تحکیم وحدت انقلابی کومه له تحکیم وحدت جنبش کمونیستی است
در چند روز اخیر تلویزیون کومه له اقدام به پخش ویژه برنامه ایی نمود تحت عنوان ( حزب کمونیست ایران، دستاوردها، انتقادها، چالشها). این ویژه برنامه در ۵ قسمت و در ۵ روز متوالی از این میدیا پخش گردید مجری برنامه رفیق بیژن رنجبر و مصاحبه شونده رفیق ابراهیم علیزاده بودند.
انچه که به مضمون این نوشته برمی گردد، نکاتی از گفته های رفیق ابراهیم میباشد که در بخش ۵ این ویژه برنامه به ان پرداختند، یعنی دلایل و انگیزه های سیاسی ۳ انشعاب کمونیزم کارگری، سازمان زحمتکشان، و روند سوسیالیستی. اما قبل از هر نکته ایی یک سوال صمیمانه را مطرح می کنم، ایا رفقای روند سوسیالیستی با میل و رغبت سیاسی خود از کومه له رفتند؟
اما موضوع اصلی حزب کمونیست ایران میباشد، حزبی که از بدو تاسیس اش و تا حیات تاکنونی خود درگیر چالشهای گوناگونی شده و بعضا دستخوش تحولاتی گردیده است. اینکه حکا محصول شرایطی خاص می باشد شکی در ان نیست ولی ان زمان و تا به امروز هیچ کدام از ماتریالهای واقعی را که از بطن جامعه برامده باشد در تشکیل این حزب وجود نداشته وندارد. حزب کمونیست ایران بر اساس اراده سیاسی کومه له، اتحاد مبارزان کمونیست و تعدادی از انسانهای کمونیست وازادیخواه تشکیل گردید. تبین سیاسی این عزیزان از ان موقع جامعه تبینی ضعیف از دورنمای سیاسی بود. و این همان مورد اساسی است که رهبری حکا تا به امروز نمی خواهد ان را قبول کند ، و صحت این گفته را که (سوسیالیزم علم است و در علم ایستایی نیست و به روز می شود)، ولی ایا ما مفهوم انرا بکار برده ایم را تایید می کند.
رفیق ابراهیم بدرستی به این نکته اشاره می کنند که احزاب و تشکیلاتهای کمونیستی و مبارز در را به تحقق رسیدن ارمانهای طبقه کارگر همگی از یک اصول کلی پیروی می کنند، چه بسا ممکن است که در تاکتیک ویا استراتژی ، سبک کار سازمانی خود را داشته باشند. این نکته قابل استقبال است، که ما علارغم اختلاف نظر و سبک کار چنانچه اهداف مشترکی را دنبال می کنیم، می توانیم در کنار هم به مبارزه ادامه دهیم. در واقع اختلاف نظر باعث ایجاد احساس مشترک و رفع ناامیدیها می گردد و باعث ایجاد شرایط برای تغییر می شود و مخالفین را منزوی می کند.
همچنین اختلاف منطقی و اصولی در هر حزب اجتناب ناپذیر است و باید پذیرفته شود، زیرا اختلاف در حزب موجب ابتکار، تحرک و انطباق با شرایط جدید و اتخاذ تصمیم گیریهای بهتر و مناسبتر می گردد.
رفیق ابراهیم در همین ویژه برنامه، بحث (گزارشها و شمارش افراد و هواداران را درک محدود از حکا و کمونیزم برمی شمارند و می گویند که حزب کمونیست ایران توانسته است که پرچم کمونیزم را برافراشته نگاه دارد). این گفته کاملا مغایر با اهداف تشکیل حزب و برنامه ان می باشد. حزب سیاسی به تمام گروههای سازمان یافته ایی گفته می شود که دارای اهداف واعتقادات مشترک بوده و خواهان تسخیر قدرت سیاسی از راه انقلاب اجتماعی و یا انتخابات هستند. کف و سوت زدن برای همدیگر که گویا ما توانسته ایم پرچم کمونیزم را افراشته نگاه داریم بدور از اصول فکریمان است و این در چهارچوب یک ارمان شخصی جای می گیرد تا نیاز واقعی جامعه، هر قدر اهداف و استراتژی حزب دقیقتر و با سنجش تر و واقع بینانه تر و قابل لمس برای جامعه و پاسخگوی نیازمندیهای مبرم طبقه کارگر و زحمتکش جامعه باشد به همان اندازه میدان نفوذ و تاثیر ان در سراسر جامعه گسترش می یابد.
قاسم رفعت ۲۳٫۰۸٫۲۰۱۵