چه مناسباتی در تاریخ بشر تا کنون اینگونه جهان را به نابودی کشانیده است؟

 کدامین مناسبات ۵۰درصد ثروت جهان در دست ۸۵ نفر است؟^(۱)

چه مناسباتی تا کنون، دستکم دو جنگ جهانی را آفریده است که حاصل آن نابودی نیمی از جهان و افزون بر ده میلیون نفر کشته در جنگ جهانیاول و بین ۵۰ تا ۷۰ میلیون نفر در جنگ جهانی دوم می باشد؟ چه مناسباتی  از آغاز پیدایشخود تا کنون، در این گوشه و آن گوشه جهان اینچنین به کودتاهای خونین، جنگ های همیشه شعله ور پرداخته، کشتارهای میلیونی آفریده و مهاجرت ها و آوارگی های میلیونی به بار آورده است؟ چه مناسباتی اینگونه جهان را با بمب های اتمی  و شیمیایی و میکروبی و هسته ای انباشتهو اینگونه مرگ آفرین بوده که هیچ طاعونی در تاریخ را نمی توان با آن مقایسه کرد؟ کدامین مناسبات و بیماری مسری و کشنده ای در طول تاریخ تا این درجه به نابودی بشریت و زمین پرداخته، اکثریت ساکنین زمین را به فقر و گرسنگی کشانیده، و انسان را از خود بیگانه ساخته است؟ چه مناسباتی مستبدترین حکومت هایی همانند حکومت اسلامی در ایران رااینگونه بر سرزمین هایی حاکم گردانیده؟ چه مناسباتی تا کنون در تاریخ اینگونه دیکتاتورها را فرمان داده و بربریت و فلاکت را به سود سرمایه های خویش به کشتار و فرمانروایی ماموریت داده است؟

چه کسانیخونخواران را به مانند ابزار فرمانروایی اقتصادی و سیاسی خویش به قدرت نشانیده اند؟ چه مناسباتی جز سرمایه داری «مدرن» و «نظم نوین جهانی» حکومت اسلامی، طالبان، القاعده، و حزب الله و  اخوان المسلمین ها، پاپ ها و کلیساها را از اعماق قرون و قبرستان ها بیرون آورده و تشکل و قدرت می دهد تا از منافع و حکومت استثمارگران پاسداری کنند؟

در یک کلام:  سرمایه داران و مناسبات سرمایه داری، مناسبات مبتنی  بر استثمار نیروی کار. مناسباتی که ابزارتولید را به مالکیت خصوصی دارد و برای همه ی این جنایت ها علیه بشریت، هدفی جز سود نمی جوید. سرمایه داری عامل همه جنایات و بی سامانی در جهان است.

در حاکمیت رژیم مستبدسرمایه داری اسلامی ذر ایران، طبقه کارگر و زحمتکشان، یعنی اکثریت مردم جامعه در شرایط غیرانسانی به سرمیبرند.شکاف طبقاتی چنان برای بلعیدن گرسنگان دهان گشوده است که سراسر ایران همانند قتلگاه گرسنگان جامعه در آمده است.این شکاف طبقاتی که یک سوی آن، باندهای حاکم و دلالان و به طور کلی طبقه سرمایه دارایستاده است و در سوی دیگر آن، طبقه کارگر، زنان، جوانان و کودکان و مردان از لایه های میلیونی زحمتکشان شهر و روستا قرار گرفته، هر لحظه آماده انفجار و بستر قیامی حتمی است. جنبش کارگران، اعتراض ها و خیزش ها، اعتصاب ها و سازمان یابی ها، و آماده شدن برای خیزشی همه گانی، پی آمد و پاسخ چنین شرایطی است. این خیزش ها تنها به رهبری آگاهانه طبقه کارگر سازمان یافته در حزب کمونیست خویش ضامن پیروزی می یابد.

برای نشان دادن گوشه ای از شرایط طبقه کارگر در ایران، کافی است  تا به هزاران هزارکارگاههای کوچک که از دیدها پنهان اند و کارفرما ها نیروی کار کارگران نوجوان و زن  ومرد را به گونه ای مرگ آور به تاراج می برند اشاره شود. با تصویب دولت اصلاحات خاتمی تمامی کارگران کارگاه های کمتر از ده کارگر، از حمایت قانون کار خود سرمایه داران محروم اعلام شدند. با این فرمان ضد انسانی، میلیون ها کارگر با خانواده از هرگونه امنیت شغلی، یعنی هم اطمینان از تضمین شغلی به نسبت مدت دار تری، و هم از هرگونه حقوق پذیرفته شده در قانون کار خود حکومت سرمایه داری حاکم محروم شدند. بانک جهانی و صندوق بین المللی پول، این توپخانه های نئولیبرالیسم، خواهان چنین پیش شرطهایی بودند.

 در این کارگاه ها  و نیز کارخانه هایی که سرمایه داران مجاز شمرده شدند تا کارخانه را به کارگاه های کوچکتری  تقسیم کنند، قرار دادهای سفید امضا، استخدام موقت زیر سه ماهه و هر سه ماه تمدید، برای گریز از استخدام دائم و، هر لحظه قابل فسخ، قابل بیکار سازی، مجوزی برایاستثمار به شدت مرگ آور، با پرداخت دستمزدی تا ۲۰۰ درصد کمتر از زیر خط فقر، محروم سازی کارگر از هرگونه حقی از جمله حق بازنشستگی، مرخصی زایمان، حق اولاد، مسکن، بن، بیمه، بیمه مرگ ومیر و مصدوم شدن در محیط کار، مرخصی، حق لباس ودههاحق دیگر که قانونا حق خود اوست محروم ماند. به اعتراف کارگزار حکومتی،مسئول کانون هماهنگی شوراهای اسلامی کار استانقزوین: «در کارگاه‌های کوچک همچنان اخذ چک و برگه تسویه سفید امضا ازکارگر برای ساکت ساختن او در مقابل تضییع حقوق صنفی‌اش امری متداول است.»^(۲)محمد احمدی با بیان گوشه ای از این واقعیت تلخ به خبرنگار سایت حکومتی ایلنا ادامه می دهد: «کارگران زن یکی از اصلی‌ترین گروه‌هایی هستند که حقوق صنفی‌شان در کارگاه‌های کوچک بیشتر در معرض تهدید قرار دارد. بطوری که برخی کارفرمایان روزانه ۱۲ ساعت نیروی کار آنان را در اختیار دارند اما حاضر به پرداخت حداقل حقوق‌ قانونی آناننیستند.»^(۳)

در اعتراف دیگری اعلام شد که «کارگران خانوادگی کوره پزخانه‌ها روزی ۱۵ ساعت کار می‌کنند» . «علی حسینیان»، دبیر انتصابی تشکل  دولتی کوره پزخانه‌های استان تهران در گفتگویی با خبرگزاری حکومتی ایلنا، گفت: «کارگرانی که بصورت خانوادگی با عناوین شغلی قالب دار، قالب کش، گل ساز و بار جمع کن که از استان‌های خراسان، کردستان و… به تهران کوچ می‌کنند تا به عنوان کارگر فصلی در کوره پزخانه‌ها مشغول شوند روزانه بیش از ۱۵ ساعت کار می‌کنند… کارگران فصلی در ۴ الی ۵ ماهی که در کوره پزخانه‌ها مشغولند مجبورند به این شیوه کار کنند تا مخارج ماه‌های بیکاری شان تامین شود.».

 نداشتن امنیت جانی در کارگاهها و محیط کار، که همه روزه جان دهها کارگر را می گیرد و کارگرنان آورخانواده ای که فرزندانش چشم به راهندکه مادر ویا پدر و برادر و خواهر نان آور خودرا با نان در آغوش گیرند، هرگز به خانه بازنمی گردند. این تنها گوشه ای از جمله جنایت های سرمایه داری و حکومت دینی اش در ایران است.نمونه عینی آن، پرتاب شدن زنان کارگردر کارگاه خیاطی درتهران از طبقه هشتم به خیابان، در نتیجه سودجویی وبی توجهی کارفرما، سوختن کارگران در ایران تایر، ایران خودرو، معادن مس و ذغال در کرمان، آوار شدن خانه ها روی کارگران، به گلوله بستن کولبران تهی دست در کردستان و… از جمله کشتارهایی هستند که مجرمین سرمایه دار و حکومتش در ایران به سودای سود بیشتر عاملین آن هستند.بنا به گزارش یکی از فعالین کارگری احمد بخردطبع:

« مطابق با آمار پزشکی قانونی که در ایلنا انتشار یافته است، ما با رقمی تکان دهنده روبرو می شویم و این مسئله ثابت می کند، حوادث ناشی از کار در سال ۱۳۹۲ افزایش بیشتری نسبت به سال قبل یافته است. «رییس مرکز تحقیقات پزشکی قانونی امروز (یعنی در ۸ بهمن ۱۳۹۲) اعلام کرد که در ۹ ماهه گذشته ۱۵۵۹ نفر بر اثر حوادث ناشی از کار در کشور جان خود را از دست دادند. به گزارش ایلنا، رقم اعلام شده توسط…پزشکی قانونی را در صورتی که روزهای ۹ ماه (بدون کسر روزهای تعطیل) تقسیم کنیم متوجه میشویم روزانه به طور میانگین ۵/۷ کارگر بر اثر حوادث حین کار جان میبازند». در سال ۱۳۹۱ تعداد قربانیان حوادث کاری ۱۳۸۰ نفر بود که در سال ۱۳۹۲، افزایشی ۱۳ درصدی داشته است. که سقوط از بلندی، برخورد جسم سخت و برق گرفتگی، مشکلاتی هستند که در درجه ی اول جان کارگران را تهدید میکنند. »^(۴)

کودکان کار و خیابان و زنان و کودکان گرسنه ای که در ابعاد میلیونی در سراسر ایران، چهره نمای ماهیت سرمایه و حکومت اش هستند، از جمله قربانیان مناسبات و حکومت سرمایه داری در ایران هستند. میلیون ها معتاد، مرگ ها و بیماری های شگفت آور و آمار تصادف ها، خودکشی ها، طلاق ها، قتل ها، نابسامانی ها، زورگیری ها، و … و ابعاد مرگ و جنایت، کارنامه ی حکومتی است که  خود را نماینده خدا روی زمین می نامند.

در اول ماه مه، در چنین شرایطی است که طبقه کارگر در ایران، همراه و هم سنگر با طبقه کارگر جهانی بار دیگر به میدان می آید. تا بار دیگر کیفر خواست خود را علیه مناسبات سرمایه داری و حکومت اسلامی اش اعلام دارد. طبقه کارگر، در ایران، در همایش های خود از جمله در اول ماه می امسال، سرنگونی انقلابی حکومت اسلامی را تنها نخستین گام انقلابی می داند که به رهبری طبقه کارگر به سوسیالیسم و رهایی انسان تداوممی یابد.

پریسا کلاه قوچی

 فروردینماه ۱۳۹۳/ آوریل ۲۰۱۴

________________________________________________________

منابع

۱-یان الیاسونˈ روز دوشنبه ۲۵ فروردین ماه ۱۳۹۳ در نشست شورای اقتصادی و اجتماعی، ˈاکوسوکˈ با حضور نمایندگان، بانک جهانی، صندوق بین المللی پول و سازمان تجارت جهانی.

۲- خبرگزاری حکومتی ایلنا، http://www.ilna.ir/news/mobile/news.cfm?id=156400

۳- خبرگزاری حکومتی ایلنا، دوازدهم فروردین ماه ۱۳۹۳،

http://ilna.ir/news/news.cfm?id=156401

۴- احمد بخرد طبع، سایت چشم انداز کارگری http://search.yahoo.com/