“بستری برای ماه”
از: زهرۀ مهرجو

در شبی ظلمانی
پنجره ای تنها
به جستجوی نور
می شتابد.

…

درختان صبور
شاخگان خویش را
در هوا
برمی افرازند.

…

پرندگان عاشق
زیباترین سرودها را
آغاز می کنند.

…

برکه ای زلال
روشنی کوچک ستارگان را
بازمی تاباند.

*    *    *
در دور دست ها
ماهیانِ دریا
همهمۀ امواج را
پذیرا می گردند.

…

امواج سرکش
پیاپی، تا خط گلگون افق
پیش می تازند …
و سپس، در سکوت
می آرامند.

…

من و تو،
با نگاهی مشتاق
خطوط امواج را
تا فراسوی افق
دنبال می کنیم؛ …
و اینجا
در این پهنۀ عظیم خموشی
برای ماه یگانه
بستری صیقلی
می گستریم.