علیه جمهوری اسلامی حکومت قتل و خون بپاخیزیم!
حکومت اسلامی ۱۷ نفر را در یک روز و ۶۲ نفر را در دوهفته گذشته اعدام کرده است. دولت روحانی روزانه بطور متوسط چهار الی پنج نفر را در زندانها و یا در ملاء عام اعدام میکند. اعدام یک رکن اساسی ایدئولوژی اسلامی و بخشی از فلسفه وجودی جمهوری اسلامی را تشکیل میدهد و در انطباق کامل با تحجر اسلامی و قوانین برخاسته از آن است. سران جمهور اسلامی بارها اعلام کرده اند مخالفت با اعدام، مخالفت با اسلام و جمهوری اسلامی است. مهر ماه سال ۱۳۹۱ صادق لاریجانی رئیس قوه قضائیه در جواب به گزارشگر سازمان ملل که به اعدامهای جمهوری اسلامی اشاره کرده بود، میگوید: “قوانین و مقررات مربوط به اعدام تنها ویژه جمهوری اسلامی ایران نیست که شما تنها ما را تحت فشار قرار میدهید، بلکه همه مسلمانان به آن معتقدند و در حقیقت اعدام جزو ارزش های اسلامی همه مسلمانان جهان است و کشورهای اسلامی نباید نسبت به تعرضاتی که به قوانین اسلامی صورت میگیرد، ساکت باشند.”
دولت آدمکش جمهوری اسلامی از همان روز به قدرت رسیدنش تاکنون، اعدام را در سطح وسیع به عنوان یکی از ابزارهای مهم و کلیدی ارعاب جامعه بکار گرفته و بیوقفه علیه کمونیستها و آزادیخواهان و مخالفان سیاسی اش به اجرا در آورده است. درشرایط فعلی نیز برای مرعوب کردن و ایجاد وحشت در درون جامعه، سیاست اعدام هم در زندان ها و هم در ملاء عام اجرا می شود. روشن است که جمهوری اسلامی بدون اعدام قادر نیست به حیات خود ادامه بدهد. اعدام یک رکن به تسلیم کشاندن مردم بوده و هنوز هم است. رژیم اسلامی از طریق اعدامهای مستمر میخواهد این پیام را به جامعه بدهد که اعدام مجازاتی در مقابل هرگونه اعتراض علیه نظام و قوانین اسلامی آن است تا اقتدار خویش را در سطح جامعه حفظ کند و به حکومتش ادامه دهد.
رژیم اسلامی دشمن آزادی و انسانیت است و هنگامی که پای منافع نظام اسلامی در میان باشد از کشتار و جنایت علیه شهروندان لحظه ای تردید به خود راه نمیدهد. همچنان که در ۳۰ خرداد ۶۰ و تابستان ۶۷ شاهد اعدامهای جمعی و کشتار وسیع برای حفظ نظام اسلامیشان بودیم. امروز نیز از موضع ضعیف تر و در شرایطی که با بحران اقتصادی عمیقی دست و پنجه نرم میکند، میخواهد با اعدام و سرکوب بقای نظام اسلامی را تامین و با استثمار کار ارزان برای سرمایه داران فوق سود تامین کند. دولتهای غربی نیز در شرایط فعلی نظاره گر ماشین کشتار حکومت اسلامی اند. آنچه معلوم است بخاطر منافع حقیرشان در مذاکره و سازش با جمهوری اسلامی از ادعای یک مثقالی “دفاع از حقوق بشر” خویش نیز کوتاه آمده اند و بیش از سابق در مقابل اعمال ارتجاعی رژیم اسلامی و اعدامهای هر روزه دولت روحانی و حکومت اسلامی، سکوت اختیار کردند. نهادها و فعالین حقوق بشر نگرانی جدی خود را از سکوت جامعه جهانی در مقابل این فاجعه انسانی ابراز داشته اند و خواهان واکنش فوری در مقابل چنین جنایتی توسط جمهوری اسلامی شده اند. البته برای دولتهای غربی که در حال مذاکره با جمهوری اسلامی هستند و تلاش میکنند که رامش کنند، واکنش به جنایت و اعدامهایش تا اطلاع ثانوی ممکن نیست. “حقوق بشر” برای دولتهای غربی قبل از اینکه یک ارزش مدنی و انسانی جهانشمول باشد، ابزاری سیاسی است که بسته به شرایط برای تحت فشار قرار دادن این یا آن دولت به اصطلاح نافرمان که طبق نقشه آنها عمل نمیکنند، بکار گرفته میشود. به همین دلیل این ها نمیتوانند مدافعان ثابت قدم حقوق انسانی در هر شریطی باشند.
دولت “اعتدال” روحانی بیش از اسلافش تعرض به هستی و معیشت کارگران و مردم ایران را بطور سازمانیافته در دستور گذاشته است و طی یکسال و نیم گذشته برای مرعوب کردن جامعه و ایجاد وحشت در میان مردم ماشین کشتار و اعدامش را بیوقفه بکار گرفته و تنها در سال ۹۳ بیش از ۱۰۰۰ انسان را در داخل زندان و در ملاء عام اعدام کرده است. روحانی و حکومت جمهوری اسلامی با سرکوب و اختناق بیشتر و دو برابر کردن اعدامها، میخواهد مردم را تابع مقررات و دستورات خود کنند. میخواهند با پیاده کردن سیاست “اقتصاد مقاومتی”، ریاضت اقتصادی بیشتر به کارگران و مردم محروم جامعه تحمیل نمایند. میخواهند مانع اعتراض کارگران، زنان و جوانان به شرایط غیر قابل تحمل اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و فرهنگی شوند و از این طریق در صدد تامین امنیت برای سرمایه و حکومت اسلامی هستند.
اعدام قتل عمد دولتی است. اعدام در ملاء عام یک پدیده شنیع قرون وسطائی است. مردم نباید نظاره گران خاموش اعدام زندانیان توسط جمهوری اسلامی باشند. نباید گذاشت این بربریت به نرم جامعه تبدیل شود. کارگران، جوانان و زنان متنفر از جمهوری اسلامی نباید بی تفاوت از کنار موج وسیع اعدامها بگذرند. باید جلوی این فاجعه انسانی را گرفت. نباید اجازه داد جمهوری اسلامی با گسترش کشتار جامعه را مرعوب کند. جامعه باید از قانون قرون وسطائی قصاص و قتل عمد دولتی عبور کند و نگذارد جمهوری اسلامی بیش از این دست به کشتار شهروندان بزند. باید در مقابل اعدام هر روزه در زندان ها و در ملاء عام دست به اعتراض زد. مردم هر جا با چنین مراسم شنیعی روبرو شدند، باید بلافاصله با اراده جمعی به مقابله با آن برخیزند و بساط رژیم را بهم ریزند و مانع اعدام شوند و فرد اعدامی را از دست جنایتکاران اسلامی بیرون بکشند. رسالت مردم متمدن و انساندوست ایران مقابله با کشتار شهروندان توسط حکومت جنایتکار اسلامی ایران است. باید علیه این وحشیگری بپاخاست و ماشین اعدام و سرکوب رژیم اسلامی را درهم کوبید.
۱۰ ژوئن ۲۰۱۵