خبرگزاریهای ایران در روز هشتم فروردین ۹۴ گزارش دادند که دو نوجوان ۱۴ و ۱۵ ساله ایرانی در فرودگاه جده عربستان هنگام عبور از گیت خروج بازرسی توسط شرطهها (ماموران پلیس) به اتاق بازرسی بدنی برده شده و در آن جا به آنها تجاوز شده است. هنوز کم و کیف خبر کاملا روشن نشده بود که رسانهها و شبکههای اجتماعی مثل وایبر و فیس بوک پر شد از مقاله و کامنت در این مورد. انتشار این خبر درست در بحبوحه برخورد میان عربستان و ایران در یمن که بازتاب رقابت حاد آنها در منطقه است صورت گرفت. ایران و عربستان به عنوان دو قدرت نفتی چند دهه است که با هم درگیرند. زمانی بود که جمهوری اسلامی ماموران و طرفدارانش را در جریان مراسم حج به آن کشور میفرستاد تا تظاهرات به راه اندازند. اخیرا رابطه دولتهای عربستان و ایران کمی بهبود پیدا کرده بود اما به دنبال وقایع بحرین و مداخله دو کشور در آنجا و سپس بحرانی شدن اوضاع یمن و قدرت گیری گروههای متحد جمهوری اسلامی، عربستان سیاست مداخله نظامی و بمباران ادامه دار شهرهای یمن را در پیش گرفت. این کار عملا به معنی رویارویی ایران و عربستان در یک جنگ نیابتی دیگر در منطقه است.
اما خبر تعرض به دو نوجوان ایرانی که بعدا گفته شد تجاوز نبوده بلکه آزار جنسی بوده باعث عکس العملی نژادپرستانه و برتری طلبانه در میان ایرانیان شد. برخی، عربها را تلویحا حیوان خطاب کردند. برخی دیگر به تحقیر «نژاد عرب» پرداختند. اوج وقاحت، داستان سرایی در مورد یک فوتبالیست عرب بود که گویی آقای گل آسیا نیز هست. بنا بر روایت مسخره نژادپرستان و جو سازان ایرانی، گویا این بازیکن بعد از زدن گل، زیر پیراهنیاش را که روی آن عدد ۱۵ نوشته شده نشان میدهد. میگویند منظورش این بوده که «من پسر ۱۵ ساله ایرانی میخواهم»!! برخی هنرمندان از جمله رضا صادقی که تبدیل شده به مجیزگوی جمهوری اسلامی به مردم نهیب میزند که «ایرانیها غیرتتان کجا رفته؟» بعضی هم با تفرعن اعلام میکنند که ما از تبار کوروش کبیریم و نباید در مقابل عربها ساکت بنشینیم! اینها همه بازتاب افکار و ارزشها و ایدههای کهنه و عقب مانده و مرتجعانهای است که از دیرباز در گوشه و کنار اذهان رسوب کرده است. اما جای شک نیست که رژیم اسلامی و دستگاه اطلاعاتی و ماشین تبلیغاتیاش آگاهانه روی این افکار و حساسیتها و تعصبات حساب باز کردهاند و برای ایجاد فضای مسموم سیاسی و ایدئولوژیکی که به نفعشان باشد به این آتش نژادپرستانه دامن میزنند.
در واکنش به این موج شووینیستی بسیاری پرسیدند که چرا برخی از همینها که رگ گردنشان بیرون زده و خون جلوی چشمشان را گرفته زمانی که در زندانهای ایران به جوانان تجاوز میشد ساکت بودند؟ اینها که دم از انسانیت میزنند و بیشرمانه عربها را «حیوان» خطاب میکنند، وقتی که زحمتکشان و جوانان در مناطقی مثل اهواز و آبادان و مهران و پرویز خان و… مورد توهین و سرکوب قرار میگیرند کجا هستند و چه میگویند؟ وقتی که دهها نفر را در کردستان و بلوچستان اعدام میکنند چرا صدای اعتراضشان بلند نمیشود؟ این روحیه ناسیونال شووینیستی و این رفتار نژادپرستانه را باید با تمام قوا افشا کرد. عربها نیز مانند ملیتهای دیگرند. بر خلاف دروغهای برتری طلبان در میان آنها نیز هم بسیاری افراد پیشرو و ترقیخواه و مردمی وجود دارند و هم گروهی که در میانه ایستادهاند و یا عقب افتاده و مرتجعند.
به نقل از نشریه آتش شمارۀ ۴۲ ـ اردیبهشت ۱۳۹۴
atash1917@yahoo.com
n-atash.blogspot.com