چرا کومله که مدعی یک سازمان کمونیستی است در کنگره ملی کرد شرکت کرده است؟ این سوالی است که باید مستقل از انچه که کومله ادعا میکند داده شود. من به عنوان یک کارگر کمونیست لازم میبینم بگویم کومله کاملا آگاهانه و بنا به تعلق طبقاتی در چنین کنگره ای شرکت کرده است. سالهاست که این سازمان در انتظار چنین کنگره ای و چنین شرایطی بوده است. کومله از زمانی که حزب ناسیونالیست بورژوای کرد یعنی حزب دمکرات کردستان ایران را به عنوان یک حزب انقلابی برسمیت شناخت و جنبش انقلابی خلق کرد را با این حزب و دیگر جریانات مشابه شریک شد، بعنوان یک سازمان چپ جنبش ناسیونالیستی عرض اندام کرد. کومله حال باشتابی بیشتر این مسیر را دارد میرود و با دور نگاه داشتن ماهیتش از چشم کارگران و توهمات زیادی که کماکان برای سوسیالیست و کمونیست بودنش در گذشته هست این شتاب و چرخش جدی را گام به گام پیموده است. عضویت کومله در کنگره ملی ناسیونالیستها این تغییر ریل کومله را تکمیل کرد. این مسیر نباید از دید کارگران در کردستان و کمونیستها دور شود. این را باید دید و کمونیزم ملی کومله را آگاهانه از سر راه باید کنار زد. کارگران کمونیست راهی جز اتکا به طبقه کارگر و تشکیلات های خود در بطن جامعه ندارند که نمایندگی این طیف و مبارزات طبقه کار باشد. اتکا به این نوع سازمانهای ملی با ظاهر چپ بیش از بیش کارگران و مبارزین و کمونیستها را به در یوزگی ناسیونالیست ها و احزاب و جریانات انها از جمله در مبارزه برای رفع ستم ملی میکشاند.
کنگره ملی ناسیونالیست ها نه در ماهیتش هست که مبارزه بر علیه ستم ملی را دنبال کند و نه اعضا تشکیل دهنده ان سابقه و پرونده روشنی در این مورد دارند. کومله در این کنگره عضویت دارد که بر علیه این ستم مبارزه را دنبال کند و در اتکا به این مرتجعین راه حلی برای این مساله جستجو کند. این دروغ بزرگی به کارگران و مردم کردستان است. مبارزه برای رفع ستم ملی از زاویه یک جریان کمونیستی نمیتواند به کنگره ملی کرد ها و در یوزگی به برنامه و پلان های امپریالیستی و دولتهای مرتجع منطقه دنبال شود. کارگران رفع ستم ملی را صرفا برای برداشتن یک مانع جدی خود در این مناطق برای اتحاد طبقاتی خود و رهایی جامعه به سوسیالیسم میبینند در حالی که همه این جریانات بورژوا ناسیونالیست هدف روشن و ضد ازادی و ضد کارگری را دنبال میکنند. یک جریان کمونیستی رفع ستم ملی را در مبارزه ای روشن و هماهنگ با هر دو سوی بورژوازی ستم گر و ناسیونالیستهای متشکل در کنگره ملی کرد دنبال میکند و همانطور که اشاره کردم کومله سالهاست از این جهت گیری و از این نوع مبارزه دور است.
برای رفع ستم ملی هم آنجا که هماهنگی با دیگر کشورها و بخشهای کردستان در کشورهای دیگر صورت بگیرد، پاسخ کارگران انترناسیونالیسم کارگری است. جریان مدعی کمونیسم و هر کارگر و عضوی از طبقه کارگر بطور طبیعی متحد دیگر بخشهای طبقه کارگر و کمونیستها ست. کومله یا سوراخ دعا را گم کرده است و یا اینقدر ما کارگران را نادان فرض کرده است که ادعای انترناسیونالیستی داشته باشد و سر از کنگره مرتجعین کرد در بیاورد. توهم بسیار که هنوز به کومه له وجود دارد را باید آگاهانه به نقشی که این سازمان در مسیر جدایی خود از کمونیسم تا امروز که سر از کنگره ملی کرد در اورده است باید پاسخ داد. کارگران دشمن سرسخت بورژوازی اند و مهم نیست که چه لباس ملی و مذهبی و خودی و غیر خودی به تن دارد. باز کردن راه ما برای متحد کردن مبارزه طبقاتی کارگران که در همه ابعاد در جامعه در جریان است، همزمان با مبارزه با همه خرافات ملی و مذهبی و تفرقه افکنانه انواع بورژواها و جریاناتشان ممکن است. امروز کومله همراه با یک دوجین این جریانات و زیر پرچم مبارزه برای رفع ستم ملی خاک به چشم کارگران میپاشد و ستم ملی بوسیله سرمایه داران و نمایندگانشان در کردستان ها را بعنوان جنبش انقلابی معرفی میکند و چشم انداز به قدرت رساندن جریانات مشابه بارزانی و طالبانی در کردستان عراق را به ما نوید میدهد.کارگران نه میهن دارند و نه وطن که برایش باید خود را قربانی طرح های ناسیونالیست ها بکنند. میهن ما طوق بندگی ماست که آنرا باید بر همه سازندگانش بخشید! و کارگران را از هر نوع توهمی به آن رها کرد.
۱۶ اوت ۲۰۱۳