کامنتهای کارگری
(زندانهای خصوصی در آمریکا، بیکاری دوبرابر می شود، زنان کارگر یوگسلاوی، اتحادیه همبستگی لهستان و گام بعدی اعتراضات معلمان)
ناصری اصغری
بیکاری تا سال ١۴٠٠ دو برابر خواهد شد
یک پژوهش مجلس اسلامی می‌گوید که ۵.۶ میلیون فارغ التحصیل وارد بازار کار شده‌اند و نتیجه می‌گیرد که با این وضعیت پیش بینی می‌شود که از آنجا که رژیم اسلامی برنامه‌ای برای اشتغال جوانان ندارد، تا سال ١۴٠٠ تعداد بیکاران دو برابر خواهد شد. خبرگزاری دولتی “مهر” می‌نویسد: “بررسی طرف تقاضای بازار کار حاکی از آن است که خالص اشتغال جوانان کشور در دوره ۱۳۸۵ – ١٣٩٣ همواره منفی بوده که نشان‌دهنده روند کاهشی اشتغال جوانان است.” و می‌گوید که در این مدت مقامات دولتی دائم وعده اشتغال به جوانان داده که دروغی بیش نبوده.
وضعیت معیشت توده‌های زحمتکش در این جامعه قرار است از این هم خرابتر بشود! مردم نباید انتظار بهتر شدن وضعیت را بکشند، چرا که قرار نیست در وضعیتشان بهبودی ایجاد شود. خود می‌گویند طرحی برای فائق آمدن بر این موقعیت ندارند. برای خلاصی از این وضعیت باید هر چه زودتر از شر جمهوری اسلامی خلاص شد.
زنان کارگر
یکی از دانشجویان دوره دکترا (Chiara Bonfiglioli) در یوگسلاوی سابق، ویدیوئی از سرنوشت یکی از نساجی ها که عمدتا کارگران زن را در خود مشغول به کار دارد منتشر کرده که در آن به مقایسه شرایط کار در زمان تیتو و دوره حاضر پرداخته است. شرایط کار زنان این نساجی در حال حاضر به مراتب بدتر و غیرانسانی توصیف شده است. دستمزدشان حتی کفاف یک زندگی بخور و نمیر را نمی دهد. استاندارد ایمنی پائین است. ترس بیکاری و پرتاب به فقر مطلق دائم بالای سرشان است و قوانین حمایتی کارگران تا حد صفر پائین آمده‌اند. کارگران برای زنده نگه داشتن خاطرات خوش آن دوره نسبت به دوره حاضر، تصاویری از جمله تصاویر بزرگی از ژنرال تیتو را هم به دیوارهای خانه هایشان نصب کرده اند. اما زندگی زیر سیطره حکومت تیتو و تیتوها کعبه آمال کارگران نبود. این موقعیت وحشیانه ای که جامعه را به آن رانده‌اند، زندگی زیر چکمه‌های تیتو و امثالهم را به یک آرزو تبدیل کرده است.
بیگاری زندانیان در آمریکا
وضعیت مخوف زندانهای آمریکا، که زندانهای خصوصی و بیگاری کشیدن از زندانیان جزئی از آن است، بار دیگر به سرتیتر اخبار مهم آمریکا رانده شده است. اخیرا زندانیان سابق زندان شهر نشویل تنسی فاش کرده‌اند که کالاهای زیادی را بدون دریافت مزدی تولید می کردند که در flea market، بازار مخصوص فروش اشیاء ارزان قیمت یا دست دوم، به فروش گذاشته می‌شدند. توجه کنید این اشیاء کجا فروخته می‌شوند!؟ اینکه زندانیان در بسیاری از زندان‌ها برای گذراندن وقت گاها بدون دریافت دستمزدی قابل توجه کار می‌کنند، متأسفانه پدیده‌ای جاافتاده ای است؛ اما قضیه بیگاری در زندان نشویل مسئله دیگری است. زندانیان سابق گفته‌اند زندانیان از ترس اینکه با توطئه زندانبانان مواجه نشوند، خود را مجبور به تن دادن به بیگاری می دیدند.
اما جدا از نمونه مشخص نشویل، زندانهای خصوصی در آمریکا در چند سال گذشته یک موضوع داغ بحثهای سیاسی و اجتماعی بوده است. سال ٢٠١۴ یکی از قضات ایالت پنسلونیا به جرم تبانی با روسای زندانهای خصوصی برای محکوم کردن جوانان به زندان، به ٢٨ سال زندان محکوم شد. اخیرا هم سناتور برنی ساندرز، که یکی از کاندیداهای ریاست جمهوری دوره آینده است، گفته است که در شروع کار سنای آمریکا بعد از اتمام تعطیلات تابستانی لایحه‌ای را به آن معرفی خواهد کرد که این زندانهای خصوصی را غیرقانونی کند. انحلال زندانهای خصوصی البته کاری بسیار بیشتر از معرفی یک لایحه است و قول ساندرز بیشتر به یک قول انتخاباتی می‌ماند تا یک سیاست واقعی. جامعه آمریکا بدرست قول دادن چنین چیزی را به سیاستمداران تحمیل کرده است، اما برای پس زدن این فرهنگ پسمانده از دوران قرون وسطا باید از سیاستمداران طبقه حاکمه هم گذشت.
رمز موفقیت اعتراض معلمان در ١٣ مهر
معلمان برای پیگیری مطالباتشان و در ادامه کمپین برای آزادی معلمان زندانی روز ١٣ مهر که روز جهانی معلم است، در سراسر ایران در مقابل ادارات آموزش و پرورش دست به اعتراض خواهند زد. معلمان در کنار خواست مهم خود که آزادی فوری همه معلمان زندانی است، خواستار افزایش دستمزد، تحصیل رایگان برای همه کودکان، آموزش یکسان برای همه کودکان و از بین رفتن آموزش طبقاتی بصورت مدارس خصوصی و دولتی، بازسازی مدارس خراب شده و امن کردن مدارس هستند.
واضح است که معلمان با بی‌اعتنائی دولت به مطالباتشان دست از اعتراض نخواهند کشید. سئوال این است که گام بعدی معلمان، با این همه مماشات برخی از اعضای هیأت مدیره تشکل‌های موجود معلمان و اتخاذ سیاستهای غلط و مضر به حال کل جنبش اعتراضی معلمان، چه خواهد بود. راه پیشروی جلو آمدن گرایش رادیکالی است که از دوقطبی دروغین “سیاسی و صنفی” عبور کند، بر استقلال فعالیت تشکل‌های معلمان پافشاری کند و کل جامعه را به اتحاد و همبستگی با جنبش اعتراضی معلمان فرابخواند.
“اتحادیه همبستگی”، یک دستمال کاغذی استفاده شده است
حتما نام “اتحادیه همبستگی لهستان” را بخاطر دارید. آن اتحادیه‌ای که پاپ، بی بی سی، ریگان، تاچر، CIA و خلاصه کل کمپ دمکراسی غرب مدافعش شده بود و رهبر آن، لخ والسا را هم بعدا رئیس جمهور کردند که به گفته خودش تنها نویسنده‌ای بوده که بدون خواندن حتی یک کتاب خود نویسنده چند کتاب است! اینها به گذشته مربوط است و می شود در کتابهای متعدد تاریخی یافت. وقایع مربوط به امروز این اتحادیه ماجرای دیگری است. در یکسال گذشته حدودا ١٠ تن از اعضای رهبری این اتحادیه با توطئه‌های مدیریت از کار اخراج شده‌اند. قراردادهای کارگرانی که این اتحادیه نمایندگی می‌کند، موقت هستند. مدیریت حاضر نیست بر سر مطالبات کارگران، از جمله افزایش دستمزد، دائمی کردن قراردادها، مرخصی سالانه و غیره و غیره با این اتحادیه مذاکره کند. شرایط ارعاب و اخراج دائم بالای سر کارگران فعال و دخیل در امور اتحادیه نگه داشته شده است. نه بی بی سی و یورو نیوز و CIA به کمک آن می آیند و نه پیام همبستگی ای از پاپ و بازماندگان ریگان و تاچر برایشان فرستاده می شود. این مثل معروف که دستمال کاغذی استفاده شده را به زباله دان می ریزند، بهترین وصف حال “اتحادیه همبستگی لهستان” است.