کارگران و هزینه تحصیل کودکان و جوانان
جنبشی سازمانیافته برای تحصیل رایگان!
تامین هزینه تحصیل کودکان و جوانان در خانواده های کارگری و مزدبگیران، کار شاق و سختی شده است. کمتر از یک ماه مانده به اسم نویسی در مدارس و دانشگاه ها، تامین هزینه تحصیل کودکان و جوانان در مدارس و دانشگاه ها به یکی از گرهی ترین مشکلات میلیونها خانواده تبدیل شده است. در ایران تحت حاکمیت جمهوری اسلامی، “حقوق ماهانه و هزینه معلم پیش دبستانی را باید شاگردان تامین کنند. حقوق این معلمان از طرف دولت پرداخت نمیشود. هر شاگرد ماهانه تقریبا چهل هزار تومان باید پرداخت کند. علاوه بر این پول اسباب بازی، خمیر برای بازی بچه ها، وسایل نقاشی و…. را هم خانواده ها باید بپردازند”. “در بعضی از مدراس عمدتا در مدارس دخترانه پول آب و برق مدرسه را هم از شاگردان گرفته اند در یک مدرسه ماهی ده هزار تومان بوده است”.
در “دانشگاههای آزاد و نیمه دولتی باید شهریه، بعلاوه پول واحد عمومی و واحد عملی و پول وسایل آموزشی را هم پرداخت کنند”. برای “دانشگاهای نیمه دولتی ابتدا برای هر واحد عمومی دانشجو باید دویست و سی هزار (٢٣٠ هزار) تومان پرداخت کند. علاوه بر این برای هر واحد عملی (٣۶ هزار) تومان باید پرداخت کنند”. “در دبیرستانها و کارگاههای آموزش صنعتی و کلا رشته های فنی دانشگاه، دانش آموزان و دانشجویان باید خودشان پول روپوش و دستکش و پول برگه های نقشه کشی و سیمهایی برقی که با آنها باید تمرین کنند و … همگی باید دانش آموز آنرا بخرد و یا پرداخت کند”. “هزینه های وسایل تحصیل و تحریریه و کاغذ و قلم و رنگ و سیم و…. امسال دو برابر شده است. برای مثال یک برگ آ٣ برای نقشه کشی پارسال هزار تومان بود امسال دو هزار تومان شده است”. “تمام کتابها را دانش آموزان خودشان باید بخرند”. “مانتو و کفش و لباس و کیف و…. که جز ملزومات سر کلاس رفتن است همگی دوو برابرشده و تا شهریور ماه و آغاز سال تحصیلی طبق معمول هر سال آخرین ماه این وسایل و دیگر وسایل تحریریه هم دو برابر میشوند”. معمولا در وسط سال تحصیلی و یا به بهانه های مختلف تحت عنوان “کمک به مدرسه” مبالغی تا پنچاه هزار تومان از خانواده ها گرفته میشود. موارد بالا به اشکارا نشان میدهد که “هزینه تحصیلی درآمد خانواده را می بلعد”. در چند روز گذشته سایت مهر” اعلام کرده است: “مستمری بگیران نهادهایی همچون سازمان بهزیستی و کمیته امداد از جمله اقشار آسیب پذیر جامعه هستند که توان تامین حداقل هزینه های زندگی را ندارند. زیرا، آنچه را که به عنوان مستمری ماهانه می گیرند، تنها کفاف یک تا دو روز از هزینه های زندگی را می دهد. بررسی های کارشناسی کارگروه مزد کانون شوراهای کار نشان می دهد که حداقل سبد هزینه خانوار ۴ نفره برای زندگی در استان تهران نمی بایست کمتر از یک میلیون و ٧۶٣هزار تومان باشد و اگر غیر از این باشد، آن خانواده زیر خط فقر زندگی می کند. بر همین اساس، آنچه که یک خانواده تحت پوشش بهزیستی و کمیته امداد به عنوان مستمری دریافت می کند، به هیچ عنوان نمی‌تواند حداقل هزینه های آنها را تامین کند”. مادام زندگی در شهر تهران با درآمدی بالاتر از یک نیم و میلیون تومان چند برابر زیر فقر محسوب شود، آیا رفتن به مدرسه و دانشگاه و ادامه تحصیل فرزندان بیش از پنچاه میلیون از خانواده های کارگری و حقوق بگیران کم درآمد تامین خواهد شد؟. چهار میلیون رالخ هزینه به منظور تهیه لوازم التحریر. یک میلیون رالا وجه نقد بابت اسم نویسی. میلیونها خانواده از درد و رنج این همه هزینه می نالند. آینده سیاه و افزایش کودکان خیابانی، دپرسیون و بیماری های روحی ـ روانی از جمله اعتیاد و خودکشی نیز مصائب این شرایط است. راه چاره چیست! قطعا مسئولیت وضعیت و زندگی نکبت بار میلیونها کودکی که دچار بدبختی های مختلف هستد، بعهده جمهوری اسلامی است. فاجعه زندگی این کودکان محصول جنایات و غارتگری رژیم است. اما ما مردم، در قبال این محرومیت و این بیحقوقی مطلق کودکان نمی توانیم ساکت بمانیم. به راه انداختن جنبشی سراسری برای تحصیل رایگان، برای تحصیل کودکان در مدارس امن و دادن حداقل یک وعده غذای گرم به کودکان در مدرسه، برخورداری کودکان از امکانات بهداشتی و درمان رایگان، برخورداری از پوشاک مناسب و لوازم تحصیلی رایگان، از جمله خواستهای فوری ماست. این خواستهایی است که سلامت و امنیت و آینده کودکان ما به آن گره خورده است. تامین این خواسته ها کار دشواری نیست. این خواستهای حداقل و اولیه را از گلوی حکومت اسلامی باید بیرون کشید. فقط یک روز هزینه نیروهای سرکوبگر رژیم برای تامین این خواسته ها برای میلیونها کودک کافی است. فقط هزینه بیت رهبری و بیت دهها آیت اله مفتخور و میلیاردر می تواند این خواسته ها را برای میلیونها کودک تامین کند. حساب بانکی هر کدام از سرداران سپاه و یا دست اندرکاران رژیم می تواند زندگی دهها و صدها هزار کودک را از نکبت و فقر و بدبختی نجات دهد. جنبش سازمانیافته برای تحصیل رایگان در گرو ایجاد شبکه های مردم در محلات است. جلوگیری از گرفتن شهریه و هزینه هایی از قبیل کمک های تامین امکانات سوختی و ده ها مورد از اخازی از دانش آموزان و دانشجویان، موضوع فعالیت این شبکه ها است. راه چاره اعتراض سازمانیافته از کانال شبکه های بهم مرتبط در محلات است. فضای شهر ها از طریق فعالین و معتمدین محلات را با شعار تحصیل رایگان باید احاطه کرد. نباید بگذاریم سرنوشت فرزندانمان دستخوش مصائبی(از قبیل کودکان کار، اعتیاد و فحشا و ده ها مصائب ویرانگر دیگر) که نظام سرمایه داری و فاشیسم اسلامی با چپاول و غارت ثروت جامعه برای کارگران و مزدبگیران تدارک دیده اند، شود.
۶مرداد ١٣٩٣
٢٨ژوئیه ٢٠١۴