سحرگاه ۱۹ اردیبهشت ماه سه سال پیش، فرزاد کمانگر همراه با همبندانش “شیرین علم هولی، فرهاد وکیلی، علی حیدریان و مهدی اسلامیان” در زندان اوین توسط جنایتکاران جمهوری اسلامی به دار آویخته شدند.
اعدام این پنج فعال سیاسی، موجی از خشم و نفرت را در میان مردم ایران، به خصوص مردم کردستان به وجودآورد. به طوری که سران جمهوری اسلامی از خشم توده های مردم به هراس افتاده بودند و یک روز بعد از پخش خبر اعدام این پنج فعال سیاسی، شهرهای سنندج، کامیاران و سقز با حضور گسترده نیروهای سرکوب گر رژیم، اشغال و حکومت نظامی اعلام نشده ای در این شهر ها حاکم شد.
به دنبال این حرکت ضد انسانی و وحشیانه جمهوری اسلامی،رهبری آن وقت کومه له سازمان کردستان حزب کمونیست ایران، در مقابل و در اعتراض به این عمل جنایتکارانه از سوی جمهوری اسلامی فراخوان اعتصاب عمومی داد و از مردم کردستان خواست تا در روز پنج شنبه ۲۳ اردیبهشت ماه در خانه های خود بمانند و در اعتراض به اعدام این فعالان سیاسی بر سرکار خود نروند و سراسر کردستان را به تعطیلی بکشانند.
به دنبال فراخوان رهبری کومه له برای اعتصاب عمومی در سراسر کردستان، تعداد زیادی از جریانات چپ و سوسیالیست، تشکل های مستقل در داخل و خارج و برخی منفردین کمونیست از آن پشتیبانی کردند و هر کدام به سهم خود از مردم مبارز کردستان خواستند تا در این روز بر سر کارهایشان نروند و در خانه های خود بمانند.
حمایت و پشتیبانی جریانات چپ از این اعتصاب عمومی، حرکتی بی نظیر در طول چند دهه حاکمیت سیاه رژیم اسلامی بود. این اولین باری بود که جریانات چپ و سوسیالیست در یک اتحاد عمل کاملا آگاهانه و رادیکال در یک صف قرار گرفتند و برای به پیروزی رساندن این اعتصاب عمومی سراسری سهیم و دخالت کردند.
خوشبختانه روز پنج شنبه ۲۳ اردیبهشت ماه،کارگران، دانش اموزان، دانشجویان، معلمین، بازاریان،کارمندان ادارات دولتی و کسبه ها در یک حرکت بی نظیر و با ارزش، از رفتن به محل کارهایشان خود داری کردند و سراسر کردستان را به تعطیلی کشاندند.
۲۳ اردیبهشت ماه، برگ زرینی را در صفحه مبارزات جنبش انقلابی کردستان رقم زد و یک بار دیگر متحدانه و یکپارچه صدای آزادی خواهی و انقلاب را به سراسر دنیا رساند و اعلام نمود که جنبش انقلابی کردستان هیچ وقت زیر بار جنایات جمهوری اسلامی نخواهد رفت و در مقابل آن سکوت نخواهد کرد.
مردم کردستان با این اعتصاب عمومی یکپارچه و متحدانه، به رژیم اسلامی نشان دادند که به راحتی نمی تواند فرزندان آنان را پای جوخه های دار بکشانند و آنان را به زندان بیاندازند. مردم کردستان در این روز علاوه بر اعتراض به اعدام پنج فعال سیاسی، خواهان آزادی همه زندانیان سیاسی و لغو حکم اعدام، شکنجه و شلاق و زندان شدند.
مردم مبارز کردستان با این حرکت قاطعانه و آگاهانه خود، جنبش انقلابی کردستان را وارد فاز جدیدی از مبارزات بر حق خود نمودند و با این حرکت اعلام نمودند که برای تحقق خواست و مطالبات بر حق خود باید تنها به نیرو و اراده متحدانه خود متکی باشند و از ظرفیت ها و توانایی های خود برای رسیدن به اهدافشان و رویارویی با رژیم هار و جنایتکار اسلامی استفاده کنند.
مردم انقلابی کردستان با رهبری مسئولانه و با تکیه بر تجارب سه دهه مبارزه قاطعانه خود بر علیه رژیم اسلامی، سیاست ایجاد رعب و وحشت رژیم اسلامی را در هم شکستند و پاسخ دندان شکنی به سران رژیم جنایتکار اسلامی دادند. مردم مبارز و انقلابی کردستان با این حرکت پیروزمندانه خود نشان دادند که نه اعدام، نه زندان، نه شلاق و نه سرکوب، هیچ کدام نمی تواند مبارزات حق طلبانه مردم انقلابی کردستان را مرعوب کند، بلکه با چنین سیاست هایی بیش از گذشته نفرت و بیزاری را در دل مردم کردستان تقویت می کند و توازن قوا را به نفع تداوم مبارزات این جنبش برهم می زند.
اعتصاب عمومی ۲۳ اردیبهشت ماه از سوی دیگر، فضا را در کردستان به نفع گرایش چپ و سوسیالیست جامعه تغییر داد. حمایت و پشتیبانی جریانات چپ ایران از فراخوان و از اعتصاب سراسری مردم کردستان، یک بار دیگر این را نشان داد که کماکان نفوذ چپ در جامعه کردستان یک واقعیت انکار ناپذیر است. این اعتصاب به جریانات چپ و سوسیالیست درس داد که جدا از هر اختلاف سیاسی و استراتژی که با یکدیگر دارند، باید در مقابل وحشی گری های رژیم اسلامی و افشای ماهیت ضد انسانی این دیکتاتوری بایستند و می توانند اتحاد عملی آگاهانه و رادیکال داشته باشند و می توانند به عنوان گرایش چپ در هر شرایطی حضور خود را نشان دهند و زمینه های گسترده تر این اتحاد عمل را فراهم آورند.
هم چنین اتحاد عمل جریانات چپ و پشتیبانی آن ها از اعتصاب عمومی مردم کردستان، یک بار دیگر ماهیت سازشکارانه و معامله گرایانه جریانات ناسیونالیسم کرد را افشا نمود. توازن قوایی که چپ در این اعتصاب از آن برخور دار بود، نگذاشت جریانات ناسیونالیست کُرد که سیاست و استراتژی شان بر اساس حفظ وضع موجود و به اصلاح و بقای رژیم گره خورده است، با احساسات مردم بازی کنند و با سیاست های غیر مسئولانه خود مبارزات آگاهانه و رادیکال مردم را به بیراهه ببرند.
هر چند برخی از جریانات ناسیونالیستی کُرد بعد از فراخوان کومه له، فراخوان اعتصاب دادند، اما این فراخوان نیز از اپورتونیسم سیاسی شان سرچشمه می گیرد. حتی برخی از جریانات ناسیونالیستی کُرد تا قبل از برگزاری اعتصاب عمومی سکوت پیشه کردند و این فراخوان را زود رس و غیر عملی می دانستند و جالب این که برخی از آنان بیان می کردند که چرا روز جمعه را برای فراخوان اعتصاب عمومی تعیین نکنیم!
اعتصاب عمومی مردم کردستان و اتحاد عمل بی نظیر جریانات چپ و سوسیالیست، ناسیونالیسم کُرد را بیش از هر زمان دیگری منزوی ساخت. دست بالا داشتن گرایش سوسیالیستی در این اعتصاب، به مردم نشان داد که تنها با در پیش گرفتن یک استراتژی سوسیالیستی و رادیکال است که جنبش انقلابی کردستان می تواند به پیروزی نهایی خود برسد. حرکت آگاهانه مردم کردستان در این اعتصاب با شکوه، هر گونه گرایش مخرب و ناسیونالیستی را از میان توده های مردم کنار زد و مردم کردستان با این حرکت پرشور، پیوند خود را با مبارزات سراسری جنبش های کارگری، زنان، دانشجویی، معلمان و همه مردم آزادی خواه ایران محکم تر نمودند و با این حرکت ثابت کردند که پیروزی جنبش انقلابی کردستان و رسیدن به خواست و مطالبات برحق این جنبش، در گرو همبستگی و اتحاد و هم سرنوشتی با دیگر مبارزات توده های مردم در سراسر ایران است.
هژمونی رادیکالیسم سوسیالیستی بر این اعتصاب عمومی بی نظیر، به روند شکل گیری یک رهبری رادیکال و انقلابی بر جنبش آزادی خواهانه یاری رساند و این را تثبیت نمود که مبارزه توده های به جان آمده مردم ایران، به همبستگی و اتحاد با جنبش انقلابی کردستان نیاز مبرم و ضروری دارد.
مهم ترین درس اعتصاب سراسری مردم کردستان همانا ضرورت اتحاد عمل جریانات چپ و سوسیالیست بود، اما این اعتصاب دستاورد دیگری هم داشت، و آن برگزاری ده ها اکسیون اعتراضی و متحدانه در برابر سفارتخانه های جمهوری اسلامی در خارج کشور در روز ۲۳ اردیبهشت ماه بود. این اعتصاب عمومی، شکافی که در میان فعالین خارج و داخل به وجود آمده بود را از میان برداشت و رابطه این دو را تنگاتنگ کرد. فعالین خارج کشور و جریانات سیاسی با برگزاری اکسیون های متعدد در این روز، نقش مهمی را در انعکاس و افشا ماهیت ضد انسانی و جنایتکارانه جمهوری اسلامی در حق توده های مردم به جان آمده ایران ایفا نمودند و ۲۳ اردیبهشت ماه به تاریخ پر افتخار جنبش انقلابی کردستان پیوست. این اعتصاب پیروز برای ما و کل جریانات چپ و سوسیالیست، برای مبارزات آزادی خواهانه مردم ایران سرشار از درس و آزمون بود، ضرورت اتحاد عمل جریانات چپ به عنوان تنها آلترناتیو رادیکالِ پیشاروی مردم، برای رسیدن به خواست و مطالباتشان یکی از این درس ها بود که بایدجریانات چپ و سوسیالیست از این به بعد آن را در دستور کار سیاسی و تشکیلاتی خود قرار دهند.
اگر می خواهیم از گذشته درس بگیریم، اگر می خواهیم گرایش سوسیالیستی را در ایران تقویت نماییم، اگر می خواهیم استراتژی رادیکال و سوسیالیستی را به مردم نشان دهیم و رمز پیروزی مبارزاتشان را در گرو متشکل شدن دور این استراتژی مشخص سازیم، باید اتحاد عمل آگاهانه و یکپارچه ای مثل اتحاد عمل اعتصاب عمومی ۲۳ اردیبهشت را در پیش روی فعالیت آتی خود قرار دهیم.
جریانات چپ و سوسیالیست با هر اختلاف سیاسی و استراتژی که با هم داریم،می توانیم متحدانه و در یک صف در مقابل جمهوری اسلامی بیاستیم و می توانیم رهبری رادیکال و سوسیالیستی مبارزات جاری را در دست بگیریم. منزوی کردن و افشای هر گونه گرایش ناسیونالیستی و مخرب در این جنبش،که می خواهند خاک به چشم مردم بریزند، در گرو اتحاد عمل جریانات چپ و سوسیالیست است. پس همه با هم درس های اعتصاب عمومی با شکوه مردم کردستان در ۲۳ اردیبهشت ماه را سر مشق فعالیت و سیاست های خود بدل سازیم.

زنده باد اتحاد و همبستگی جنبش انقلابی کردستان.