان کار افغانی و ایرانی مسایل و مشکلات مشترکی از جمله مشکلات اقتصادی خانواده ، فقر و اعتیاد دارند، ولی مهاجرت و پیامدهای آن از قبیل تبعیض در اشکال مختلف، نداشتن مدارک شناسایی و اقامت خاص کودکان کارافغانستانی است و از این منظر کودکان کار ایرانی وضعیت به نسبت بهتری از کودکان افغان دارند. این کودکان حتی از حق داشتن بیمه درمانی و خدماتی محرومند. کار کودکان خیابانی برای کمک هزینه خانواده هاشان بی خطر نیست. آنان اغلب مورد توهین، تحقیر و تجاوز جنسی قرار میگیرند چنانچه چندی پیش به دختر ۱۱ ساله ای بطور دسته جمعی تجاوز شد و این خبر احساسات بشر دوستانه کسی را برنیانگیخت شاید اگر این کودک از خانواده” آبرومندی” بود واکنش نشان داده میشد.
زنگ های مدارس امسال ، برای همه کودکان صدای شادی برای شروع زندگی نیست. برای کودکان کار محروم که تا نفس دارند باید کار و کار و کار کنند، صدای تبعیض و بی حقوقی ست.
در حالیکه دولت ضد بشر جمهوری اسلامی امسال در روز جهانی کارگر ضدیتش را با کارگران مهاجر افغانی آشکارا و به طرزی وقیحانه به نمایش گذاشت، نه قادر است و نه میتواند به این خواستها عمل کند بلکه جواب مطالبات برحق کارگران افغان و ایران را، که حق و آزادی شهروندی، ایجاد مدارس بدون تبعیض و رایگان، حق تشکل و برابری کامل بدون هر گونه تبعیض نژادی و جنسیتی ست، با سرکوب، اعدام، شکنجه و آتش زدن خانه های کارگران افغان می دهد. تنها یک مبارزه متحد و همبسته کارگری قادر است تا این جمهوری دروغ و شکنجه را سرنگون کند.